Για άλλη μια φορά αρνητικό ήταν το κορυφαίο πολιτικό όργανο της περιοχής απέναντι στις προθέσεις των «Χρυσορυχείων Θράκης», παρουσία αρκετών πολιτών που παραβρέθηκαν στη συνεδρίαση που διεξήχθη το απόγευμα της Τετάρτης.

Το περιφερειακό συμβούλιο γνωμοδότησε και πάλι αρνητικά επί της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της εν λόγω εταιρίας για την εξόρυξη χρυσού στην περιοχή του Περάματος Έβρου. Από την παράταξη της πλειοψηφίας μειοψήφισε ο νέος Περιφερειακός Σύμβουλος Ν. Τζανίδης της Π.Ε. Έβρου. Από την πλευρά της πλειοψηφίας τέθηκε θέμα παραταξιακής πειθαρχείας. Οι 4 υπ.αντιπεριφερειάρχες της παράταξης Παυλίδη, Κ. Ζαγναφέρης, Α. Μπαλίκας, Κ. Καραβάς και Κ. Μιχελής εξέφρασαν επιφυλάξεις αλλά τελικά δύο από αυτούς, οι κύριοι Ζαγναφέρης και Μιχελής ψήφισαν λευκό ενώ η υπόλοιπη παράταξη, κατά της ΜΠΕ.

Η τροποποιημένη Μελέτη, παρουσίαζε μικροαλλαγές στον τρόπο επεξεργασίας, αλλά πρακτικά εκτιμήθηκε ότι δεν είχε διαφορά αφού προβλέπει την επίμαχη χρήση του κυανίου, γεγονός που οδήγησε σε αρνητική εισήγηση της αρμόδιας υπηρεσίας Περιβάλλοντος, πέρα από το ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα της θεσμικής κοινωνίας απέναντι στο χρυσό.

Ανακοινώσεις εξέδωσαν διάφοροι φορείς ενώ στον Τύπο κοινοποίησε την εισήγησή του ο Σύμβουλος της Πλειοψηφίας Ν. Τζανίδης:

 

Τοποθέτηση Ν. Τζανίδη:
Κατ’ αρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους φιλοξενούμενους για την παρουσία και το ενδιαφέρον τους, αλλά ιδιαίτερα τους εκλεκτούς επιστήμονες για την παρουσίαση των απόψεών τους, ενώπιον του Περιφερειακού Συμβουλίου. Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω την ενδιαφερόμενη εταιρία για την ολοκληρωμένη παρουσίαση της σκοπούμενης επένδυσης στην περιοχή μας.

 

Αγαπητοί συνάδελφοι,

 

Θα ήθελα να σας θέσω κάποια δεδομένα εξ αρχής, προκειμένου να γίνει καλύτερα κατανοητή η πολιτική μου τοποθέτηση.

 

Ξεκαθαρίζω ότι έχω άμεση σχέση με τον χρυσό στην περιοχή μας, όχι όμως με κάποια από τις εταιρίες. Τόσο εγώ, όσο ο πατέρας μου, η μητέρα μου και αδερφός μου δεν είχαμε καμιά οικονομική ή άλλη συναλλαγή με κανέναν από τους πολλούς ενδιαφερόμενους επενδυτές. Η αμεσότητα της σχέσης μου με τον χρυσό έγκειται στο γεγονός ότι ο πατέρας μου, Θεμιστοκλής Τζανίδης ως εργοδηγός μεταλλείων στο Ι.Γ.Μ.Ε. ήταν ο πρωτοστάτης της ανακάλυψης των κοιτασμάτων χρυσού στην περιοχή μας και αυτός που υπέδειξε αρχικά τους χώρους έρευνας την οποία ολοκλήρωσε ο κος Κωνσταντίνος Μιχαήλ, γεωλόγος στο Ι.Γ.Μ.Ε., με την μελέτη του για την οποία βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στον ελληνικό λαό.

 

Γεννήθηκα το 1977 και τις συνεχείς ανακαλύψεις του πραγματικά πλούσιου ορυκτού πλούτου του τόπου μας, τις έχω ζήσει στο οικογενειακό μου περιβάλλον από το 1986. Καταλαβαίνεται λοιπόν ότι προέρχομαι από μεταλλευτική οικογένεια και κατανοώ πολλές από τις έννοιες και τους κινδύνους αυτής της δραστηριότητας.

