Η Ημέρα της Γης αποτελεί μια ημερομηνία κατά την οποία διοργανώνονται εκδηλώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο με στόχο την ευαισθητοποίηση σε περιβαλλοντικά θέματα. Συντονίζεται παγκοσμίως από το Δίκτυο Ημέρας της Γης (Earth Day Network)  και εορτάζεται σε περισσότερες από 175 χώρες κάθε χρόνο. To 2009, τα Ηνωμένα Έθνη όρισαν τις 22 Απριλίου ως «Διεθνή Ημέρα της Μητέρας Γης». Η έμπνευση του θεσμού αποδίδεται στον ακτιβιστή Τζον ΜακΚόννελλ το 1969 σε ένα Συνέδριο της UNESCO στο Σαν Φρανσίσκο. Εκδηλώσεις έλαβαν χώρα για πρώτη φορά στο Σαν Φρανσίσκο και άλλες πόλεις στις 21 Μαρτίου 1970, ημέρα της εαρινής ισημερίας στο Βόρειο Ημισφαίριο.

  Συμμετέχοντας στη Διεθνή Ημέρα της Μητέρας Γης παραθέτουμε τέσσερα ποιήματα νεοελλήνων ποιητών (Ν. Βρεττάκου, Κ. Δημουλά και Οδ. Ελύτη κι ένα δικό μου).

     Ως ευκαιρία για σκέψη και προβληματισμό .

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ –

ΜΗ ΜΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΤΕ ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

 «Μη μου σκοτώσετε το νερό.

Μη μου σκοτώσετε τα δέντρα.

Μη μου ξεσκίστε αυτές τις θείες σελίδες

που τις γράψανε τ’ ασύλληπτο φως

κι ο ασύλληπτος χρόνος

κι όπου σταθώ με περιβάλλουν.

Μη μου σκοτώσετε της γης το ποίημα!…

Επιστρατέψετε την αιωνιότητα,

ανάβοντας το άστρο: «Αγάπη».

Επιστρατέψετε την αιωνιότητα,

ανάβοντας ψηλότερα απ’ όλα,

πάνω απ’ το έτοιμο βάραθρο,

το άστρο: «Ανθρώπινο μέτωπο!».

Σας παρακαλούμε:

Αφήστε μας τα πράγματα.

Μη μας τα καίτε.

Αφήστε τα έντομα να βρίσκουνε τ’ άνθη τους.»

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ – ΑΓΓΕΛΙΕΣ

Διατίθεται ἀπόγνωσις
εἰς ἀρίστην κατάστασιν,
καὶ εὐρύχωρον ἀδιέξοδον.
Σὲ τιμὲς εὐκαιρίας.

Ἀνεκμετάλλευτον καὶ εὔκαρπον
ἔδαφος πωλεῖται
ἐλλείψει τύχης καὶ διαθέσεως.

Καὶ χρόνος
ἀμεταχείριστος ἐντελῶς.

Πληροφορίαι: Ἀδιέξοδον
Ὥρα: Πᾶσα.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ – ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ (απόσπασμα)

Έχω δει πολλά και η γη μες απ’ το νου μου φαίνεται ωραιότερη

Ώραιότερη μες στους χρυσούς ατμούς

Η πέτρα η κοφτερή, ωραιότερα

Τα μπλάβα των ισθμών και οι στέγες μες στα κύματα

Ωραιότερες οι αχτίδες όπου δίχως να πατείς περνάς

Αήττητη όπως η Θεά της Σαμοθράκης πάνω από τα βουνά

της θάλασσας

Έτσι σ’ έχω κοιτάξει που μου αρκεί

………………………………………………..

Μόνος και ας είναι ο ήλιος που κρατείς ένα παιδί

νεογέννητο

Μόνος, και ας είμ’ εγώ η πατρίδα που πενθεί

Ας είναι ο λόγος που έστειλα να σου κρατεί δαφνόφυλλο

Μόνος, ο αέρας δυνατός και μόνος τ’ ολοστρόγγυλο

Βότσαλο στο βλεφάρισμα του σκοτεινού βυθού

Ο ψαράς που ανέβασε κι έριξε πάλι πίσω στους καιρούς τον Παράδεισο !

ΘΑΝΑΣΗ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ – ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΓΗΣ

Ένα βιβλίο αδιάβαστο στην άκρη περιμένει

–          Πότε θα ρθει η ώρα; ρωτάς.

Ο παππούς τ’ άφησε για ώρα ανάγκης – να τ’ ανοίξεις.

Φοβάσαι μη  και το ’φαγαν σκουλήκια

και χάθηκαν τα γράμματα.

Με την ταχύτητα του φωτός

εικόνες θα φτάσουν πίσω,  για να δεις

πώς ήταν τα γράμματα και οι περισπωμένες.

Τώρα υποψιάζεσαι μόνο τρύπες και μουτζούρες,

αν τ’ ανοίξεις.

Αδιάβαστο κι αγνώριστο

το βιβλίο  της Μάνας Γης.   

Κλειστό χειρότερο πάντως είναι!