Η τροπολογία των συναδέλφων βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας και του Πασόκ για τους Ιεροδιδασκάλους, μας βρίσκει κάθετα αντίθετους, τόσο όσον αφορά συγκεκριμένες ρυθμίσεις αλλά και συνολικότερα στο γενικό πνεύμα που τη διακατέχει.

Καταρχήν, στο επίπεδο των συγκεκριμένων ρυθμίσεων που προωθούνται, η επιλογή του όρου «Ιεροδιδάσκαλος» αποσκοπεί στη συσκότιση του πραγματικού ρόλου των ατόμων στα οποία αναφέρεται.

Σύμφωνα με την τροπολογία, «Ιεροδιδάσκαλοι» είναι οι δάσκαλοι του Κορανίου στα Τεμένη, επί της ουσίας δηλαδή αναφέρεται στους θρησκευτικούς λειτουργούς, ή Ιμάμηδες. Προβλέπει λοιπόν η τροπολογία, τη δυνατότητα των Ιμάμηδων να διδάσκουν επίσης το Κοράνι στα σχολεία με απόφαση των διευθυντών  πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ουσιαστικά επιτρέπει στους θρησκευτικούς λειτουργούς να επιτελούν εκπαιδευτικό έργο σε δημόσια σχολεία και μάλιστα παρακάμπτοντας την τυπική διαδικασία πρόσληψης εκπαιδευτικών μέσω ΑΣΕΠ.

Τα κριτήρια που τίθενται για την επιλογή τους είναι τουλάχιστον προβληματικά, καθώς τα απαιτούμενα τυπικά προσόντα δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες των θέσεων, αφού επιτρέπεται η πρόσληψη ατόμων  χωρίς πτυχίο Ανώτατης Ισλαμικής Θεολογικής Σχολής, και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και χωρίς πτυχίο Ανώτατης Εκπαίδευσης.

Ο διαχωρισμός μεταξύ θρησκευτικού λειτουργού και εκπαιδευτικού θα πρέπει να είναι ξεκάθαρος, και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να εμπλέκονται οι δύο λειτουργίες. Πάγια θέση μας αποτελεί η αντικατάσταση του μαθήματος των Θρησκευτικών από μάθημα Θρησκειολογίας, που θα απευθύνεται σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες, ανεξαρτήτως θρησκεύματος, ακόμα και άνευ θρησκεύματος, μάθημα που θα εμβαθύνει σε όλες τις θρησκείες και θα διδάσκεται αποκλειστικά από εκπαιδευτικούς με τις ανάλογες γνώσεις, οι οποίοι θα προσλαμβάνονται με κανονικές διαδικασίες ΑΣΕΠ.

Όσον αφορά την επιλογή των Ιμάμηδων, δηλαδή των θρησκευτικών λειτουργών στα Τζαμιά, θα πρέπει να θεσμοθετηθεί, ανάλογα με τους λειτουργούς των Χριστιανικών Ναών, μία κοινά αποδεκτή και διαφανής διαδικασία ανάδειξής τους από την τοπική θρησκευτική κοινότητα.
Ταυτόχρονα, η τροπολογία αυτή, η οποία επιχειρεί να ρυθμίσει ένα έλασσον ζήτημα, καταδεικνύει και την απροθυμία εξεύρεσης πραγματικής λύσης στα μείζονα προβλήματα της μειονότητας. Προβλήματα όπως η μειονοτική εκπαίδευση: η  επείγουσα ανάγκη να δοθεί λύση στο ζήτημα των δίγλωσσων νηπιαγωγείων, κατά το πρότυπο των Δημοτικών, δηλαδή με διδασκαλία στην Ελληνική και Τουρκική γλώσσα,  καθώς αποτελούν πλέον και μέρος της υποχρεωτικής εκπαίδευσης η ανάγκη αναδιαμόρφωσης του προγράμματος σπουδών των μειονοτικών σχολείων αλλά και το σοβαρό ζήτημα της εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών που διδάσκουν στα μειονοτικά σχολεία.
Επίσης, το ζήτημα του τρόπου ανάδειξης του Μουφτή, με διαδικασία εκλογής και όχι διορισμού από το Κράτος, με ταυτόχρονη λύση στο ζήτημα των δικαστικών αρμοδιοτήτων του και της εναρμόνισής τους με το Εθνικό Δίκαιο.
Επιπλέον, άμεση λύση πρέπει να δοθεί στο πρόβλημα του ορισμού του διαχειριστή της Βακουφικής περιουσίας, επίσης με διαδικασία εκλογής.

Όσο λοιπόν δεν προωθείται η λύση αυτών των ζητημάτων, το πρόβλημα θα παραμένει, και η σημερινή τροπολογία έρχεται να το οξύνει περαιτέρω, με την εμπλοκή του Κράτους στην επιλογή των θρησκευτικών λειτουργών. Αξίζει να σημειωθεί ότι παρόμοιες ρυθμίσεις προωθήθηκαν με το Νόμο 3536 του 2007, αλλά δεν εφαρμόστηκαν ποτέ, γιατί στην πραγματικότητα δημιουργούν μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτό το οποίο υποτίθεται ότι λύνουν. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι παρότι η τροπολογία υπογράφεται από (   ) βουλευτές της συμπολίτευσης, απουσιάζουν οι βουλευτές των Περιφερειών στις οποίες αναφέρεται.

Η μειονότητα της Θράκης, όπως και συνολικά ο πληθυσμός της περιοχής και ολόκληρης της χώρας, αντιμετωπίζει σήμερα τεράστια προβλήματα λόγω των ακολουθούμενων πολιτικών της Κυβέρνησης. Προβλήματα που οφείλονται στην ολοένα αυξανόμενη ανεργία, στην συνεχιζόμενη μείωση του εισοδήματος και στην κατάρρευση του κοινωνικού κράτους.
Συγκεκριμένα, μόνο στο Νομό Ξάνθης, 16.000 άτομα στηρίζονται στα Προγράμματα Σίτισης προκειμένου να καλύψουν βασικές διατροφικές ανάγκες, ενώ τα ποσοστά ανεργίας συνεχώς αυξάνονται, και η μετανάστευση των νέων έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού, σε ένα Νομό όπου καταγράφονται θερμοκρασίες από τις χαμηλότερες στη χώρα, δεν έχει πρόσβαση στη θέρμανση λόγω της αύξησης του φόρου στο πετρέλαιο, ενώ λόγω της παράνομης υλοτομίας και της καύσης ακατάλληλων υλικών συντελείται τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή.
Ταυτόχρονα το κοινωνικό κράτος αποσύρεται. Η καρδιολογική και η παθολογική κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Ξάνθης υπολειτουργούν λόγω έλλειψης προσωπικού, ενώ περιορίζονται και οι εφημερίες στα κατά τόπους Κέντρα Υγείας.

Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να ασχοληθεί με τα σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα του πληθυσμού που βρίσκεται στα όρια της εξαθλίωσης, επιλέγει να ανοίξει τα θρησκευτικά ζητήματα της μειονότητας. Και μάλιστα επιλέγει να το κάνει αυτό με τρόπο αποσπασματικό, χωρίς να εξετάσει συνολικά το ζήτημα, χωρίς να διαβουλευτεί με τη μειονότητα, και ουσιαστικά περιπλέκοντας περισσότερο το πρόβλημα και αφήνοντάς το ανοιχτό.