Ένα ακόμη επεισόδιο στην κρίση και την πλήρη απαξίωση του Επιμελητηρίου Ξάνθης αποτελεί η παραίτηση (δεύτερη σε λίγο διάστημα) του Γραμματέα του Δ.Σ. Ζήση Κατσαρίκα, την οποία γνωστοποίησε με επιστολή του, κατηγορώντας την υπάρχουσα κατάσταση για ανευθυνότητα, λαϊκισμό, αυτοπροβολή, στοιχεία ξένα σε σχέση με το δικό του «όραμα» για το φορέα.

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ένα στέλεχος της Διοίκησης του Επιμελητηρίου επί δύο θητείες αντιλήφθηκε, παραιτούμενος,  την παρακμή και την οπισθοδρόμηση του φορέα στη λήξη της δεύτερης θητείας του και έχοντας συμβάλλει αποφασιστικά με την ενεργό συμμετοχή του στη σημερινή εικόνα. O Z. Kατσαρίκας προβάλλει ως σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, την τελευταία συνεδρίαση του Δ.Σ. Κάποιοι δεν διστάζουν  να κάνουν λόγο για “θέατρο του παραλόγου”

Οι προθέσεις Κατσαρίκα και η γενικευμένη απαξίωση

Σύμφωνα με εκτιμήσεις παραγόντων που γνωρίζουν πράγματα του Επιμελητηρίου και όπως φαίνεται και από το ύφος της επιστολής του, ο αποχωρήσας Γραμματέας με την έξοδό του αυτή επιχειρεί να βγει έξω από το κάδρο της απαξίωσης που παρουσιάζει ο φορέας και να αναβαπτιστεί, διεκδικώντας την Προεδρεία στις προσεχείς Εκλογές.

Παράλληλα, την ίδια ώρα που το Επιμελητήριο δέχεται σφοδρή κριτική για μια σειρά από ενέργειες και χειρισμούς που έχουν θίξει και την ηθική αξιοπιστία του, ο εκδότης Μιχάλης Σπανίδης με επιστολή του στον Τοπικό Τύπο επιτίθεται με αρκετά σκληρές εκφράσεις και ύφος εναντίον του φορέα και εκδηλώνει ανοιχτά την αποστροφή των μελών του για τη σημερινή κατάσταση.

Η επιστολή παραίτησης Κατσαρίκα
“Στην ζωή μου ποτέ δεν επεδίωξα τις εύκολες λύσεις και τις δραπετεύσεις. Πίστευα ότι με αγώνα και υπομονή μέσα από οποιοδήποτε όργανο μπορείς να αλλάξεις πράγματα προς όφελος του κοινωνικού συνόλου , μάταιος  κόπος.
Συμμετέχω σε ένα όργανο το οποίο θα έπρεπε ειδικά σήμερα, να καλύψει την ανάγκη φυγής των επιχειρήσεων προς τα εμπρός, ένα όργανο έκφρασης και εργαλείο του κάθε επιχειρηματία, έμπορου, επενδυτή.

Πίστευα ότι πρέπει να υπάρξει μια ομάδα καθοδήγησης με όραμα και δυναμισμό, στρατηγική και προτάσεις , μια νέα ομάδα χωρίς συμβιβασμούς , με διάθεση για δουλειά και με πνεύμα εξωστρέφειας. Με κάθε ειλικρίνεια θα πρέπει να ομολογήσω ότι όλες οι προσπάθειες και οι παρεμβάσεις για ένα σύγχρονο δυναμικό και αποτελεσματικό Επιμελητήριο, δεν απέδωσαν. Σκόνταψαν πάνω σε ανθρώπους γαντζωμένους στην καρέκλα τους (με λογική καφετέριας) και πάνω σε ανθρώπους οι οποίοι χωρίς καμιά αίσθηση ευθύνης και με περισσή άγνοια προσπαθούν να αποτελέσουν την επόμενη μέρα.

