Τα «στρατιωτικά δελφίνια» της Κριμαίας στο εξής θα «υπηρετούν» στο Πολεμικό Ναυτικό της Ρωσίας, σύμφωνα με πληροφορίες. Το κρατικό θαλάσσιο πάρκο της Σεβαστούπολης ετοιμάζεται να ξεκινήσει την εκπαίδευση των κητωδών με νέα προγράμματα, για λογαριασμό του ρωσικού στόλου.Προηγουμένως, τα στρατιωτικά ρινοδέλφινα και οι φώκιες εκπαιδεύονταν με βάση τα σοβιετικά προγράμματα. Στη συνέχεια, η Ουκρανία έγινε ανεξάρτητη χώρα, και ουκρανοί στρατιωτικοί ξανάρχισαν τα προγράμματα μόλις το 2012. Τώρα, μετά την ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία, το θαλάσσιο πάρκο και τα δελφίνια έγιναν ρωσικά.

Δύο κέντρα στον κόσμο
Σήμερα υπάρχουν στον κόσμο δύο κέντρα εκπαίδευσης στρατιωτικών δελφινιών, στη βάση Σαν Ντιέγκο (ΗΠΑ) και στη Σεβαστούπολη.

Ο συνομιλητής του πρακτορείου ειδήσεων, που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του, ανέφερε ότι οι μηχανικοί του θαλάσσιου πάρκου φτιάχνουν νέες συσκευές για νέα προγράμματα, επισημαίνοντας ότι τα δελφίνια και οι φώκιες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αναζήτηση βυθισμένων αντικειμένων στρατιωτικών τεχνικών μέσων, καθώς και τον εντοπισμό δυτών μάχης. Όπως δήλωσε, ο στρατιωτικός εξοπλισμός των θηλαστικών είναι αρκετά πεπαλαιωμένος.

Ο υπάλληλος είπε ακόμη ότι οι ρώσοι ειδικοί ανέπτυξαν νέες συσκευές οι οποίες μετατρέπουν τον εντοπισμό ενός υποβρύχιου στόχου από το σόναρ του δελφινιού σε σήμα στην οθόνη του χειριστή του κέντρου ελέγχου. Το ΠΝ της Ουκρανίας δεν διέθετε αρκετή χρηματοδότηση για την ανάπτυξη μιας τέτοιας τεχνογνωσίας και ορισμένα προγράμματα υποχρεώθηκε να τα εγκαταλείψει. Επίσης, εξέφρασε την ελπίδα ότι το ρωσικό ΠΝ θα εξασφαλίσει τους οικονομικούς πόρους για να συνεχιστεί η ειδική εκπαίδευση στα στρατιωτικά δελφίνια και στις φώκιες.

Ο αναλυτής του RIA Novosti, Σεργκέι Πετουχόφ, θεωρεί πως «το να μετατρέψεις ένα δελφίνι σε δολοφόνο ή καμικάζι, δεν είναι δυσκολότερο από ό,τι έναν σκύλο. Όμως στην πράξη το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο». Ομως, επισημαίνει ότι το βασικό πρόβλημα στην εκπαίδευση του δελφινιού είναι η ανάγκη να διδαχθεί πώς να ξεχωρίζει τους «δικούς» του από τους εχθρούς.

Και εξηγεί: «Μπορείς να μάθεις το δελφίνι να ξεχωρίζει τον δικό του από τον εχθρό, σημαίνοντας τον ξένο με κάποιο διακριτικό, το οποίο μπορεί να είναι οπτικό, χημικό, ακουστικό, υδροακουστικό. Στον πόλεμο όμως είναι αυτονόητο ότι δεν μπορείς να σημάνεις τους εχθρούς, οπότε είσαι αναγκασμένος να σημάνεις τους δικούς σου».

Ωστόσο, η μέθοδος αυτή μόνο εν μέρει λύνει το πρόβλημα. «Αν η αποστολή ήταν να διδάξεις το ζώο να επιτίθεται με το ρύγχος του μόνο στους “σημαδεμένους” στόχους -συνεχίζει ο Πετουχόφ- τότε η επιτυχία θα ήταν αν όχι 100%, τότε πολύ κοντά σε αυτό το ποσοστό. Αλλά το να μάθεις το θηλαστικό να μην πειράζει τους σημαδεμένους δύτες ή αντικείμενα και να κυνηγά όλους τους υπόλοιπους στόχους ανεξάρτητα από τις στολές τους, το μέγεθος, τη μυρωδιά, το χαρακτήρα των δονήσεων που εκπέμπουν κλπ., είναι πολύ δυσκολότερο. Η πιθανότητα λάθους αυξάνεται σε επικίνδυνο επίπεδο».

Δελφίνια για στρατιωτικούς σκοπούς

Η πρώτη χώρα που χρησιμοποίησε τα δελφίνια για στρατιωτικούς σκοπούς ήταν οι ΗΠΑ τη δεκαετία του 1960. Τα ζώα είχαν συμμετάσχει στους πολέμους στον Περσικό κόλπο. Στην ΕΣΣΔ το ερευνητικό κέντρο εκπαίδευσης στρατιωτικών δελφινιών ξεκίνησε να λειτουργεί στις ακτές της Μαύρης θάλασσας το 1965. Εκεί τα στρατιωτικά δελφίνια χρησιμοποιούνταν κυρίως για περιπολίες στις εισόδους των ναυτικών βάσεων, για τον εντοπισμό των δυτών του εχθρού, καθώς για την αναζήτηση ναρκών.

Ένα διάστημα πραγματοποιούταν και εκπαίδευση δελφινιών για αποστολές αυτοκτονίας, τα οποία θα είχαν ως αποστολή να επιφέρουν πλήγματα στα πολεμικά πλοία του αντιπάλου.

Πηγή: rbth.gr