Μια φωτογραφία του Θανάση Ξυνίδη με τον Δημήτρη Μπένη ήταν αρκετή για να χάσει όλη την ημέρα ο παρακμιακός “παρα…ΣΥΡΙΖΑ”  και να απαντήσει με ένα μακροσκελές κείμενο. Τρομάζουμε τι θα γίνει αν αποφασίσει ο Θανάσης Ξυνίδης να απαντήσει εκ νέου με μια παράγραφο, πιθανόν στον “παρα….ΣΥΡΙΖΑ” να χάσουν όλες τις καλοκαιρινές διακοπές για να απαντήσουν.

Στην απάντηση τους – αυτοί που στηρίζουν κυβέρνηση ακροδεξιών και πολιτικών απατεώνων – έχουν το θράσος να μιλάνε για καλά και κακά μνημόνια όταν οι πολιτικές τους έχουν  καταστρέψει όλο τον κοινωνικό και επαγγελματικό ιστό. Μιλάνε αυτοί που αν δεν υπήρχαν τα μνημόνια θα κολλούσαν αφίσες στις κολώνες, θα έπιναν ρακόμελο (έχουν δώσει ταξικό πρόσημο και στα ποτά) και άντε καμιά Κυριακή θα πήγαιναν Σκουριές για εθυμοτυπικές διαμαρτυρίες.

Αυτοί που έχουν ψηφίσει τρία ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ , αυτοί που κουνάνε το δάχτυλο σε αυτοδιοικητικούς, σε δημοσιογράφους χρησιμοποιώντας όρους “μπεκρήδες”, αυτοί που χαίρονται με τις καταδικαστικές αποφάσεις συμπολιτών λειτουργώντας ως διαδικτυακά λαϊκά δικαστήρια (αρκεί να ανατρέξει στον “παρα…ΣΥΡΙΖΑ να δούνε τι έγραφαν για Καλαϊτζή, Πενζουρίδη και πρόσφατα Μπένη), αυτοί που προκειμένου να κάνουν ρεσάλτο στο ΕΒΕ προσπάθησαν να μειώσουν ως προσωπικότητα τον Στέλιο Μωραϊτη και κλασσικά, έφαγαν τα μούτρα τους ξανά.

Αυτοί που λοιπόν, μια Νομαρχιακή που έχει ΤΡΕΙΣ Βουλευτές , βουλευτές όλων των Ξανθιωτών λειτουργούν σαν μαχητές πίσω από τα πουρνάρια με αγκαλιά το Μανλίχερ. Αυτοί που δεν έχουν να δείξουν κανένα έργο για την Ξάνθη (μόνο χρηματοδότηση ΦΕΞ ,654η αναφορά) μιλάνε για άλλους.

Διαβάστε το μανιφέστο-τρικυμία της Συντακτικής Ομάδα παραΣΥΡΙΖΑ (δεν θα πλήξουμε ποτέ, η παρακμιακή πένα απέκτησε ομάδα)

Η κοινή φωτογραφική εμφάνιση στα κοινωνικά δίκτυα των μυστακοφόρων της Αυτοδιοίκησης, (Ξυνίδη και Μπένη), πέραν του αστεϊσμού της, είναι δηλωτική και της μέχρι τώρα πολιτικής στάσης των κομματικών χώρων από τους οποίους προέρχονται οι κύριοι.

ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία αφού για δεκαετίες νέμονταν την εξουσία αυτού του τόπου, χωριστά, καταστρέφοντας κάθετι παραγωγικό και δημιουργικό, τελικά συνέπλευσαν για να παραδώσουν τη χώρα στα μνημόνια. Στις δεκαετίες που εξουσίασαν αυτόν τον τόπο, οικοδόμησαν ένα κράτος πελατειακό, διεφθαρμένο και χτισμένο κατά τέτοιο τρόπο που να εξυπηρετεί κυρίως τα συμφέροντα των ημετέρων και των ολίγων.

Η Νέα Δημοκρατία στην οποία αναφέρεται ο ένας, ευαγγελίζεται ένα σκληρότατο νεοφιλελευθερισμό, μια λατρεία της κακής, κρατικοδίαιτης ιδιωτικής πρωτοβουλίας, μάχεται το δημόσιο χαρακτήρα πολλών κοινωνικών αγαθών(υγεία, παιδεία, πρόνοια), ενώ υιοθετεί πλέον επικίνδυνα ακροδεξιά χαρακτηριστικά κάτω από το αφήγημα του Νόμος και Τάξη.

Το ΠΑΣΟΚ, νυν ΔΗΣΥ, λίγο πριν Ελιά και κεντροαριστερά (άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς), από τη δεκαετία του ’90, και την περίοδο του σημιτικού εκσυγχρονισμού, λειτούργησε ως ένα κρίσιμο υποσύστημα του νεοφιλελευθερισμού με συνέπεια να απολέσει τα λαϊκά του στηρίγματα. Και καθώς δεν έμαθε τίποτε από την εκλογική του καθίζηση αλλά και την καθίζησή του… στις συνειδήσεις του κόσμου, εξακολουθεί να ηγεμονεύεται από την στρατηγική Βενιζέλου, για ένταξη στην πολιτική σκηνή ως υποσύστημα της Δεξιάς!