Το ποτήρι ξεχείλισε πια . Οι προτάσεις πέφτουν στο κενό, οι ξερόλες περίσσεψαν, η ανευθυνότητα, ο λαϊκισμός, οι παρεμβάσεις μόνο για αυτοπροβολή (γραμμένες σε εξωθεσμικά διευθυντήρια) κάθε μέρα γίνονται και περισσότερες, θαρρείς και αυτό είναι αυτό που ενδιαφέρει τα μέλη μας , τα οποία δεινοπαθούν, αυτή την ώρα.
Τελευταία προέκυψαν και διάφορα (λαμογάκια) που τους γυάλισαν κάποια ευρώ και προσπαθούν την δική τους ανεπάρκεια να την φορτώσουν σε (οσμές σκανδάλων) κτλ.

Αποτέλεσμα η τελευταία συνεδρίαση του Επιμελητηρίου, όπου εναγωνίως προσπαθούσαμε να συμπληρώσουμε την απαραίτητη απαρτία για να συνεδριάσουμε. Πραγματικά ντρέπομαι και αγανακτώ.Σε αυτό το θέατρο του παραλόγου σε αυτή την παρακμή, δεν θέλω να συμμετάσχω, γιατί στην ζωή μου μέχρι σήμερα έζησα με αξιοπρέπεια και σεβασμό στην νομιμότητα και δεν επιτρέπω σε κανέναν να την αμφισβητήσει με κραυγές και ανώνυμες παρατηρήσεις σε ανεύθυνες ιστοσελίδες.

Θέλω να ζητήσω συγνώμη από τα μέλη τα οποία με τίμησαν στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις και με εξέλεξαν, πιστεύοντας σε μένα. Θέλω ειλικρινά να τους πω ότι δεν τους προδίδω, αλλά αν παραμείνω προδίδω την συνείδηση μου. Τις ιδέες μου και τις προτάσεις μου για την επόμενη μέρα τις έχω καταγεγραμμένες σε ένα πρόγραμμα για το αύριο, που είχα ετοιμάσει (κάτω από καλύτερες συνθήκες για μια νέα προοπτική) και είμαι διατεθειμένος να τις καταθέσω σε όποιον νομίζει ότι μπορούν να του φανούν χρήσιμες, όπως και τις μέχρι τώρα προτάσεις που δεν υλοποιήθηκαν ποτε.

Κύριοι συνάδελφοι της Διοικητικής επιτροπής και του διοικητικού συμβουλίου, αφού δεν μπορεί να γίνει αλλιώς σας υποβάλω την παραίτηση μου”.

Η επιστολή του Μιχάλη Σπανίδη

Ο θίασος του ΕΒΕ αποτελεί πανελλήνια πρωτοτυπία, αφού έχει καταφέρει με τα καμώματά του, από την μία να κάνει όλο τον κόσμο να είναι εκτός σκηνής και να γελάει με την ψυχή του, και από την άλλη, με το ζόρι να μαζεύει δέκα με έντεκα παρόντες θεατές…Έ ρε… και να ζούσε ο αξέχαστος Νίκος Τσιφόρος, τι χαρές θα έκανε όταν θα έβλεπε την μοναδική, για τόσα συνεχή χρόνια, επιτυχία, που γνωρίζει το συγκεκριμένο σατυρικό του έργο. Και λέω μοναδική, γιατί ο θίασος του ΕΒΕ αποτελεί πανελλήνια πρωτοτυπία, αφού έχει καταφέρει με τα καμώματά του, από την μία να κάνει όλο τον κόσμο να είναι εκτός σκηνής και να γελάει με την ψυχή του, και από την άλλη, με το ζόρι να μαζεύει δέκα με έντεκα παρόντες θεατές…

