Προβληματισμό προκαλεί η επαναφορά του ζητήματος των δίγλωσσων νηπιαγωγείων με αφορμή το πρόβλημα εγγραφής στα δημοτικά για ένα αριθμό παιδιών της μειονότητας.

Το πρόβλημα που έγινε γνωστό από δημοσίευμα στο «Εμπρός», προκύπτει καθώς περίπου 100 παιδιά που επιθυμούν να εγγραφούν στην πρώτη δημοτικού, δεν έχουν το δικαίωμα καθώς δεν έχουν φοιτήσει σε νηπιαγωγείο, όπου η φοίτηση είναι πια υποχρεωτική. Οι οικογένειες των παιδιών επικαλούνται την απουσία δίγλωσσων νηπιαγωγείων ως αιτία που δεν έχουν φοιτήσει ενώ μέχρι σήμερα δεν δημιουργήθηκε πρόβλημα καθώς δεν εφαρμόστηκε με αυστηρότητα η σχετική εγκύκλιος που ισχύει από το 2006. Ήδη όμως από το καλοκαίρι υπήρξαν σποραδικές φωνές από τη μειονότητα που προανήγγειλαν αυτές τις εξελίξεις.

Φέτος, το Υπουργείο Παιδείας έχει κάνει σαφές από την Άνοιξη στις αρμόδιες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης ότι θα εφαρμόσει τη σχετική εγκύκλιο χωρίς εξαίρεση για τη Θράκη, όπου υπάρχει το γνωστό πρόβλημα. Από τα 100 άτομα, η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης αναφέρει ότι τα 70 παιδιά προέρχονται από το συνοικισμό του Δροσερού και δεν υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα αλλά απλή αδυναμία. Το πρόβλημα εντοπίζεται, ως πολιτικό, στα 30 παιδιά (εκ των οποίων 21 από τον οικισμό του Εχίνου)

Σ. Μελισσόπουλος: Εφαρμόζουμε το νόμο, αν έχει λάθος ας τον αλλάξουν

Από την πλευρά της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ξάνθης, ο Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Σάββας Μελισσόπουλος σημειώνει ότι τα σχολεία είναι υποχρεωμένα να εφαρμόσουν τις εντολές που υπάρχουν από το Υπουργείο Παιδείας. Κληθείς να σχολιάσει το πολιτικό πρόβλημα που προκύπτει ο Σάββας Μελισσόπουλος επισημαίνει ότι «εφόσον υπάρχει νόμος πρέπει να τηρηθεί, αν κρίθεί ότι είναι λανθασμένος, άδικος ή προβληματικός, αυτοί που έχουν τη δυνατότητα μπορούν να τον αλλάξουν». Αλλά τη δεδομένη στιγμή η Πρωτοβάθμια εκπαίδευση εφαρμόζει όσα ισχύουν, πρακτικά, τίποτε λιγότερο ή περισσότερο.

Το ζήτημα είναι εξόχως πολιτικό αφού τα δίγλωσσα νηπιαγωγεία δεν προβλέπονται σε κάποια συνθήκη, παρά το γεγονός ότι η πλευρά της μειονότητας κάνει λόγο για πρακτική δυσκολία των παιδιών να φοιτήσουν για πρώτη φορά σε ένα σχολείο χωρίς τη μητρική τους γλώσσα. Πολλοί είναι αυτοί που σημειώνουν ότι η ελληνική πολιτεία δεν μπορεί να αποφασίσει υπό την πίεση των εγγραφών ή του Τουρκικού Προξενείου αλλά και το όλο πρόβλημα προκύπτει από την αναβλητικότητα, διαχρονική, της ελληνικής πολιτείας απέναντι στο ζήτημα.

Ξεχνιέται και επανέρχεται το θέμα κάθε δύο χρόνια

Το ζήτημα έχει αρκετό βάθος καθώς στους κόλπους της πλειονότητας οι απόψεις διίστανται. Το θέμα τέθηκε επίσημα για πρώτη φορά από τον Αλέξη Τσίπρα στην Ξάνθη, λίγους μήνες μετά την εκλογή του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, το φθινόπωρο του 2008, προκαλώντας αντικρουόμενες αντιδράσεις. Επανήλθε στην επικαιρότητα το 2010 όταν η τότε Ειδική Γραμματέας Διαπολισμικής Εκπαίδευσης Θ. Δραγώνα έκανε λόγο για σκέψεις να υπάρξει “γλώσσα στήριξης”  σε ένα ελληνόφωνο -και όχι δίγλωσσο ή μειονοτικό νηπιαγωγείο-  που θα είναι η μητρική κατά περίπτωση . Έκτοτε δεν υπήρξε δραστηριότητα μέχρι την περασμένη Άνοιξη.

Συνάντηση Ρεπούση- Λινού

Όπως είναι φυσικό το ζήτημα προκαλεί πολλές διαφορετικές αναγνώσεις και έχει μια σειρά από οπτικές που συγκρούονται άρα αναμένεται ότι θα προκαλέσει και πολιτικές διαφωνίες. Αξίζει να σημειωθεί ότι το απόγευμα της Τρίτης συναντήθηκαν στην Αθήνα η τομέαρχης της ΔΗΜΑΡ Μαρία Ρεπούς με την Ειδική Γραμματέα Διαπολιτισμμικής Εκπαίδευσης Αθηνά Λινού και τη συζήτηση απασχόλησε, μεταξύ άλλων,  και το θέμα της εκπαίδευσης της μειονότητας στη Θράκη, χωρίς όμως να γίνει γνωστό αν τέθηκε το πρόβλημα των νηπιαγωγείων.