Διαμάχη μεταξύ του γνωστού δημοσιογράφου Τάσου Τέλογλου και του πρώην αναπληρωτή Υπουργού Σωκράτη Ξυνίδη, φαίνεται ότι προκύπτει με αφορμή την εισαγωγή τουρκικού τσιμέντου στην Ελλάδα και σχετικό άρθρο του Τάσου Τέλογλου στο protagon.

Πιο συγκεκριμένα, η αναφορά του δημοσιογράφου ότι πριν από μήνες σε έρευνά του για το λόγο που επιτρέπεται το τουρκικό τσιμέντο στην Ελλάδα και αν αυτό πληρεί τις απαραίτητες προδιαγραφές είχε συνομιλία με τον τότε Υπουργό .

Σύμφωνα με ανάρτηση του πρώην Υπουργού στο blog του, το άρθρο δεν περιέχει τα σημαντικα΄στοιχεία της συνομιλίας, τα οποία κατά τη γνώμη του οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ελευθερία εισαγωγής τσιμέντου προκάλεσε συνθήκες ανταγωνισμού και η τιμή του τσιμέντου στις περιοχές όπου λειτουργούν νέα κέντρα διανομής έχει πέσει σχεδόν στο μισό. Από την πλευρά του ο Τάσος Τέλογλου στο άρθρο του που έγραψε με αφορμή πληροφόρηση φίλου του από μεγάλη ελληνική εταιρία για το φτηνό τουρκικό τσιμέντο, σημείωσε ότι κατά τη συνομιλία του με το Σωκράτη Ξυνίδη του ανέφερε πως το πρόβλημα εντοπιζόταν μόνο στη συσκευασία του προιόντος. Oι δύο απόψεις παρατίθενται παρακάτω

Η ανάρτηση Ξυνίδη στο Blog του:

       Διάβασα το από 20/9/2012 άρθρο του κυρίου Τάσου Τέλογλου στο PROTAGON με τίτλο “Αυτά που δεν λέμε” (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=18338). Καταρχήν θέλω να του ενδυναμώσω τη δημοσιογραφική του μνήμη και να του επιβεβαιώσω ότι σωστά νομίζει ότι μίλησε μαζί μου, γιατί αναπληρωτής υπουργός στο Ανάπτυξης δεν υπήρξε άλλος, ούτε πριν ούτε μετά. Άρα αφού θυμόταν τόσο ιδιαίτερα την ιδιότητα, λογικό θα ήταν να θυμάται και την ταυτότητα. Η επικοινωνία μας έχει γίνει πριν από πολλούς μήνες. Ενδεχομένως να πλησιάζουμε και χρόνο από τότε. Μη με ρωτήσετε γιατί τώρα έγραψε το σχετικό άρθρο.

Με ρώτησε λοιπόν τηλεφωνικά γιατί δεν αποτρέπουμε την εισαγωγή τουρκικού τσιμέντου στη χώρα, που έχει μειωμένες προδιαγραφές και είναι επικίνδυνο, αδυνατίζοντας με αυτόν τον τρόπο και την εγχώρια τσιμετοβιομηχανία. Του είπα ότι κάτι τέτοιο δεν έχει αποδειχθεί από τους ελέγχους και τις αναλύσεις των υπηρεσιών και ότι την φημολογία αυτή την συντηρούσαν κύκλοι των εγχώριων τσιμεντοβιομηχανιών για λόγους ελέγχου των τιμών. Του ανέφερα ότι οι περισσότερες τσιμεντοβιομηχανίες στη χώρα μας ανήκουν πλέον σε ξένες πολυεθνικές οι οποίες παράγουν το τσιμέντο τους σε γειτονικές χώρες όπως η Τουρκία και η Βουλγαρία και το εισάγουν στην Ελλάδα, όπου και το διακινούν βεβαίως υπό την φίρμα τους.

Μου είπε ότι δεν έχει πληροφόρηση από τις τσιμετοβιομηχανίες αλλά από συνδικαλιστές των εργαζομένων. Του εξήγησα ότι οι τσιμεντοβιομηχανίες κάθε φορά που υπάρχει κάποια εξέλιξη που δεν τις ευννοεί, στέλνουν στους υπουργούς και τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης τους εργαζόμενους, να διαμαρτυρηθούν και να πιέσουν, υπό την απειλή του κλεισίματός των τσιμετοβιομηχανιών και την απώλεια των εργασιών τους. Τον ενημέρωσα ότι επί των ημερών μου για πρώτη φορά δόθηκαν άδειες για κέντρα διανομής τσιμέντου, μη ελεγχόμενων από τις τσιμετοβιομηχανίες, στη Ρόδο και στην Κρήτη, προκειμένου να ενισχυθεί ο ανταγωνισμός. Μάλιστα του ανέφερα και συγκεκριμένο παράδειγμα της Ρόδου και της Κω. Στην Ρόδο που υπήρχε κέντρο διανομής με εισαγόμενο τσιμέντο από την Τουρκία, το κυβικό πουλιόταν στην αγορά στη μισή τιμή απ’ ότι την Κω, όπου υπήρχε μόνο τσιμέντο παραγωγής των τσιμεντοβιομηχανιών που παράγουν και στην Ελλάδα.

