Παρελθόν αποτελούν εδώ και καιρό, ως οργανωμένη ομάδα, οι “Αγανακτισμένοι” της Ξάνθης, όπως σε πολλές επαρχιακές περιοχές της χώρας.

Η δράση τους φαίνεται ότι είναι εδώ και καιρό περιστασιακή, όπως παρατηρήθηκε στο πρόσφατο επεισόδιο με το Σωκράτη Ξυνίδη, όπου παραβρέθηκαν μέλη της σχετικής πρωτοβουλίας, αρκετά λίγα πάντως, σε σχέση με το συνολικό πλήθος των 40-50 ατόμων.

Όπως ήταν προφανές μέχρι και την πολιτική κρίση της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, η παρουσία του κοινού στην πλατεία είχε αρχίσει να φθίνει και πρακτικά, μετά τον ανασχηματισμό παρέμειναν στην πλατεία λιγότερα από 10 άτομα. Η τελευταία δημόσια παρέμβασή τους ήταν στην συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ με το Μιχάλη Τιμοσίδη όταν και πήραν το λόγο για να εκφράσουν τις θέσεις τους και, έκτοτε, οι φυγόκεντρες τάσεις φαίνεται ότι αποσχημάτισαν και τον τελευταίο πυρήνα που είχε μείνει.

Στις αιτίες που αυτή η ελευθεριακή μορφή πολιτικής οργάνωσης, δεν βρήκε εφαρμογή στην Ξάνθη, συγκαταλέγονται ο ετερόκλητος χαρακτήρας των ανθρώπων που συνέθεσαν τους «αγανακτισμένους» της Ξάνθης, το «απολίτικο» παρελθόν των μελών αλλά και η προφανής αδυναμία διεξαγωγής ουσιαστικού διαλόγου – όπως αποδείτηκε μετά από μερικές εβδομάδες- όταν δοκιμάστηκε η κίνηση και, μοιραία,  η φθορά του χρόνου οδήγησε στη βαθμιαία αυτοκατάργησή της.

Παραμένουν στην Κομοτηνή εν μέσω κριτικής

Δεν συνέβη κάτι τέτοιο στη γειτονική Κομοτηνή, όπου η οργάνωση έχει διατηρηθεί όμως οι «αγανακτισμένοι» βρέθηκαν στο άλλο άκρο, καθώς αρκετοί κατονομάζουν τους «αγανακτισμένους» ως «πρωτότυπη» συνύπαρξη ατόμων που προέρχονται από τον ακροδεξιό χώρο, από την πολιτική κίνηση της Σπίθας αλλά και από τις παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ . Από την Κομοτηνή προερχόταν άλλωστε ο βασικός πυρήνας που πρωτοστάτησε στο επεισόδιο με το Σωκράτη Ξυνίδη στην Ξάνθη, πλαισιωμένο από στελέχη της Σπίθας Ξάνθης,  αριστερών φοιτητικών οργανώσεων της πόλης καθώς και μερικούς εργαζόμενους της ΣΕΚΑΠ.

Πέρα από το θέμα των επιθέσεων σε πολιτικούς, που έχει προκαλέσει συζητήσεις και διαμάχη των κυβερνητικών παραγόντων με τους «αγανακτισμένους» το κίνημα, αποδείχτηκε στην Ξάνθη, ότι δεν κατάφερε τελικά να απομακρύνει τον κόσμο από τον «καναπέ» -παρότι ένας τέτοιος κοσμούσε τις εκδηλώσεις κατά τις πρώτες μέρες της «πλατείας» στην Ξάνθη-  και περιθωριοποιήθηκε.

Δεν εκφράζει κάποιον μια ομάδα 10 ατόμων.

Άλλωστε, μια ομάδα 5 ή 10 ατόμων (ή και παραπάνω αν πρόκειται για την Κομοτηνή) δεν μπορεί να εκπροσωπήσει  την αγανάκτηση του κόσμου για το αδιέξοδο του πολιτικού συστήματος, αλλά εκφράζει μια ολιγομελή ομάδα ανθρώπων που έχουν επιλέξει να εμφανίζονται  δημοσίως κατά περίσταση. Γι’αυτό άλλωστε από διάφορες πλευρές έχουν κατηγορηθεί για τις επιθέσεις στους πολιτικούς της περιοχής (Ε. Στυλιανίδης, Γ. Πεταλωτής, Σ. Ξυνίδης), ενέργειες που σταδιακά χάνουν τα πολιτικά τους χαρακτηριστικά και δεν αναδεικνύουν την ανεπάρκεια του πολιτικού δυναμικού που απασχολεί τη χώρα.

Γ.Σ.