Αν υποθέσουμε ότι ο σκοπός τους είναι διττός. Δηλ. απ’ την μια “να διασκεδάσει ο κόσμος” και από την άλλη να προσελκύσει ξένους (γείτονες ή από άλλες χώρες), για την οικονομική πλευρά του πράγματος. Τι επιτυγχάνεται από τα δύο; Ας απαντήσουν οι γνωρίζοντες καλύτερα. Κατά την γνώμη μένει με τις προθέσεις.

Η διασκέδαση, απ ότι διαβάζω, “μετριέται” με τα πόσα ασθενοφόρα διέθεσε το ΕΚΑΒ εκείνη την μέρα και σε πόσες περιπτώσεις μέθης επενέβησαν οι γιατροί του νοσοκομείου. Από την άλλη, το οικονομικό ζήτημα, περιορίζεται στην κατανάλωση κάποιων προϊόντων (γλυκά συνήθως) και στην λειτουργία κάποιων σχετικών καταστημάτων, που εκείνη την μέρα μετατρέπονται σε διασκεδαστήρια. Τι μένει από όλα αυτά στην πόλη και τον πολίτη της; Οχι σπουδαία πράγματα.
Οι περισσότεροι που ξέρω αποφεύγουν εκείνη την μέρα την πόλη. Αρα θεωρώ, ότι για μια μειοψηφία , έστω, οι γιορτές αυτές είναι αδιάφορες έως και ενοχλητικές. Γιατί όμως; Φταίει ο τρόπος που διοργανώνεται η γιορτή, που δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κακέκτυπο ανάλογων εκδηλώσεων σε άλλες πόλεις ή στο εξωτερικό; Γιατί έχω την αίσθηση ότι εκείνη την μέρα (και τις προηγούμενες) χάνουμε κάθε αίσθηση εντοπιότητας, απομακρυνόμαστε από ότι συνιστά πεμπτουσία αυτής της γιορτής (παραδοσιακή μουσική, σάτιρα των πάντων-ο Διόνυσος δεν μένει πια εδώ). Εχει μετατραπεί το όλο πράγμα σε μια πασαρέλα , όπου οι μεν εντός της υποκρίνονται ότι διασκεδάζουν και αυτοί που τους παρακολουθούν, μετατρέπονται σε “παρατηρητές” και πέραν αυτού ουδέν. Και από ότι ακούω και διαβάζω, ξοδεύονται όχι και λίγα χρήματα από τον Δήμο.

Υπάρχει μια συζήτηση, που τώρα με τις δημοτικές, έχει αποκτήσει ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τις δυνατότητες της περιοχής μας να προσελκύσει (με διάρκεια όμως) επισκέπτες, προβάλλοντας ότι καλύτερο έχει. Τι έχει όμως; Περιβάλλον αναμφισβήτητα εξαιρετικό, όχι ιδιαίτερα γνωστό και-κυρίως-όχι ανάλογα φροντισμένο και διαφημισμένο. Υπάρχει το σύνοικο στοιχείο, που από μόνο του, θα μπορούσε να είναι πόλος έλξης για τους γείτονες εξ ανατολών, που τελευταία ταξιδεύουν αρκετά. Εχει τους από βορρά γείτονες (που κάποτε ήταν κίνδυνος-πως αλλάζουν τα πράγματα), που ακόμη η οικονομική τους κατάσταση δεν είναι ανάλογη των περιστάσεων, αλλά κάποιοι απ αυτούς θα μπορούσαν να κάνουν μεγαλύτερη διάρκειας επισκέψεις.

Αυτό που μας λείπει, εξ άλλου, είναι τοπικά προϊόντα (πέρα από τα συνήθη ), που να έχουν πανελλήνια εμβέλεια και -γιατί όχι-και διεθνή. Κάποτε πρέπει να γίνει σοβαρή προσπάθεια επ’ αυτού. Απαιτείται η παρουσία  αρχών,προσαρμοσμένη στα δεδομένα διαδικασία, αλλά κυρίως νέοι άνθρωποι που θα θελήσουν να πρωτοτυπήσουν, να κάνουν επιχειρηματικές σκέψεις και, φυσικά, να τους δοθεί βοήθεια.

Στα χρόνια από το 1974 και μετά πετάχτηκαν πάρα πολλά λεφτά σε φούσκες βιομηχανικές, βιοτεχνικές και άλλες, που μόνο ερείπια και κουφάρια εργοστασίων άφησαν στην περιοχή.Να πάψουν οι “ευκαιρίες” να είναι μόνο για τους επιτήδειους. Ισως θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα επιτελείο από ανθρώπους, που να σκέπτονται και να προτείνουν πάνω σ αυτόν τον τομέα. Τώρα έχουμε μεγάλη ενδοχώρα. Μην την αφήσουμε να πάει χαμένη ή να μας προλάβουν άλλοι.

Στην Ξάνθη δεν είχαμε την τύχη να έχουμε φωτισμένους ντόπιους ηγέτες και παράγοντες και συνήθως μαλώνουμε “περί όνου σκιάς”, αφήνοντας τις μεγάλες ευκαιρίες να περνούν ανεκμετάλλευτες.Η κρίση ας βοηθήσει να γεννηθούν νέες σκέψεις για νέες προσπάθειες. Ας αφήσουμε στην άκρη τις ανταλλαγές πυρών και ας δούμε  τι μπορεί να φέρει καλύτερο το μέλλον, γιατί αυτό-ακόμη τουλάχιστον-μπορούμε να το ελέγξουμε.

Σ.Σαρακενίδης