Μου ζήτησε να του διεκρινίσω για την επιχειρηματολογία των τσιμεντοβιομηχανιών που λένε ότι το εισαγόμενο τσιμέντο διακινείται παράνομα και του εξήγησα ότι ο ισχυρισμός αφορούσε την εισαγωγή του σε γιγαντοσάκους (big bags) που λόγω νομοθετικού κενού δεν αναφέρονται ως συσκευασία, με αποτέλεσμα το τσιμέντο σε big bags να πρέπει να θεωρηθεί χύδην και άρα να μεταγγίζεται σε σιλό (!) για την διατήρησή του. Αυτά είπαμε με τον κύριο Τάσο Τέλογλου, παρότι δεν συνηθίζω να μιλώ τόσο πολύ με δημοσιογράφους. Ο κύριος Τέλογλου προφανώς όλα τα παραπάνω προτίμησε να τα συμπεριλάβει σε “αυτά που δεν λέμε”. Έλα όμως που εμένα μου τα θύμισε …. Μπορεί η μνήμη του να είχε λόγο να θυμάται ότι τον ” παρηγόρησε ο μέτοχος της εταιρείας τσιμέντων που “γνώριζε και είχε εμπιστοσύνη” ή “ο φίλος του που εκπροσωπούσε μεγάλη εταιρεία τσιμέντου” και του έδωσε το ερέθισμα για την έρευνά του. Εμένα όμως γιατί με είχε πάρει τηλέφωνο; Ενδεχομένως η μνήμη του να είναι επιλεκτική. Κάτι σαν τις διαφορετικές οπτικές γωνίες του κυρίου Τάσου Τέλογλου όταν αναλύει θέματα στον SKAI απ’ ότι στο PROTAGON.»

Το άρθρο του Τάσου Τέλογλου στο protagon.gr

Πριν από δύο χρόνια ένας φίλος που εκπροσωπούσε μία μεγάλη ελληνική εταιρεία τσιμέντου μου επέστησε την προσοχή στο φθηνό τσιμέντο από την Τουρκία που εισήγαγαν πρώην στελέχη μιας από τις δύο μεγάλες τσιμεντοβιομηχανίες της χώρας και κόστιζε τη μισή τιμή από το εγχώριο.

Τον συνάντησα κάπου στο κέντρο της Αθήνας αλλά μετά από μία ώρα δεν κατάλαβα ποιο ήταν το πρόβλημα με το εισαγόμενο τσιμέντο πέρα από το γεγονός ότι κινδύνευαν οι θέσεις εργασίας στη μεγάλη αυτή βιομηχανία της χώρας. Μάλιστα, όπως έμαθα, η ίδια η βιομηχανία έφερνε στους φούρνους της Θεσσαλονίκης κλίνκερ από την Τουρκία, ενώ μία άλλη ανταγωνιστική βιομηχανία εισήγαγε λευκό τσιμέντο από χώρες της βόρειας Αφρικής.

Όταν τελείωσε η συνάντηση έμεινα με την απορία γιατί με είχαν «στείλει» εκεί και αποφάσισα να μιλήσω με τον τότε αναπληρωτή υπουργό Ανάπτυξης, νομίζω ότι ηταν ο Σ.Ξυνίδης, για να μου εξηγήσει τι είχαν βρει στο εισαγόμενο τσιμέντο που το έκαναν ακατάλληλο κατά τη διάρκεια των αναλύσεων. Ο Ξυνίδης μου είχε πει, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι το πρόβλημα ήταν μόνο στη συσκευασία.

Αισθανόμουν ότι έχανα την ώρα μου και είπα να βρω έναν από τους μετόχους της εταιρείας που γνώριζα και του είχα εμπιστοσύνη. «Ξέρεις» μου είπε «η αλήθεια είναι ότι δεν θέλουμε να υπονομεύονται οι τιμές μας με εισαγωγές και τώρα που πέφτει η ζήτηση στα επίπεδα του ’70, θα παλέψουμε με κάθε τρόπο για να τις κρατήσουμε εκεί που καλύπτουν το κόστος μας και ένα περιθώριο κέρδους που εμείς θεωρούμε λογικό». Ήταν μία κάποια παρηγοριά για τις ώρες που είχα χάσει…