-Καθημερινώς ξεδιπλώνουν όλες τις ικανότητες και τα χαρίσματα με τα οποία τους προίκισε η φύση και καταβάλλουν μια τιτάνια προσπάθεια για να συγκινήσουν και να πείσουν, οι μυγοχάφτες, ότι εγγυώνται να σταματήσει ο κατήφορος της αγοράς. Μιας αγοράς, την οποία αυτοί οι τιτανοτεράστιοι τυπάδες την παράδωσαν αμαχητί στους πρίγκιπες της αξιοποίησης, στεγασμένης και υπαίθριας.
-Μπόχα πολλή, αλλά βλέπετε σ’αυτή την πόλη μας έλαχε οι θεσμοφύλακες να πάσχουν ανέκαθεν από δυσλειτουργία της οσφρήσεως και της ακοής. Ούτε μυρίζουν, ούτε ακούν τίποτε. Χρυσά έχουμε πληρώσει τα έργα που δεν κάνανε.
Μονά-ζυγά δικά τους τα θέλουνε οι αχόρταγοι. Και τα καταφέρνουν μια χαρά…
Όμως, όλα αυτά εμάς δεν μας τρομάζουν. Ούτως ή άλλως, ζούμε στην πόλη του κανένα.

-Ο Βασιλιάς Τίποτας του ΕΒΕ μαζί με τους αυλικούς, θα φέρει τα πάνω κάτω, και είναι σίγουρο ότι δόξα λαμπρή περιμένει την αγορά της όμορφης πόλης.
-«Πατάτες, εδώ οι καλές πατάτες…».
Δεν είμαστε πατάτες μας λέγανε, κι εμείς, τους πιστεύαμε. Και με την αποχή μας, αφήσαμε να μεταλλαχθούν οι πατάτες. Και από λαθρόβιοι συγκάτοικοι τρωκτικών στις υπόγειες τρύπες, οι πατατόσποροι ευδοκιμούν τώρα μόνον σε ταράτσες, ευάεροι και ευήλιοι..

-Η Αγορά χάνεται και αυτοί το βιολί τους. Έχουν βάλει πλώρη για το πουθενά, με τιμονιέρη τον κανένα και πλήρωμα τους εξαφανισμένους.
Η σάρα, η μάρα και το κακό συναπάντημα.
Ο πανικός της απόγνωσης δεν αφήνει χώρο σε ερωτήματα λογικού ελέγχου. Ξέρουμε, από πάμπολλες περιπτώσεις, ότι οι συμπεριφορές τους πηγάζουν από το διανοητικό τους επίπεδο.
Αναξιοκρατική ολιγαρχία και προκλητική ανικανότητα.
Στέκουν ανάξιοι κληρονόμοι της ιστορίας της τοπικής αγοράς, και επιμένουν ότι θα μας στήσουν στον τοίχο εάν είμαστε κακά παιδιά..
-Το ερώτημά μου καθόλου ρητορικό:
Πώς και πόσο κοστολογείται η θιγόμενη αξιοπρέπεια;
Περιμένω απάντηση.

-Επίσης εκτός της λογικής προσπαθούν να καταργήσουν και τους νόμους της φυσικής(..πως να το κάνουμε, το σκατό και φρέσκο να είναι, θα επιπλέει) καθώς και της φύσης(…πως να το κάνουμε, ο πεθαμένος δεν κλάνει). Αλλά ποιος κατεβαίνει από το τραίνο, όταν ο βασικός σκοπός είναι πως θα γευτούνε σε όλες τις αισθήσεις τον μπεζαχτά των ετήσιων εισφορών.
Χάθηκε η τσίπα.

Το τι ξερνούν κάθε μέρα δεν λέγεται.
Κάποιοι μάλιστα επιμένουν ακόμα για την «παρθενιά τους».
Συνεχίζουν να κυκλοφορούν γύρω μας δίχως ίχνος ντροπής, και επιμένουν θρασύτατα να ξαναζητήσουν την ψήφο μας.
-Σιτεμένοι αγωνιστές του ’74 και του ’81, αλλά και ανοργασμικοί διαχειριστές του ’11.

Κατώτεροι των περιστάσεων, ανίκανοι να χειριστούν τα καθημερινά, τα απλά, τα αυτονόητα.
Τραγικά υποδιέστεροι των περιστάσεων όλοι τους.
-Η Ξάνθη για ακόμη μία φορά θυσιάζει τα παιδιά της.
Τόση και τόση μοναξιά σε τούτο το χρυσάφι..