 

Επίσης θα ήθελα να λάβετε υπόψη ότι καταλαβαίνω σε αρκετά καλό βαθμό όρους της φυσικής, της χημείας και των μαθηματικών, αφού στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση ακολούθησα αυτήν την κατεύθυνση, ενώ φοίτησα επί δύο έτη (bienio) στο Πολυτεχνείο της Περούτζια (Ιταλία) στο τμήμα πολιτικών μηχανικών.

 

Ως δικηγόρος όμως δεν μπορώ από το μην ξεκινήσω θυμίζοντας τα όσα ορίζει το Σύνταγμα της Ελλάδος αρ.106 ότι δηλαδή το Κράτος λαμβάνει τα επιβαλλόμενα μέτρα για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου, από την ατμόσφαιρα και τα υπόγεια ή υποθαλάσσια κοιτάσματα. Πρέπει να γίνει σε όλους μας κατανοητό ότι ο ορυκτός πλούτος ανήκει στο σύνολο του ελληνικού λαού και όχι στους τυχόν ιδιοκτήτες της επιφάνειας ή στους Δήμους ή στις Περιφέρειες.

 

Και αυτό το Κράτος, σήμερα, βρίσκεται ένα βήμα πριν την καταστροφή και την παύση πληρωμών, ενώ ο ιδιοκτήτης της περιουσίας της οποίας συζητάμε εδώ, δηλαδή ο ελληνικός λαός, βιώνει ήδη την κοινωνική, οικονομική, και πολιτιστική του καταστροφή.

 

Σας καταθέτω την αγωνία των συμπολιτών μου αλλά και την δική μου. Τα μισά παιδιά της ηλικίας μου σήμερα που παραμένουν ακόμα στο τόπο μας, δεν έχουν ούτε περιστασιακή εργασία. Από αυτούς πάλι που εργάζονται όλοι τους αμείβονται με μισθούς που δεν επιτρέπουν ούτε καν την μέση κοινή αξιοπρεπή διαβίωση, ενώ το 80 % αυτών έχει άμεση σχέση με το δημόσιο. Άδειασε η γειτονιά μου. Γειτονιά μου είναι το λιμάνι, το κέντρο της Αλεξανδρούπολης. Η Παραλιακή ενοικιάζεται-πωλείται, Λ. Δημοκρατίας το ίδιο, 14^ης Μαίου, Βενιζέλου, όλοι οι εμπορικοί δρόμοι της πόλης. Βλέπαμε τα χωρία μας να ερημώνουν αλλά δεν φανταζόσασταν ποτέ ότι θα δούμε και τις πόλεις μας να ερημώνουν !

 

Ορεστιάδα, επίσημα στοιχεία 53 % καταγεγραμμένη ανεργία, 52 % Κομοτηνή, κοντά στο 50 % και όλες οι άλλες πόλεις της περιφέρειας.

 

Από την άλλη και σύμφωνα με επίσημα πάντα στοιχεία η περιφέρειά μας καταλαμβάνει το 10,6 % της επιφάνειας της χώρας μας, διαθέτει το 6,8 % του πληθυσμού της και συνεισφέρει μόλις το 3,9% στο ΑΕΠ της χώρας. Δεν πρέπει και εμείς επιτέλους να βάλουμε στόχο να παράγουμε το μέσο κοινό εθνικό ποσοστό, δηλαδή το 6,8 % συνεισφέροντας έτσι και εμείς στην εθνική προσπάθεια ?  Η πάλι θα χρησιμοποιήσουμε την εύκολη δικαιολογία, για όλα φταίει η Αθήνα ?

 

Μπορούμε να αξιοποιήσουμε τον ορυκτό πλούτο του ελληνικού λαού που βρίσκεται στο τόπο μας είτε αυτός λέγετε χρυσός, είτε πετρέλαιο, φυσικό αέριο, μάρμαρο, γεωθερμία, ζεόλιθος, άστριος, και πολλά άλλα, προς όφελος της χώρας, των τοπικών κοινωνιών, των εργαζομένων, των επενδυτών και γιατί όχι προς όφελος και της Ευρώπης, σεβόμενοι τον άνθρωπο και το περιβάλλον στο οποίο διαβιεί.

 

Πολλές Ευρωπαϊκές χώρες εκμεταλλεύονται και αξιοποιούν φτωχότερα κοιτάσματα που διαθέτουν, σεβόμενες το ευρωπαϊκό κεκτημένο δημιουργώντας έτσι απασχόληση, αμοιβή και ανάπτυξη.      

