Γιορτή και όχι απλώς συνέδριο, χαρακτηρίστηκε από τους συμμετέχοντες και τις υπεύθυνες του προγράμματος, το Συμπόσιο που διοργανώθηκε στην Κομοτηνή για την αποτίμηση των δράσεων του προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων και της πορείας του στο μέλλον.

Η κοσμοσυρροή που παρατηρήθηκε, οι εμπειρίες που μοιράστηκαν εκπαιδευτικοί αλλά και μαθητές ή και γονείς, τα συμπεράσματα που εξήχθησαν και το γενικότερο κλίμα αποδοχής του προγράμματος στην εκπαιδευτική διαδικασία αλλά και την κοινωνία, εκτιμώνται ως οι παράγοντες που μαρτυρούν την επιτυχία του Συμποσίου.

«Μετά από 15 χρόνια, τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά»

Στο XanthiPress.gr μίλησε η αν. Επιστημονική υπεύθυνη του προγράμματος Θάλεια Δραγώνα που περιέγραψε με πολύ θετικό τρόπο τις εμπειρίες της από το Συμπόσιο της Κομοτηνής:

«Μετά από 15 χρόνια αισθάνομαι ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά. Είναι μια άλλη πραγματικότητα αυτή και το συνέδριο είχε σαν στόχο να φέρει κοντά εκπαιδευτικούς που δουλεύουν στις δράσεις του προγράμματος με εκπαιδευτικούς που αναλαμβάνουν διαφορετικές πρωτοβουλίες, εξ ολοκλήρου δικές τους δράσεις, εκτός του προγράμματος»

Ανάμεσα στους στόχους ήταν να βρεθούν δίπλα οι δραστηριότητες των εκπαιδευτικών να γίνει συζήτηση πάνω σε παιδαγωγικά θέματα, παρόντων των σχολικών συμβούλων που ρύθμισαν το λόγο μεταξύ των εκπαίδευτικών, αλλά και των Συλλόγων Εκπαιδευτικών που συνόψισαν στον κλείσιμο. Το άνοιγμα των εργασιών έκανε η η Συνήγορος του Πολίτη Καλιόπη Σπανού, προκειμένου να αναδειχτεί το δικαίωμα στην Εκπαίδευση και η σημασία του για την πολιτεία.

«Δεν πίστευα αυτά που άκουγα, ο δυναμισμός των εκπαιδευτικών, το πάθος των ανθρώπων που εργάζονται στο πρόγραμμα , ήταν εντυπωσιακά. Η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη από την Παρασκευή μέχρι την Κυριακή, έχοντας όρθιους. Μια εκπαιδευτικός είπε ότι αυτό δεν είναι συνέδριο, είναι γιορτή ή ότι μετά από αυτό έχω διάθεση να βγω και να κάνω πράγματα» ανέφερε η Θάλεια Δραγώνα, εμφανώς ικανοποιημένη.

Μαθήτριες από τη Γλαύκη μετέφεραν εμπειρίες

Όπως ανέφερε, στο συμπόσιο βρέθηκαν και μαθητές και μάλιστα, κορίτσια, από τη Σμίνθη, που δύσκολα μπορούν να μετακινηθούν μέσα στη νύχτα. «Δύο εβδομάδες η καθηγήτριά μου προσπαθούσε να πείσει τους γονείς μου να με αφήσουν και τελικά έγινε» είπε μια μαθήτρια άκρως ενθουσιασμένη που το κατάφερε, όπως το μεταφέρει η Θάλεια Δραγώνα: «Βρέθηκαν παιδιά από το Γυμνάσιο της Γλαύκης για να παρουσιάσουν τα έργα με τα πειράμτα της Φυσικής. Ππαιδιά από τις Σάπες για την περυσινή τους εργασία να μεταφέρουν θεατρικά την «Ελένη» του Ευριπίδη,αλλά με ήρωες κοντά “στα καθημάς”. Βρέθηκαν παιδιά από το Όλβιο που συμμετέχουν στο πρόγραμμα komenius έχοντας κάνει ένα πλανητάριο, ένας μικρός μαθητής με ένα πύραυλο που λειτουργεί με νερό ! Όλο αυτό το πάθος ξεχειλίζει» σημειώνει .

Σύμφωνα με τη Θάλεια Δραγώνα πολλές ήταν οι καινοτομίες του Συμποσίου, όπως η συζήτηση της Συνηγόρου του πολίτη, που βιντεοσκοπήθηκε στην Αθήνα, με φοιτητές από τη μειονότητα που έχουν παρακολουθήσει το πρόγραμμα αλλά και φοιτητές πλειονοτικούς που έχουν παρακολουθήσει τις θερινές κατασκηνώσεις του προγράμματος, όπου δεν ξεχωρίζει η καταγωγή του κάθε φοιτητή. Αυτό που προκύπτει είναι ότι μετά από πολλά χρόνια καχυποψίας και δυσκολιών, πλέον υπάρχει απόλυτη αποδοχή από τη μειονότητα, με βάση και τα αποτελέσματα που έχει :

«Σίγουρα έχουν γίνει πολλές μετατοπίσεις της κοινωνίας ως προς τη χρησιμότητα του προγράμματος. Δεν ακούστηκε ούτε μια ένσταση, αν και το πρόγραμμα έχει ζήσει πολλές διαφωνίες στο παρελθόν, δεν υπήρξαν κόντρες γιατί κανένας δεν ήρθε για να καυγαδίσει αλλά για να συμμετάσχει, να τοποθετηθεί.»

