Τα αθλητικά γεγονότα, κυρίως αυτά που έχουν φαραωνική μορφή και που εμπλέκεται στην διοργάνωση τους το κράτος,ξοδεύοντας χρήματα των φορολογουμένων (άμεσα και έμμεσα) πολιτών του, συνήθως σκεπάζουν ανεπιθύμητες κοινωνικές καταστάσεις. Ειδικά το ποδόσφαιρο έχει κατηγορηθεί ότι “προσέφερε” υπηρεσίες στα πιο ανελεύθερα καθεστώτα, παίζοντας έναν παράλληλο ρόλο “όπιου του λαού”.

Ειδικά στην Βραζιλία, που θα διεξαχθεί το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου, όπου εκεί είναι η δεύτερη-ίσως και η πρώτη-θρησκεία των ανθρώπων, συνυπάρχουν αυτά τα δύο. Βέβαια η κ. Ρούσεφ, Πρόεδρος της Βραζιλίας( που τον Οκτώβριο έχει εκλογές), στον προσκλητήριο λόγο της προς του φιλάθλους όλου του κόσμου, ισχυρίσθηκε ότι απέναντι στα 11 δις δολλάρια που απαιτήθηκαν για την κατασκευή των αθλητικών χώρων, υπάρχουν τα 550 δις που δόθηκαν τα τελευταία χρόνια για κοινωνικές δαπάνες. Ενα ακόμη δείγμα ευημερίας των αριθμών; Ισως.

Ο ¨καθαρισμός” των γειτονιών (φαβέλες) που βρίσκονται κοντά στα αθλητικά σημεία είναι επίσης ένα γεγονός. Εξ άλλου η Βραζιλία έχει “παράδοση” σ αυτόν τον τομέα. Παρακρατικές συμμορίες (συνήθως αστυνομικών) έβγαιναν επί χρόνια τα βράδια και δολοφονούσαν εν ψυχρώ τα ανύπαρκτα παιδιά. Αυτά που μοναδικό σπίτι τους είχαν τον δρόμο. Και ήταν -και είναι ακόμη-πολλά στην Βραζιλία. Μια διαρκής δολοφονία που λίγο απασχόλησε την διεθνή κοινότητα.

Το ποδόσφαιρο  είναι μια βιομηχανία-το ξέρουμε όλοι αυτό. Καλοπληρωμένοι και διάσημοι αστέρες, αλλά και πάρα πολλοί  άλλοι ταλαντούχοι που ευελπιστούν, κάτω από την σημαία και τον εθνικό ύμνο της πατρίδας τους, να πετύχουν μια καλή μετεγγραφή και ένα καλό συμβόλαιο. Συνυπάρχουν όλα αυτά, όπως και η αγάπη εκατομυρίων ανθρώπων, που θα καθίσουν στον καναπέ και επί ένα μήνα δεν θα έχουν άλλο ενδιαφέρον στην ζωή τους. Αυτού του τύπου το αθλητικό θέαμα διαμορφώνει τον τρόπο που ζούμε-πολλοί από μας-εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Οι λάτρεις του ποδοσφαίρου, όμως δεν είναι μόνο κάτι κουφιοκέφαλοι  κοινωνικοί υπνοβάτες, που δεν τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο στην ζωή τους. Το δείγμα είναι μεγάλο και πολυποίκιλο Και δεν αδιαφορούν γι αυτά που συμβαίνουν στην χώρα που διοργανώνει το γεγονός. Οπως δεν αδιαφόρησαν-οι περισσότεροι εκ των υστέρων, αλλά αυτό είναι μια αλλη ιστορία-και για την ανάληψη των ολυμπιακών αγώνων από την χώρα μας , όταν έγινε η ανάθεση το 2000. Ασχετα αν λοιδωρήθηκε η μικρή μειονότητα που αντιστάθηκε από την αρχή, ως περίπου εθνοπροδοτική. (Αλήθεια όσοι έχουν φορέσει τώρα την φανέλα του “αγανακτισμένου” το θυμούνται αυτό);

Δεν είναι το ποδόσφαιρο το όπιο του λαού. Δεν είναι οι φίλαθλοι οι χειρότεροι και πιο ανάλγητοι πολίτες. Δεν φταίει ο αθλητισμός για την χρήση που του γίνεται. (Είναι σαν να κατηγορείς την συσκευή της τηλεόρασης, όταν βλέπεις από το πρωί μέχρι το βράδυ όλες τις αθλιότητες που δείχνει).

Ας καθίσουμε να το απολαύσουμε λοιπόν, ελπίζοντας να δούμε καλό ποδόσφαιρο, από τους καλοπληρωμένους, αλλά και ξεζουμισμένους επαγγελματίες του χώρου και υπάρχει χρόνος (αρκεί να υπάρχει και διάθεση)  για τους κοινωνικούς μας αγώνες.

Δεν φταίνε οι συλλογικές δραστηριότητες (έστω και δι αντιπροσώπων) για το χάλι που βρίσκεται κάθε σημείο του πλανήτη. Αλλοι είναι οι φταίχτες. Ίσως και όλοι μας.

Σ.Σαρακενίδης