 

Όσο για την μελέτη, σε αντίθεση με προηγούμενες, δηλώνω πλέον ικανοποιημένος από το γεγονός ότι προβλέπονται βέλτιστες διαθέσιμες τεχνικές που η εταιρεία προτίθεται να εφαρμόσει ακολουθώντας της οδηγίες της Ε.Ε. και πρωτοπορώντας σε Ευρωπαϊκό επίπεδο με τις προτεινόμενες οριακές τιμές εκπομπής ρυπαντικών ουσιών που εκπέμπονται στον αέρα, το νερό και το έδαφος, αποφεύγοντας έτσι την δημιουργία λυματοδεξαμενής, με ελαχιστοποίηση της περιεκτικότητας κυανίου στο λιγότερο εφικτό, 0,8-1 ppm όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη η περιεκτικότητα είναι μεγαλύτερη και ήδη διαχείρισιμη, αφού σήμερα το ανώτατο όριο είναι 50 ppm και από 1-1-2013 θα κατέλθει στα 10 ppm.

 

Τέλος, σε περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση αποφασίσει την αξιοποίηση των χρυσοφόρων κοιτασμάτων στην περιοχή μας θα ήθελα να προτείνω

 

1) τα αντισταθμιστικά που θα λαμβάνει ο Δήμος και η Περιφέρεια να κατευθύνονται κατά κανόνα σε συγκεκριμένη δραστηριότητα, π.χ. τουρισμός, προκειμένου να επιτυγχάνεται ευχερέστερα ο έλεγχος της αποδοτικότητας από τα συμβούλια και την τοπική κοινωνία.

 

2) την παρακολούθηση και τον έλεγχο των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και από τοπική επιτροπή με τοπική λογοδοσία, η οποία αφενός θα ελέγχει αλλά και θα διευθύνει Ερευνητικό Κέντρο στην Αλεξανδρούπολη για την ανάπτυξη βέλτιστων τεχνικών προκειμένου να ενισχυθεί η έρευνα για την εφαρμογή τεχνικών απόληψης του χρυσού χωρίς την χρήση επικίνδυνων ουσιών.

 

Έτσι λοιπόν βασιζόμενος στην αρχή της νομιμότητας θα ψηφίσω υπερ της συγκεκριμένης επένδυσης, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι είμαι θετικός σε οποιονδήποτε επένδυση προέρχεται από νόμιμο επενδυτή, που ακολουθώντας την νόμιμη διαδικασία, προσπαθεί να δημιουργήσει μια νόμιμη δραστηριότητα.

 

Πρόταση Οικολογίας-Αλληλεγγύης

Η παράταξη Οικολογία-Αλληγγύη αντιπροτείνει την εναλλακτική θέση της αστικής άνακύκλωσης χρυσού από άχρηστες ηλεκτρικές συσκευές, που σύμφωνα με το ευρωπαϊκό παράδειγμα οδηγεί σε χιλιάδες θέσεις εργασίας και μια σειρά από ευεργετικες συνέπειες:

Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, στα πλαίσια της γνωμοδότησης του Περιφερειακού Συμβουλίου ΑΜΘ, επί της ΜΠΕ της «Χρυσωρυχεία Θράκης ΑΕ» επισημαίνει ότι αν η επένδυση υλοποιηθεί:

1. 1.Καταστρατηγείται κάθε αναπτυξιακός σχεδιασμός της ΠΑΜΘ καθώς και η δυνατότητα σχεδιασμού για ένα βιώσιμο μέλλον διότι:
2. 2.Με βάση το άρθρο 142 του Μεταλλευτικού Κώδικα (ΝΔ. 210/ΦΕΚ277/Α/5-10-1973), ο χαρακτηρισμός εκατοντάδων στρεμμάτων σε Έβρο και Ροδόπη ως ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ περιοχή, κάτι που επιδιώκουν οι εταιρείες με τις αλλεπάλληλες αιτήσεις τους για μεταλλευτική έρευνα, αποκλείει την υλοποίηση οποιασδήποτε άλλης επενδυτικής βιώσιμης δραστηριότητας.
3. 3.m3 νερού ανά ημέρα, δασική έκταση εκατοντάδων στρεμμάτων με το μοναδικό δάσος μαύρης Πεύκης 
4. 4.

