Ποιος ήταν ο σπουδαίος Έλληνας

Ο Πολυχρόνης Ενεπεκίδης του Κυπριανού γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου του 1919 στην Αμισό του Πόντου. Σπούδασε φιλολογία και ιστορία στη φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στη Βιέννη και τη Σορβόννη. Από το 1942 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην αυστριακή πρωτεύουσα και τέσσερα χρόνια αργότερα αναγορεύτηκε διδάκτορας. Το 1953 ανακηρύχθηκε υφηγητής και το 1960 έγινε καθηγητής στην έδρα της Βυζαντινής και Νεοελληνικής φιλολογίας. Το 1974 έγινε προϊστάμενος στο Ινστιτούτο Βυζαντινών Σπουδών. Μετά τη συνταξιοδότησή του, το 1982, ανακηρύχθηκε ομότιμος καθηγητής του ίδιου πανεπιστημίου.

Ασχολήθηκε με την ιστορική έρευνα σε αρχεία και βιβλιοθήκες στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αυστρία, την Ελβετία, την Ιταλία, τη Μεγάλη Βρετανία, την Ουγγαρία και την Ελλάδα. Κατάφερε να συγκεντρώσει όλους τους νόμους του αυστριακού κράτους που αφορούσαν τους Έλληνες εμπόρους με τουρκική και στη συνέχεια με αυστριακή υπηκοότητα, στη διάρκεια του 18ου και 19ου αιώνα.

Με τις επιστημονικές έρευνές του, ο Πολυχρόνης Ενεπεκίδης απομυθοποίησε τη νεότερη Ελληνική ιστορία. Μάλιστα με βάση τα ευρήματά του στα ευρωπαϊκά αρχεία και τα χειρόγραφα προσπάθησε να απαλλάξει την ελληνική ιστορία από τις στρεβλώσεις.

Τα σπουδαιότερα έργα του είναι:

Η δόξα και ο Διχασμός. Από τα μυστικά αρχεία Βιέννης, Βερολίνου και Βέρνης, 1908-1918

Η Βασιλική ανταρσία 1916-1918,

Οι διωγμοί των Ελλήνων του Πόντου (1908-1918) βάσει των ανέκδοτων εγγράφων των κρατικών αρχείων της Αυστροουγγαρίας,

Η Ελληνική Αντίστασις 1941-1944, όπως αποκαλύπτεται από τα μυστικά αρχεία της Βέρμαχτ εις την Ελλάδα,

Οι διωγμοί των Εβραίων εν Ελλάδι 1941-1944: επί στη βάσει των μυστικών αρχείων των ΕΣ-ΕΣ,