Με ανακοίνωση του ο Σύλλογος Περιφερειακών Υπαλλήλων, έκανε γνωστή την ομόφωνη απόφαση της συνέλευσης για την κατάληψη του κτιρίου:

Καταλαμβάνουμε στις 18/10 το Διοικητήριο, ύστερα από ομόφωνη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου μας, γιατί τα απανωτά μέτρα του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου μας έχουν γονατίσει.

Ο μειωμένος -από τις περσινές περικοπές- μισθός μας, αποτελειώνεται με το νέο μισθολόγιο, τη μείωση του αφορολόγητου και των φοροαπαλλαγών, τα απανωτά χαράτσια. Η εργασιακή εφεδρεία, το προσυνταξιοδοτικό καθεστώς και οι απολύσεις λόγω μείωσης κατά 30% των οργανικών θέσεων (που είναι ίσες με τους υπηρετούντες υπαλλήλους), δημιουργούν ένα σκοτεινό μέλλον, τη στιγμή που γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή.

Για να αποφύγουν τον κοινό αγώνα όλων των λαϊκών στρωμάτων, κυβέρνηση και ΜΜΕ προσπαθούν να στρέψουν την μια κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη. Με ιδιαίτερη ένταση στρέφουν τα βέλη τους ενάντια στους δημόσιους υπάλληλους, σαν τμήμα ενός «δημόσιου τομέα-βασικού παράγοντα της κρίσης».

Όμως η κρίση αυτή δεν είναι «προνόμιο» της Ελλάδας και απλώνεται παντού. Στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία, την ίδια την Αμερική. Κάτι άλλο λοιπόν, πιο βαθύ συμβαίνει. Από την άλλη το εύρος και η λειτουργία του κράτους δεν ήταν ποτέ στην αρμοδιότητα των υπαλλήλων, αλλά αυτών που είχαν και έχουν την πολιτική και οικονομική εξουσία.

Όμως «δημόσιος τομέας» είναι και τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα ιατρεία του ΙΚΑ, τα φάρμακα, οι παιδικοί σταθμοί, όλες οι κοινωνικές παροχές, που με αγώνες καταφέραμε να κερδίσουμε. Η απαξίωση του δημόσιου θέλει να κρύψει μια πολιτική που έχει βάλει στο στόχαστρο αυτές τις κατακτήσεις. Θέλει να τις μετατρέψει από υποχρέωση του κράτους σε ατομική υπόθεση του καθενός, δηλαδή όσων έχουν λεφτά να τις πληρώσουν.

Καταλαμβάνουμε τον εργασιακό μας χώρο

και ενώνουμε τη φωνή μας με τους συναδέλφους των ΟΤΑ, της καθαριότητας, τους εκπαιδευτικούς, τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα που βιώνουν την ελαστική εργασία και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τους επαγγελματίες που στενάζουν σε μια αγορά νεκρή, τους άνεργους, τη νεολαία, όλο το λαό, που δεν έχει κανένα μερίδιο στην κρίση, αλλά οδηγείται στη φτώχια και την ανέχεια από την πολιτική της τρόικας και της κυβέρνησης.

Για να βάλουμε φραγμό στην καταιγίδα των μέτρων, που δεν θα σταματήσει αν δεν τη σταματήσουμε εμείς.