Κι γι’ αυτό:

 ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ  εναλλακτικά την Αστική Εξόρυξη χρυσού

Συγκεκριμένα, τα ηλεκτρονικά απόβλητα έχουν αναδειχθεί στην ταχύτερα διογκούμενη κατηγορία στερεών αστικών αποβλήτων. Μέχρι σήμερα, ο  “παραδοσιακός” τρόπος διαχείρισης αυτών των σκουπιδιών του σύγχρονου πολιτισμού είναι η απόρριψή τους στις κοινές χωματερές.

Μεγάλη εταιρία στο Βέλγιο, η οποία επικεντρώνεται αποκλειστικά στην ανάκτηση και ανακύκλωση μετάλλων όπως χρυσό  από τα βουνά των ανεπιθύμητων τηλεοράσεων, υπολογιστών και κινητών τηλεφώνων που παράγονται κάθε χρόνο. Η εν λόγω εταιρεία παράγει 30 τόνους ανακυκλωμένου χρυσού το χρόνο, από ένα μικρό μόνο μέρος των κινητών τηλεφώνων που απορρίπτονται και απασχολεί προσωπικό περίπου 2.500 ατόμων μόνο στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου. Πλέον αυτών παράγει Άργυρο, Χαλκό, Μόλυβδο και 7 άλλα ευγενή μέταλλα.

Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της UNEP, για τα 32 από τα 37 μέταλλα ειδικών εφαρμογών, οι ρυθμοί ανακύκλωσης είναι κοντά στο μηδέν . Και εμείς φτιάχνουμε διαρκώς νέα μεταλλεία για να τροφοδοτούν την αγορά με πρωτογενή μέταλλα.

Κάθε χρόνο χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ηλεκτρονικών συσκευών 320 τόνοι χρυσού, αξίας 16 δισεκατομμυρίων δολαρίων, καθώς και 7.500 τόνοι αργύρου, αξίας 5 δισ. Από όλο αυτό το χρυσάφι ανακτάται σήμερα μόλις το 10 με 15 τοις εκατό, ενώ το υπόλοιπο καταλήγει στις χωματερές.

Οι συσκευές που πάνε στα σκουπίδια περιέχουν 40 με 50 φορές περισσότερο χρυσό από μια ίση μάζα μεταλλεύματος που βγαίνει από τα ορυχεία, με τις γνωστές τραγικές μεθόδους που καταστρέφουν δάση, δηλητηριάζουν νερά κλπ.

Ένας τόνος πλακέτες ηλεκτρονικών κυκλωμάτων περιέχει 200 γραμμάρια χρυσού και ένας τόνος κινητών τηλεφώνων περιέχει 300 γραμμάρια. Συγκριτικά, ένας τόνος μεταλλεύματος χρυσού περιέχει μόλις 5 γραμμάρια καθαρού μετάλλου.

Η ορθολογική διαχείριση της αστικής εξόρυξης χρυσού:

1. Δημιουργεί πολλαπλάσιες θέσεις εργασίας από αυτήν της μεταλλευτικής εξόρυξης (Προσωπικό σχεδιασμού, κατασκευή κάδων ανακύκλωσης, μεταφορέων, εργαζομένων σε μονάδες διαλογής, προσωπικό αποθηκών)

2. Δημιουργεί φιλοπεριβαλλοντική συνείδηση και έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα

2. Μας γλυτώνει από την κατασπατάληση υφιστάμενων φυσικών πόρων (νερών, δασικά συμπλέγματα, βιότοποι,)

3. Βοηθάει στην αποφυγή  της ρύπανσης με τα απόβλητα της μεταλλευτικής εξόρυξης

4. Συμβαδίζει  με τη βιώσιμη ευημερία μίας περιοχής και δεν στερεί από οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα το δικαίωμα να εξασκηθεί.

Επομένως, χρυσός υπάρχει στα αστικά απορρίμματα.

Πόσους πλανήτες νομίζουμε ότι έχουμε;

Σαν ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ πιστεύουμε ότι η  επιλογή είναι δική μας και το μέλλον του τόπου στα χέρια μας.

 

Εισήγηση Διανομαρχιακής Ροδόπης-Έβρου

                                                                           

Α.  ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ  ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ

 

     Ελέγχοντας  την αξιοπιστία της μελέτης διαπιστώσαμε τα εξής:

 

α)  Η πρώτη διαπίστωση που κάναμε αφορά στις θέσεις εργασίας που αποτελούν σοβαρό παράγοντα επιρροής της κοινής γνώμης, και βασική  παράμετρο για την ‘σπουδαιότητα’ της επένδυσης και την ένταξή της  στο fast track.

