Σε παρέμβαση του στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο σχετικά με την οδηγία για τις “Επιτρεπόμενες χρήσεις των Ορφανών Έργων” ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Μπάμπης Αγγουράκης καταδικάζοντας την εμπορευματοποίηση του πολιτισμού τόνισε τα εξής  

“Πίσω από τα ωραία λόγια της οδηγίας για την πολιτιστική κληρονομιά βρίσκονται τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον τομέα των ψηφιακών τεχνολογιών και του διαδικτύου, ο αδυσώπητος ανταγωνισμός μεταξύ των διεθνικών επιχειρήσεων του κλάδου.

Σκοπός της οδηγίας, όπως συμφωνήθηκε με το Συμβούλιο, δεν είναι όπως αναφέρει η διάσωση, συντήρηση, προβολή, διάδοση και πρόσβαση στα έργα της πολιτιστικής δημιουργίας και κληρονομιάς κάθε λαού, αλλά μια ιδιαίτερα κερδοφόρα δραστηριότητα των ιδιωτικών επιχειρήσεων που είναι η μεγάλης κλίμακας ψηφιοποίηση αρχείων και συλλογών, η δημιουργία Ευρωπαϊκών Ψηφιακών Βιβλιοθηκών.

Ασφαλώς ο καθένας θα συμφωνήσει με την ανάγκη διάδοσης και ελεύθερης πρόσβασης στα λεγόμενα “ορφανά έργα” που βρίσκονται στα αρχεία και τις συλλογές δημόσιων οργανισμών και ιδρυμάτων. Όμως εδώ δεν πρόκειται για ελεύθερη πρόσβαση, αλλά για το αντίθετο.

Η οδηγία ανοίγει διάπλατα το δρόμο για την εμπορευματοποίηση των ορφανών έργων και της χρήσης τους προς όφελος των ιδιωτικών επιχειρήσεων, με έξυπνα διατυπωμένες διατάξεις.

1) Επιτρέπει την ανάθεση της διεξαγωγής της έρευνας για την ανεύρεση του δημιουργού σε  ιδιωτικές επιχειρήσεις και μάλιστα επί πληρωμή και

2) Επιτρέπει την ανάθεση της ψηφιοποίησης στους ιδιώτες με συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα και ταυτόχρονα την επιβολή τέλους στους χρήστες για τη χρήση και την πρόσβαση στα ορφανά έργα, με πρόσχημα την κάλυψη των εξόδων ψηφιοποίησης.

Έτσι, όλο το έργο της ψηφιοποίησης και διάθεσης θα περάσει στους επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ οι εργαζόμενοι θα κληθούν να ακριβοπληρώνουν για τη χρήση των έργων, γεμίζοντας τα ταμεία των επιχειρήσεων.

Αποδεικνύεται γι ακόμη μία φορά και με την συγκεκριμένη οδηγία, ότι κάθε δράση και μέτρο της ΕΕ σε οποιονδήποτε τομέα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής έχει σαν μοναδικό κριτήριο και στόχο την μεγιστοποίηση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Και η απόλαυση των έργων της πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας μετατρέπεται σε ένα ακόμη πεδίο κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Η τέχνη και ο πολισμός – όπως όλα τα δημόσια αγαθά στην ΕΕ – μετατρέπονται σε πανάκριβα και απλησίαστα για τους εργαζόμενους εμπορεύματα. Ο καπιταλισμός έχει σαπίσει και μαζί του και η ΕΕ – η διακρατική ένωση των καπιταλιστών. Η ανατροπή τους έχει γίνει πια υπερώριμη ανάγκη για τον ίδιο τον ανθρώπινο πολιτισμό.”