Tην ιδια λοιπον εποχη πανω κατω που εξεφραζα τις αντιρρησεις μου για αυτην την προωθουμενη πρακτικη της “πασας”, σαν Γραμματεας τοτε της Νομαρχιακης Επιτροπης Αχαιας του Συνασπισμου πρωτοστατουσα στις πρωτες κινητοποιησεις που εγιναν τοτε στα διοδια του Ριου. Θεωρω σημερα και οι δυο αυτες επιλογες, που σε καμμια περιπτωση δεν ειναι προσωπικες, αποκτουν μια ιδιαιτερη σημασια και πρεπει να γινει κατανοητη η ριζικη διαφορα αναμεσα στις δυο στασεις.

Ας αρχισουμε απο το “ανοιγμα” των διοδιων. Αυτο που ενωνε πολιτες απο ολους τους πολιτικους χωρους αλλα και κοινωνικους και επιστημονικους φορεις ηταν η άρνηση καταβολής διοδίων σε εναν συγκεκριμμενο δρομο εξαιρετικα επικινδυνο του οποιου η κατασκευη δεν ειχε καν ξεκινησει. Θεωρουσα και θεωρω την αντιδραση αυτη επιβεβλημενη και δικαιη.

Την ιδια στιγμη ειχα σαφεστατη αντιρρηση στην πρωτοβουλια της “πασας” γιατι ακριβως οπως λεει και το αρθρο του Γιαννη Σχιζα θεωρούσε ότι η λύση των κυκλοφοριακών ζητημάτων μπορεί να έχει σχέση με την εισπρακτική υπονόμευση των μμμ. Μια κινηση που δεν ειχε καμμια εμφανη αιτια (την προσφατη αυξηση τιμης των εισιτηριων πχ) και δεν επαιρνε συλλογικη μορφη που θα την εκαναν αποδεκτη ως κινηση διαμαρτυριας με συγκεκριμμενο στοχο και διαρκεια. Αλλα οχι μονο για αυτο. Πιστευα και πιστευω πως οι πολιτες πρεπει να αποκτησουν ατομικη και συλλογικη συνειδηση των δημοσιων αγαθων και η γενικευμενη τακτικη του “δεν πληρωνω” κινειται ακριβως στην αντιθετη κατευθυνση της ατομικης στασης απαξιωσης του δημοσιου χωρου.

Ο Γιαννης Σχιζας θεωρει οτι η κατασταση αλλαξε. Οπως λεει “Σήμερα, τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά. Η «άρνηση πληρωμής» είναι εργαλείο αντίστασης σε μια κυβέρνηση που παραβιάζει ασύστολα το Σύνταγμα. Που αναγγέλλει τις αποφάσεις της στο να αλλάξει ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ τους όρους εργασίας και το ελληνικό κράτος-πρόνοιας, δηλαδή ανεξάρτητα από οποιαδήποτε διαβούλευση με τα ενδιαφερόμενα μέρη. Που εμφανίζεται ως υπερ-εργοδότης , παραβιάζοντας την ελευθερία διαπραγμάτευσης των οικονομικά δρώντων ατόμων, απειλώντας ακόμη και την μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, το εφάπαξ, τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, τις συντάξεις”

Προφανως η κατασταση εχει αλλαξει. Προφανως και οι δηλωσεις Ρέππα για «τζαμπατζήδες, αντικοινωνικούς και υπονομευτές» υποστηρικτές του κινήματος ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ειναι εξοργιστικες. Ωστοσο η αποψη μου ειναι οτι ακριβως επειδη η κατασταση αλλαξε, ακριβως επειδη η χωρα μας ειναι στην δινη μιας πολυπλευρης κρισης επιβαλλεται οσο ποτε οι πολιτικες δυναμεις και ιδιαιτερα η Αριστερα να προστατευσει την κοινωνικη συνοχη και να αρνηθει την ευκολια του κοινωνικου αυτοματισμου. Την λειτουργια και την συντηρηση των αυτοκινητοδρομων, την λειτουργια και την συντηρηση των ΜΜΜ της Αθηνας δεν προκειται ως παγκοσμια πρωτοτυπια να την πληρωσει το ΔΝΤ, το μεγαλο κεφαλαιο, η Κυβερνηση του Γεωργιου Α. Παπανδρεου. Μεσω απλα της φορολογιας θα την πλήρωσει η μανα μου απο τα Προσφυγικα της Πατρας που εχει χρονια να περασει διοδια και ουδεποτε μπηκε στο Μετρο της Αθηνας.