Κτήμα της εκπαίδευσης το πρόγραμμα, κάποια στιγμή θα σταματήσει

Το πρόγραμμα αρχίζει να γίνεται κτήμα της εκπαίδευσης, όπως αναφέρει και διαπιστώνει: « Τα πιλοτικά προγράμματα πρέπει να δείχουν τη χρησιμότητά τους και κάποια στιγμή να σταματάνε. Το ΠΕΜ πρέπει να γίνει κτήμα της εκπαίδευσης πλέον.» ενώ εκφράζει και την ενόχλησή της για το γεγονός ότι πολλά βιβλία του προγράμματος δεν έχουν φτάσει στα σχολεία. « Υπάρχει υλικό για τη διευκόλυνση των μειονοτικών μαθητών που έχει εκπονηθεί, εκτυπώθηκε, πληρώθηκε, πήρε έγκριση από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, πήρε έγκριση από τρεις διαφορετικές υπουργούς και παρόλα αυτά είναι στις αποθήκες του ΟΕΔΒ και δεν μοιράζεται. Πρόκειται για υλικό που δοκιμάστηκε και είχε εντυπωσιακά αποτελέσματα ως συμπληρωματικό υλικό για την διδασκαλία στη μειονότητα .»

Τέλος, σε σχέση με τη συζήτηση για την ποσόστωση εισαγωγής των μειονοτικών μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και τη δήλωση του βουλευτή Ζεϊμπέκ Χουσεν, ότι θα ήθελε τα παιδιά του να εισέρχονται κάποτε με την αξία τους και όχι με ποσόστωση στα Πανεπιστήμια, απαντά: «Δεν έχει άδικο ο κύριος Ζειμπέκ. Οι θετικές διακρίσεις δεν είναι ένα απλό μέτρο . Έρχεται να διορθώσει μια αδικία αλλά κάποτε πρέπει να σταματάνε»

Για τα δίγλωσσα Νηπιαγωγεία

Στο φλέγον ζήτημα των δίγλωσσων νηπιαγωγείων – που χειρίστηκε ως Ειδική Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας- αναφέρει ότι είναι ένα πρακτικό πρόβλημα που πρέπει με κάποιο τρόπο να αντιμετωπιστεί. Απάντησε με το παράδειγμα ενός παιδιού που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί στο Νηπιαγωγείο γιατί η εκπαιδευτικός δεν γνωρίζει τουρκικά και απαντά στο νήπιο με το ελληνικό «ναι» και ο μαθητής καταλαβαίνει το ακριβώς αντίθετο.

«Στο νηπιαγωγείο και την πρώτη δημοτικού χτίζεται η θετική και αρνητική σχέση με το σχολειό» επισημαίνει για να δείξει την κρισιμότητα της υποδοχής των νέων μαθητών. Πάντως αναφέρει ότι το ζήτημα είναι σοβαρό αλλά δεν πρέπει να ανοίξει σε ακατάλληλο χρόνο, όπως αυτός που διανύουμε.

Μειώνεται συνεχώς το ποσοστό εγκατάλειψης της υποχρεωτικής εκπαίδευσης

Τέλος σε ότι αφορά στα αριθμητικά δεδομένα του προγράμματος και τι εικόνα κοινωνίας αντικατοπτρίζουν αναφέρει: «Η εγκατάλειψη της υποχρεωτικής εκπαίδευσης είναι στο 30%, (από 65% που ήταν το 2000) αλλά πρέπει να αγγίξει τον εθνικό μέσο όρο. Τα κορίτσια είναι πολύ κοντά στον εθνικό μέσο όρο εγκατάλειψης αλλά ακόμη δεν πιάσανε το στόχο. Πρέπει να σκεφτούμε πως στέκονται οι πολίτες απέναντι στο νόμο και να υπάρχουν συνθήκες για δικαιοσύνη.

Η εκπαίδευση σε πολλές περιπτώσεις δεν οδηγεί στη δίκαη ένταξη αλλά στην περιθωριοποίηση . Πρέπει να βρούμε ποιο μοντέλο δίκαιης εκπαίδευσης θέλει η χώρα. Η μειονοτική εκπαίδευση αδικεί σήμερα τα παιδιά αλλά δεν θα ήταν δίκαιο να πηγαίνει μόνο στο δημόσιο σχολείο, εγκαταλείποντας την ταυτότητά και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, ο μαθητής της μειονότητας» καταλήγει η Θάλεια Δραγώνα .

http://www.youtube.com/watch?v=m_nYAKqQ1nI

Αριθμητικά στοιχεία: