Μια από τις πιο απογοητευτικές πτυχές της αντιμετώπι­σης του παραστρατήματος είναι η ασύλληπτες δυσκολίες που συναντά το «θύμα» όταν προσπαθεί να πείσει τον «δρά­στη» να το συζητήσει. Πρόκειται για την πρώτη επιπλοκή που επιφυλάσσεται στο ζευγάρι μετά την αποκάλυψη του ολισθήματος -το μέλος της σχέσης που υπέπεσε σ’ αυτό αρνείται να το συζητήσει. Προφανώς, είναι διατεθειμένο να κάνει τα πάντα και να υποστεί οποιεσδήποτε συνέπειες προκειμένου ν’ αποφύγει τη συζήτηση γύρω από το θέμα.
Κείμενο της ψυχοθεραπεύτριας Πέγκι Βον
Αυτή η στάση είναι ενίοτε προβλέψιμη. Ας δούμε την περίπτωση ενός άνδρα που, μολονότι ήταν βέβαιος για την περιπέτεια της συζύγου του και αισθανόταν ότι μπορούσαν να ξεπεράσουν την κρίση και να σώσουν τον γάμο τους, στάθηκε αδύνατον να την πείσει να μιλήσει. Αυτό, σύμφω­να με τις εκτιμήσεις του ιδίου, συνέβαινε επειδή λίγο μετά τον γάμο είχε πει στη γυναίκα του ότι σε περίπτωση απιστίας δεν θα τη συγχωρούσε ποτέ και θα τη χώριζε αμέσως. Έτσι, λοιπόν, παρά πς τωρινές διαβεβαιώσεις του, αδυνατούσε να την πείσει ότι δεν είχε πλέον τέτοιες προθέσεις. Βλέπου­με, επομένως, ότι το ενδεχόμενο απαλοιφής των εντυπώ­σεων που προξενούν τέτοια σχόλια είναι μάλλον μηδαμινό και γι’ αυτό είναι φρόνιμο ν’ αποφεύγουμε τη διατύπωση απειλών που, αναπότρεπτα, οδηγούν στην ενίσχυση της γε­νικής απροθυμίας συζήτησης του συγκεκριμένου θέματος.
Διαβάστε την συνέχεια στο boro.gr