Η κοινή φωτογραφική παρουσία λοιπόν των δύο, αναπαριστά ακριβώς την τακτική που ακολουθούν οι κομματικοί τους χώροι σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής.

Οφείλουμε να τους συγχαρούμε για την ειλικρίνεια!

Πέραν του πολιτικού συμβολισμού όμως της ανάρτησής τους, εντύπωση προκαλεί και το ποιόν του λόγου των πολιτικών ανδρών!

Ο κ. Ξυνίδης, παρά την μακρόχρονη εμπειρία του στα πολιτικά πράγματα του τόπου καταφεύγει σε δημαγωγικές απλουστεύσεις του τύπου, «μαγκιά είναι η παραίτηση», «υπεύθυνοι για την κατοχή του Δήμου από τη Δεξιά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ».

Του αφιερώνουμε τη γνωστή λαϊκή ρήση, «της κοντής μνήμης, ο ΣΥΡΙΖΑ, της φταίει»!

Πέραν του κυνισμού των λόγων του, όμως χαρακτηριστική είναι η αήθης αναφορά στις οικογένειες των ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά είναι χτυπήματα κάτω από τη ζώνη και δεν επιτρέπονται σε ανθρώπους  που έχουν διανύσει δεκαετίες στη δημόσια ζωή του τόπου. Να  πούμε πάντως πως οι διορισμοί σε επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα ενδιέφεραν διόλου ανθρώπους του δικού σας πολιτικού χώρου, καθώς είναι …άμισθες! Όσο για το «βόλεμα» στις επιτροπές, μάλλον είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνεστε την συμμετοχή του πολίτη στα κοινά.

Ο κ. Μπένης από την πλευρά του με έναν λόγο που στάζει αλαζονεία, κομπορρημοσύνη, έπαρση, υποτίμηση προς τους πολιτικούς αντιπάλους, θεωρεί τη μη άσκηση κριτικής, αρετή για έναν αυτοδιοικητικό! Από πότε η άσκηση κριτικής, ουσιαστικά η άσκηση κοινωνικού ελέγχου είναι μεμπτή στο Δήμο; Τι ρόλο παίζουν οι παρατάξεις στον Δήμο, εάν δεν κρίνουν τις πρωτοβουλίες και τα πεπραγμένα της Δημοτικής Αρχής;

Πέραν αυτών όμως επιχειρεί να εκφοβίσει τη στήλη του παραΣΥΡΙΖΑ, κραδαίνοντας την απόφαση του ποινικού δικαστηρίου που επίκειται. Ξέρετε κάτι για την έκβαση της υπόθεσης; Εμείς πάντως ξέρουμε ότι ένα άλλο …δικαστήριο που σας αφορούσε, “τελεσιδίκησε”!

Και σαν να μην έφταναν οι απειλές του,  μας κάνει μαθήματα στυλιστικά για τα σακίδια στην πλάτη. Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, κύριε. Και η υποτίμηση, με την οποία αναφέρεστε στους πολιτικούς σας αντιπάλους, χαρακτηρίζοντας τους ως «τίποτα», χαρακτηρίζει πρώτα και κύρια εσάς και το επίπεδο του πολιτικού σας λόγου.

Πάρτε το απόφαση πως η παρουσία και μόνον στην αυτοδιοίκηση δεν αποτελεί από μόνη της εύσημο. Χρειάζεται έργο και αποδεδειγμένη κοινωνική χρησιμότητα. Πολύ περισσότερο εάν η παρουσία κάποιου στα δημοτικά πράγματα έχει προηγούμενο μια οικογένεια, τα γνωστά αυτοδιοικητικά τζάκια και ισχυρά κομματικά ερείσματα!

Όσο για το πού ήμασταν εμείς, όσο κι εάν δυσκολεύεστε να το αντιληφθείτε λόγω της πιθανής υπεροψίας που δημιουργεί η μακρόχρονη παραμονή στην εξουσία, υπάρχουν και άνθρωποι πέραν των δημοτικών εδράνων, ξέρετε.

Στον στίβο της ζωής, επαγγελματικό, κοινωνικό, συνδικαλιστικό, στο δρόμο, στις απεργίες, στο κίνημα για μια καλύτερη ζωή όχι μόνο για την πάρτη τους αλλά για την κοινωνία ολόκληρη!

Αυτό το κίνημα των χιλιάδων ανθρώπων που ζητούσαν αξιοπρέπεια είναι που απέσυρε τη συγκατάθεσή του από τα κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και έσπρωξε τον ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση της χώρας. Γιατί τις κυβερνήσεις τις εκλέγουν οι πολίτες και όχι οι δημοσκόποι! Και εάν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ οδηγήθηκε σε έναν συμβιβασμό κάτω από την πίεση ενός άτυπου πραξικοπήματος εντός και εκτός, αυτή είναι που προστάτευσε τα πιο τραυματισμένα στρώματα αυτής της κοινωνίας από την εξαθλίωση που τους έστειλαν οι πολιτικές των κομμάτων αναφοράς σας.

Η προσπάθεια για έξοδο από τα μνημόνια και την κρίση με την κοινωνία όρθια είναι η πυξίδα μας και θα πετύχει.

Α, και κάτι ακόμη. Πέραν του ενδιαφέροντος μύστακος υπάρχει… και το μούσι!

Συντακτική Ομάδα παραΣΥΡΙΖΑ