Ποια εντυπα εξασφάλισαν το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας από τη δημόσια αγορά – Στις πρώτες θέσεις εφημερίδες που διατίθενται δωρεάν.  Του Γιωργου Μαντελα

Και το όνομα αυτού «Μετρόραμα». Μία εφημερίδα free press (από αυτές, δηλαδή, που διανέμονται δωρεάν, κυρίως στην Αθήνα) κατάφερε να κόψει πρώτη το νήμα της κρατικής διαφήμισης το 2007, εξασφαλίζοντας καταχωρίσεις του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα, αξίας 4.721.350 ευρώ μέσα σε μόλις έναν χρόνο. Αν συνυπολογισθεί και η δαπάνη που εξασφαλίστηκε μέσω των ενθέτων της (1.385.202 ευρώ), τότε το συνολικό ποσό εκτοξεύεται πάνω και από τα 6.000.000 ευρώ, δημιουργώντας ένα ρεκόρ που δύσκολα θα … καταρριφθεί από οποιονδήποτε.

Η ίδια εφημερίδα, μόλις πριν από τέσσερα χρόνια δεν είχε καταφέρει να συγκεντρώσει καλά – καλά ούτε το ένα τέταρτο του ποσού που εξασφάλισε το 2007 (1.851.728 ευρώ). Φαίνεται όμως ότι στο διάστημα που μεσολάβησε δούλεψε πολύ και σε βάθος στο συγκεκριμένο μέτωπο, που αποδεικνύεται κυριολεκτικά χρυσοφόρο και κατάφερε να αφήσει πολύ πίσω της εφημερίδες με κυκλοφορία πάνω από 200.000 φύλλα, με πολυδάπανες εκδόσεις, επιτελείο εκατοντάδων συντακτών και υποδομές εκατομμυρίων ευρώ, οι οποίες πωλούνται στα περίπτερα.

Ομως, στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα φαίνεται ότι τελευταία δείχνουν μια ιδιαίτερη προτίμηση στις εφημερίδες που διατίθενται δωρεάν. Κι αυτό γιατί στην ίδια λίστα, της κρατικής διαφήμισης, τη δεύτερη θέση, κατά το 2007, κατέλαβε μια άλλη free press εφημερίδα. Ο λόγος αφορά στη «Citi Press», η οποία από κοινού με τα ένθετα της, τη χρονιά που πέρασε εξασφάλισε καταχωρίσεις του Δημοσίου, αξίας πάνω από 4.250.000 ευρώ. Κι έτσι, από την 11η θέση του 2003, σκαρφάλωσε στη 2η το 2007.

Προκειμένου να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης της … «πυραυλικής» ανόδου που κατέγραψαν και τα δύο παραπάνω έντυπα, μέσα στην τριετία που πέρασε, θα πρέπει να σημειωθεί ότι το κυριακάτικο «Βήμα», στο ίδιο διάστημα, σημείωσε μια αύξηση της τάξης των περίπου 250.000 ευρώ κι έπεσε μια θέση στη συγκεντρωτική λίστα της ετήσιας κρατικής διαφημιστικής δαπάνης (από τη 2η στην 3η). Ακόμη και το κυριακάτικο «Πρώτο Θέμα», που θεωρήθηκε η εκδοτική επιτυχία των τελευταίων ετών, με μέση κυκλοφορία κοντά στα 215.000 φύλλα κατά τη χρονιά που πέρασε, δεν κατάφερε να σκαρφαλώσει πάνω από την 4η θέση, συγκεντρώνοντας καταχωρίσεις αξίας 3.166.168 ευρώ. Η οποία 4η θέση στην πραγματικότητα είναι χαμηλότερη, αν υπολογίσει κανείς ότι:

Α) «Ελευθεροτυπία» και «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» και «Εθνος» και «Κυριακάτικο Εθνος» συγκέντρωσαν το ποσό των 4.000.000 ευρώ, με κυκλοφορίες, όμως, που «δικαιολογούν» τέτοια νούμερα, ενώ

Β) η «Χώρα» και η «Χώρα της Κυριακής», από κοινού, συγκέντρωσαν τη χρονιά που πέρασε κρατική διαφήμιση αξίας μεγαλύτερης των 3.400.000 ευρώ, αν και όπως προκύπτει από τον πίνακα που δημοσίευται σήμερα, η δική τους κυκλοφορία δεν συνάδει με αυτό το νούμερο.

Την ίδια ώρα, «Τα Νέα», η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία καθημερινή εφημερίδα της χώρας έπεσε από την 3η στην 6η θέση της λίστας, χωρίς τίποτα να δικαιολογεί αυτή την εξέλιξη, αφού μεταξύ 2003 και 2007 «κατάφερε» να αυξήσει το ποσό της κρατικής διαφήμισης που εξασφάλισε κατά μόλις 60.000 ευρώ. Κι όλα αυτά, την ώρα που άλλα έντυπα, στο ίδιο διάστημα, αύξησαν τις καταχωρίσεις τους κατά εκατομμύρια ευρώ, σε αξία.

Ενδεχομένως, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η πολιτική εναλλαγή που σημειώθηκε στην κυβερνητική εξουσία κατά τις εκλογές του 2004 έπαιξε κάποιο ρόλο σε αυτή την εξέλιξη.

Ομως, κι αυτό το επιχείρημα «πέφτει» στο κενό, αν συγκρίνει κανείς, για παράδειγμα, τις περιπτώσεις της «Βραδυνής της Κυριακής» και του «Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής», που καλύπτουν πολιτικά τον ίδιο χώρο. Μολονότι ο δεύτερος τίτλος πουλούσε τα τετραπλάσια φύλλα σε σχέση με τον πρώτο, κατά μέσο όρο, τη χρονιά που πέρασε, η διαφημιστική δαπάνη του Δημοσίου που εξασφάλισε το 2007 ήταν μεγαλύτερη μόλις κατά … 90.000 ευρώ. Ουσιαστικά, δηλαδή, πήραν την ίδια ρεκλάμα από το κράτος (σ.σ. γιατί, περί αυτού πρόκειται ουσιαστικά). Κατά συνέπεια, ούτε αυτό φαίνεται να είναι το βασικό κριτήριο στη διανομή της διαφημιστικής προβολής του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Τότε, ποιο τελικά είναι;

Ενδεχομένως να ήρθε η ώρα, τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας να «βγουν» και να δώσουν μια εξήγηση του φαινομένου. Και να απαντήσουν σε μια σειρά από ερωτήσεις που εύλογα δημιουργούνται, μετά τη δημοσιοποίηση όλων των παραπάνω στοιχείων. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για υποχρέωσή τους, αν συνυπολογισθεί ότι η συνολική διαφημιστική προβολή του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, μόνο το 2007, στοίχισε στον Ελληνα φορολογούμενο το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 68.077.629 ευρώ (χωρίς να υπολογίζονται τα ποσά που αφορούν σε ραδιόφωνο, τηλεόραση, περιοδικά κι άλλου είδους έντυπα). Στις δύσκολες, οικονομικά, στιγμές, που περνάει ο μέσος οικογενειακός προϋπολογισμός στη χώρα μας αυτές τις μέρες, τέτοιου είδους «κενά» στην ενημέρωση μόνο καλό δεν κάνουν στη συνοχή του κοινωνικού ιστού…

Από την Εφημερίδα Καθημερινή. 03-02-2008