Τους φόβους τους εκφράζουν πολλοί ευρωπαϊστές πολιτικοί και αναλυτές για την προοπτική έξαρσης του ευρωσκεπτικισμού μετά τις εκλογές του προσεχούς Ιουνίου, οι οποίες, όπως δείχνουν οι μέχρι στιγμής δημοσκοπήσεις, πρόκειται να αναδείξουν στο Ευρωκοινοβούλιο δυνάμεις του εθνικισμού, του λαϊκισμού και της εσωστρέφειας από πολλές χώρες-μέλη.

Η υιοθέτηση του ευρώ από τη Λεττονία την 1η Ιανουαρίου 2014 τους δικαιώνει. Διότι στη χώρα αυτή των 2 εκατ. κατοίκων μόνο ένας στους πέντε πολίτες συμφωνεί με την υιοθέτηση του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος. Οι Λεττονοί σε ποσοστό 58% δεν θέλουν να απολέσουν το εθνικό τους νόμισμα, το λατς, ίσως επειδή βλέπουν και τον «στενό κορσέ» που έχουν ζωστεί οι γείτονές τους οι Εσθονοί, οι οποίοι έχουν από το 2011 υιοθετήσει ένα ισχυρό μεν αλλά πανάκριβο, γι’ αυτούς, νόμισμα.

Δεν απαιτούνται, λοιπόν, μαντικές ικανότητες για να προβλέψει κανείς πού θα δώσουν την ψήφο τους οι δυσαρεστημένοι με την κυβέρνησή τους Λεττονοί στις προσεχείς Ευρωεκλογές. Βεβαίως η κυβέρνηση της Ρίγας έχει αποφασίσει να αναλάβει το πολιτικό κόστος της απόφασής της. Εχει άλλωστε επίγνωση των αρνητικών αισθημάτων που τρέφουν οι πολίτες για το ευρώ. Αλλά αποφάσισε – δίχως δημοψήφισμα – την ένταξη της χώρας στην νομισματική ένωση της Ευρώπης για λόγους αμιγώς πολιτικούς: διότι αντιμετωπίζει το ευρώ ως ασπίδα προστασίας έναντι της Ρωσίας.

Η περιβόητη (και για πολλούς διαβόητη) «ρωσική αρκούδα» είναι αυτή που φοβάται η κυβέρνηση της Λεττονίας. Όπως, άλλωστε, τη φοβούνται και οι κυβερνήσεις των άλλων πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών της Βαλτικής, της Εσθονίας και της Λιθουανίας, η οποία περιμένει κι αυτή στη σειρά για να εντάξει τη χώρα στο ευρώ, το 2015.

Δεν είναι, λοιπόν, οικονομικοί οι λόγοι της ένταξης της Λεττονίας στο ευρώ. Είναι πολιτικοί. Ο λετονός υπουργός Οικονομικών Αντρίς Βιλκς, ο οποίος ανέλαβε να εξηγήσει στους συμπολίτες του τους λόγους ένταξής τους στον κεντρικό ευρωπαϊκό πυρήνα (αν υποθέσουμε ότι στο κέντρο της ΕΕ βρίσκεται η Ευρωζώνη), δεν μίλησε άλλωστε οικονομικά. Μίλησε πολιτικά.

«Η Ρωσία δεν πρόκειται να αλλάξει. Τον γνωρίζουμε το γείτονά μας. Δημιουργούσε ανέκαθεν και θα δημιουργεί πάντοτε πολλές απρόβλεπτες καταστάσεις. Είναι πολύ σημαντικό για τις χώρες να δημιουργούν στενές σχέσεις συνεργασίας, κυρίως με την Ευρωπαϊκή Ενωση», τόνισε χαρακτηριστικά ο Βιλκς.

Ο λεττονός υπουργός εξήγησε ότι «υιοθετώντας το ευρώ θα έχουμε ολοκληρώσει την αποστολή μας, που είναι η ένταξη στους κεντρικούς ευρωπαϊκούς θεσμούς, από την ΕΕ έως το ΝΑΤΟ… Με το ευρώ θα είμαστε πιο προστατευμένοι σε περίπτωση προβλημάτων με τη Ρωσία και όλοι μπορούμε να δούμε τι συμβαίνει στην Ουκρανία σήμερα»…

Βεβαίως η Λεττονία διατηρεί στενούς οικονομικούς και πολιτικούς δεσμούς με τη Ρωσία. Και οι δεσμοί αυτοί δεν πρόκειται – ούτε συμφέρει άλλωστε… – να κοπούν εν μία νυκτί. Περίπου το 40% των διαθεσίμων των τραπεζών της χώρας προέρχεται από τη Ρωσία και τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, όπως αναφέρουν οι «Financial Times». Και – το σπουδαιότερο – το 20% του πληθυσμού της Λεττονίας είναι ρωσικής καταγωγής. Ενας στους πέντε Λεττονούς θεωρεί δηλαδή τον εαυτό του Ρώσο!

Δυστυχώς η πρώτη ημέρα ένταξης της Λεττονίας στην ΟΝΕ τη βρίσκει χωρίς… πρωθυπουργό. Ο Βάλντις Ντομπροβόβσκις αναγκάστηκε να παραιτηθεί έπειτα από το τραγικότερο δυστύχημα στην ιστορία της χώρας που συνέβη τον περασμένο Νοέμβριο με την κατάρρευση της στέγης σούπερ μάρκετ στη Ρίγα που είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν 54 άνθρωποι.

Ο υπουργός Οικονομικών Αντρίς Βιλκς, ο οποίος έχει αναλάβει ουσιαστικά καθήκοντα αρχηγού της κυβέρνησης και πάντως έχει επωμισθεί εξ ολοκλήρου την προσπάθεια μεταστροφής της κοινής γνώμης για την «υπόθεση ΟΝΕ», δηλώνει αισιόδοξος ότι σύντομα οι υποστηρικτές του ευρώ θα ξεπεράσουν το 50% του συνολικού πληθυσμού.

Αισιοδοξεί δηλαδή ότι θα πείσει τους Λεττονούς (όχι τους ρωσικής καταγωγής ίσως…), που παραπονούνται για την λιτότητα που επέβαλε το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής για την ένταξη στο ευρώ, ότι το ζήτημα δεν είναι οικονομικό, αλλά πολιτικό. Φθάνουμε, λοιπόν, στην παραδοξότητα ένας υπουργός Οικονομικών να διακηρύσσει …«it’s the politics stupid»!

Πηγή : ΤΟ ΒΗΜΑ