     Στη ΜΠΕ του 2012 αναφέρεται ότι το απασχολούμενο προσωπικό στο έργο (άμεσες θέσεις εργασίας) θα είναι 200 άτομα.

     Το ίδιο αναφέρεται και στην μελέτη κόστους -οφέλους του 2012.

     Αν όμως ανατρέξουμε στην ίδια μελέτη του 2003 θα δούμε ότι το προσωπικό ανέρχεται στα 175 (άτομα), και αν ανατρέξουμε στην μελέτη Προέγκρισης  χωροθέτησης του 1999 τα άτομα είναι 110 (σελ 6.91)

              Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσουμε τα εξής ‘παράδοξα’ :

                                           I.            το οργανόγραμμα του 1999 (σχ. 6.4-1) είναι ακριβώς ίδιο με αυτό του 2012 (σχ. 5.16-1),

                                        II.            η τεχνολογία εξελίσσεται ραγδαία προκαλώντας μείωση και όχι αύξηση του απαιτούμενου προσωπικού,

 

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τις έμμεσες θέσεις εργασίας

• στην μελέτη κόστους – οφέλους» του 2003 αναφέρεται ότι : «ο πολλαπλασιαστής απασχόλησης κυμαίνεται μεταξύ 2 και 3. Δηλαδή οι έμμεσες θέσεις εργασίας, όταν το προσωπικό ήταν 110 άτομα, ανέρχονταν στις 220 με 330.
• Στην ίδια μελέτη, στην έκδοση όμως του 2012, και μετά από λεπτομερείς υπολογισμούς των μελετητών προκύπτει ότι οι έμμεσες θέσεις εργασίας είναι 36 και οι δημιουργούμενες 118 (σελ iv και 96) Στην ίδια μελέτη, όμως, εντελώς αυθαίρετα και χωρίς την παραμικρήεπιχειρηματολογία, ο πολλαπλασιαστής γίνεται 4. Δηλαδή 800 θέσεις εργασίας (αν οι άμεσες είναι 200).

 

β). Η δεύτερη διαπίστωση που κάναμε σε σχέση με την αξιοπιστία της μελέτης αφορά την ποσότητα και την περιεκτικότητα σε υγρασία των   αφυγρασμένων  τελμάτων (filter cake) που αποτελεί κυρίαρχο ζήτημα της μελέτης. Όλοι οι υπολογισμοί, τόσο για την διαστασιολόγηση των εγκαταστάσεων απόθεσης των τελμάτων όσο και της ευστάθειας των πρανών βασίστηκαν στο δεδομένο ότι τα αφυγρασμένα τέλματα θα έχουν 15% υγρασία. Στην παράγραφο, όμως, 4.2.6.4 αναφέρεται ότι η υγρασία είναι 15 – 20%. (σημειώνουμε ότι ακόμη και αυτό είναι υπο-διαστασιολογημένο διότι στη πράξη η υγρασία θα υπερβαίνει το 30%).

          Πρέπει να τονίσουμε  ότι το 15% με το 20% και πολύ περισσότερο με το 30% υγρασία έχει τεράστια διαφορά στη συνεκτικότητα του τέλματος αλλά και στην ποσότητά του.  Πρόκειται για 500.000 m³ περισσότερο τέλμα. Σημειώνουμε ότι οι εγκαταστάσεις είναι σχεδιασμένες τσίμα – τσίμα για υγρασία 15%.

 

Το πρώτο συμπέρασμα, λοιπόν, είναι  ότι τα βασικά μεγέθη των θέσεων εργασίας και της περιεχόμενης υγρασίας στα τέλματα είναι ‘πειραγμένα’ και άρα πλασματικά.

 

B. ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΚΟΣΤΟΥΣ –ΟΦΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ

 

          Βασικό μέρος της Μ.Π.Ε αποτελεί η μελέτη κόστους – οφέλους. Στα συμπεράσματα αυτής τη μελέτης στηρίζεται όλη η επιχειρηματολογία της Μ.Π.Ε για τις θετικές και αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις του έργου.

          Το 2003 ανατέθηκε από την εταιρεία Χρυσωρυχεία Θράκης Α.Ε η μελέτη κόστους – οφέλους για το μεταλλευτικό έργο του Περάματος στο Εργαστήριο Μεταλλευτικής Τεχνολογίας και Περιβαλλοντικής Μεταλλευτικής του ΕΜΠ.

          Το 2012 ξανα-ανατέθηκε από την εταιρεία στο ίδιο εργαστήριο η ίδια μελέτη με ελαφρώς αλλαγμένο τίτλο.

          Προσπαθήσαμε στον περιορισμένο χρόνο και με τα περιορισμένα μέσα που διαθέτουμε να απαντήσουμε στα εξής ερωτήματα:

Είναι οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται στη μελέτη κατάλληλες  ώστε να είναι ασφαλή τα εξαγόμενα συμπεράσματα;

Τα στοιχεία που χρησιμοποιούνται στη μελέτη είναι αξιόπιστα;

 

Όσον αφορά τις ακολουθούμενες μεθόδους διαπιστώσαμε τα εξής:

• Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε εφαρμόζεται σε έργα κρατικά δηλαδή έργα δημοσίου συμφέροντος και κοινού οφέλους. Το συγκεκριμένο όμως ιδιόκτητο μεταλλείο μπορεί να χαρακτηριστεί a priori ως έργο κοινής ωφέλειας και να μελετηθεί ως τέτοιο;
• Χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία και συμπεράσματα άλλων μελετών καί στην μελέτη του 2003 και στην μελέτη του 2012 λόγω περιορισμένων χρονικών και οικονομικών περιθωρίων. Αν μπορούσε όμως το 2003 να γίνει αποδεκτή ως αιτία, για την χρησιμοποίηση των μεθόδων αυτών, η έλλειψη χρόνου δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή μετά από 9 χρόνια. Διότι καί χρόνος υπήρξε και χρήμα, το οποίο βέβαια προτίμησε η εταιρεία να χρησιμοποιήσει για να πείσει την κοινωνία με άλλους τρόπους.

  Οι ίδιοι μελετητές αναφέρουν για την αξία της μελέτης:

«Επομένως, τα συγκεκριμένα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας θα πρέπει να εκληφθούν μόνο ως μαθηματικά μεγέθη, τα οποία χρησιμοποιούνται για την εκτίμηση των αναμενόμενων επιπτώσεων από ένα τέτοιο συμβάν.»

         

• Ένα κεντρικό ζήτημα της μελέτης – «έρευνας» του ΕΜΠ είναι η αποτίμηση της αξίας του περιβάλλοντος.

     Για την εκτίμηση της αξίας του περιβάλλοντος αναφέρουν :

  «Η περιβαλλοντική οικονομία στηρίζεται στην υπόθεση ότι, όλες οι λειτουργίες, που παρέχονται από το φυσικό περιβάλλον (αγαθά και υπηρεσίες), έχουν μια οικονομική αξία, η οποία θα ήταν έκδηλη εάν οι λειτουργίες αυτές ήταν ενταγμένες σε μια πραγματική αγορά».

 

Στην ίδια την μελέτη, όμως,  γίνεται  κριτική στη λογική και στις μεθόδους που στηρίζονται σ’ αυτήν την θεωρία, στην οικονομική, δηλαδή, αποτίμηση του περιβάλλοντος. Η κριτική αυτή αφορά  στην εγκυρότητα των αποτελεσμάτων, στο ηθικό υπόβαθρο των μεθόδων της περιβαλλοντικής αποτίμησης, και στην αδυναμία τους να συλλάβουν την πλήρη αξία του οικοσυστήματος.

 

Ενόψει των παραπάνω  είναι διατεθειμένο  το Περιφερειακό Συμβούλιο να δεχτεί αυτή τη λογική; Ότι δηλαδή το περιβάλλον πρέπει να αντιμετωπίζεται ως οικονομική αξία και όχι ως αυταξία;

          Αν δεν υπάρχει τέτοια διάθεση από πλευράς του Περιφερειακού Συμβουλίου, να προσχωρήσει δηλαδή σε μια  λογική σύμφωνα με την οποία το δυστύχημα στην Φουκοσίμα μπορεί να αποτιμηθεί  σε γιεν, τότε θα πρέπει η συζήτηση να σταματήσει εδώ και η μελέτη του ΕΜΠ να αντιμετωπιστεί ως μη γενόμενη.

          Αν, όμως, παρ’ όλα αυτά  δεν αποκλειστεί αυτή η προσέγγιση, δηλαδή η αντιμετώπιση του περιβάλλοντος με οικονομικούς όρους, τότε θα πρέπει να ερευνηθεί αν η μελέτη αξιολογεί όλες τις οικονομικές  και περιβαλλοντικές παραμέτρους.

Η έρευνά μας όμως, κατέληξε στην διαπίστωση ότι η μελέτη του ΕΜΠ ούτε υπολογίζει ούτε εκτιμά βασικές οικονομικές και περιβαλλοντικές παραμέτρους,  διότι πολύ απλά δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη της ότι το περιβάλλον στην περιοχή μας εκτός από αυταξία αποτελεί σοβαρό αναπτυξιακό πόρο. Άρα η οποιαδήποτε δυσμενής περιβαλλοντική επίπτωση στην ομαλή φάση λειτουργίας του χρυσωρυχείου, και πολύ περισσότερο σε συνθήκες ατυχήματος,  ακυρώνουν το περιβάλλον ως αναπτυξιακό πόρο.         

 

• Μια σοβαρή επίσης παράλειψη της μελέτης κόστους –οφέλους είναι η εξής :

Με δεδομένο ότι το κράτος δεν έχει δικαιώματα, διότι το μεταλλείο είναι ιδιωτικό, δεν υπολογίζεται στη μελέτη η αξία του μεταλλεύματος χρυσού που βρίσκεται θαμμένο ως περιουσία του ελληνικού δημοσίου. Αντιμετωπίζεται δηλαδή η συγκεκριμένη ποσότητα μεταλλεύματος ως έχουσα μηδενική αξία.

 

Από τις παραπάνω παρατηρήσεις προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η συγκεκριμένη μελέτη κόστους – οφέλους ή καλύτερα κοινωνικού κόστους – κοινωνικού οφέλους, δεν προσεγγίζει αξιόπιστα και αντικειμενικά ούτε το κόστος ούτε το όφελος.

 

Παρ’ όλα αυτά, όμως, και κάνοντας μια υπόθεση εργασίας, ας δεχτούμε ότι η μελέτη είναι σωστή, και η μέθοδος και τα στοιχεία της.

Χρησιμοποιώντας λοιπόν όπως προείπαμε στοιχεία άλλων μελετών από διάφορα μέρη της γης, και διάφορες εξορυκτικές δραστηριότητες η μελέτη του ΕΜΠ καταλήγει στα εξής συμπεράσματα:

 

α) Υπό κανονικές συνθήκες το κόστος των περιβαλλοντικών επιπτώσεων σε ετήσια βάση ανέρχεται σε 10.670.000€. Εδώ σημειώνουμε ότι δεν έχουν κοστολογηθεί σοβαροί περιβαλλοντικοί παράγοντες.

   

β) Σε περίπτωση εκτεταμένου περιβαλλοντικού ατυχήματος το κόστος της ζημιάς εκτιμήθηκε σε 39.800.000€ σε ετήσια βάση τα οποία αναλογούν σε 257.240.000€  κοινωνικής καθαρής Παρούσας Αξίας με βάση τη διάρκεια λειτουργίας του έργου.

 

          Στο σημείο αυτό πρέπει να προσθέσουμε ότι δεν λαμβάνεται καθόλου υπόψη, η πιθανότητα αστοχίας στις λίμνες επιβαρυμένων υδάτων, ατυχήματος στα εκρηκτικά, ατυχήματος στην μεταφορά – διαχείριση ΝαCN κτλ.  Αναφέρονται, δηλαδή, σε ένα ‘light’  ατύχημα του οποίου οι συνέπειες υποτιμώνται. Ισχυρίζονται, δηλαδή, ότι το τέλμα, σε περίπτωση αστοχίας, θα μετακινηθεί  κάποια μέτρα και θα σταματήσει.

 Όσον αφορά δε το NaCN και την επικινδυνότητά του, το μόνο που πρέπει να αναφερθεί εδώ  είναι η απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου, στις 5-5-2010, για την  «πλήρη απαγόρευση της μεταλλείας  με χρήση κυανίου σε όλη την Ε.Ε.» Τόσο ακίνδυνο είναι το κυάνιο !!

Και ως σχολιασμό στον ισχυρισμό των μελετητών ότι είναι ελάχιστες οι πιθανότητες ατυχήματος, αναφέρουμε  ότι  από το 1992  έως το 2000 σημειώθηκαν 8 μεγάλα ατυχήματα σε χρυσωρυχεία  (ένα ατύχημα ανά έτος). Από το 1995 μέχρι το 2009, σημειώθηκαν 34 διαρροές κυανίου σε μεταλλεία (2,5 ατυχήματα ανά έτος) και από το 1998 μέχρι το 2007, 5 ατυχήματα από μεταφορά κυανίου. Άρα, και μόνον η παραδοχή που κάνουν οι μελετητές ότι η μεταφορά και η διαχείριση 729 τόνων κυανίου τον χρόνο, δηλαδή 5932 τόνων καθ΄ όλη την διάρκεια του έργου, «ενέχει μηδενικό κίνδυνο» καθιστά και την μελέτη και τα αποτελέσματά της επιεικώς μη αξιόπιστα.

 

Τον ίδιο σχολιασμό μπορούμε να κάνουμε και για τα εκρηκτικά υλικά και τις ανατινάξεις. Σημειώνουμε ότι θα χρησιμοποιηθούν 700.000 kgr  εκρηκτικών. Από την χρήση αυτών των ποσοτήτων, οι μελετητές ισχυρίζονται ότι ο κίνδυνος θα είναι μηδενικός !!

 

 

Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει η μελέτη κόστους οφέλους είναι:

 

α) Κοινωνική Καθαρή  Παρούσα Αξία σε κανονικές συνθήκες

 

 

 

 

β) Κοινωνική Καθαρή Παρούσα Αξία σε περίπτωση ατυχήματος

Το τελικό συμπέρασμα της μελέτης είναι:

Λαμβάνοντας ως ελάχιστη ΚΚΠΑ τα 155.517,000€/έτος και ως ζημιά περιβαλλοντική  τα 257.240.000, η τελική ΚΚΠΑ είναι –Ζημιά 102.000.000€.

Επειδή η τοπική κοινωνία δεν  είναι ασφαλιστική εταιρεία πού να συνυπολογίζει την ζημιά από ατύχημα σε σχέση με την πιθανότητα να συμβεί αυτό μένουμε στο ότι με δικά τους στοιχεία το έργο έχει Κοινωνική Καθαρή Παρούσα Αξία  -102.000.000€. Είναι δηλαδή καθαρά κοινωνικά ζημιογόνο. 

 

Βέβαια η  όλη προσέγγιση κόστους – οφέλους πάσχει στον κεντρικό της άξονα, διότι για τον υπολογισμό της ΚΚΠΑ υπολογίζει καί το σκέλος των εσόδων καί το σκέλος των εξόδων για οκτώ έτη λειτουργίας του μεταλλείου. Δεν λαμβάνουν, δηλαδή, υπόψη τους οι μελετητές /ερευνητές ότι τα μεν έσοδα πράγματι θα προκύψουν και θα αναλωθούν στην οκταετία, αλλά το ατύχημα μπορεί να συμβεί σε 20, 30, 50, 100, 200 χρόνια. Θα κληθούν, με άλλα λόγια, οι απόγονοί μας να πληρώσουν αδρά τις σημερινές επιλογές μας. Αυτό εκτός  από αντι-συνταγματικό, είναι και ανήθικο.

Δ. ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ

 

Κάνοντας έναν έλεγχο της μελέτης διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις στην υπό εξέταση μελέτη. Εντελώς ενδεικτικά αναφέρουμε:

α.       Δεν υπάρχουν επί μέρους «διαγράμματα» ροής (FLOW CHART) όπου να αναγράφονται το μέγεθος, ο εξοπλισμός κάθε ενδιάμεσης μονάδας της παραγωγικής διαδικασίας καθώς και της επεξεργασίας των αποβλήτων, το είδος των εισερχόμενων και εξερχόμενων υλών κάθε μονάδας, η παραγωγική ικανότητα,   τα τελικά και ενδιάμεσα προϊόντα κτλ» όπως προβλέπεται από την §5.3.4 της ΚΥΑ 69269/1990, για τις βασικές μονάδες του έργου :

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι για την μονάδα αφύγρανσης (φιλτρόπρεσσας), στην οποία στηρίζει όλη τη νέα επιχειρηματολογία της η εταιρεία για την επεξεργασία των τελμάτων, παρατίθενται μόλις 8 γραμμές στις οποίες δεν αναφέρονται στοιχειώδεις και απαραίτητες πληροφορίες όπως είναι:

–                     Η ποιότητα και η ποσότητα του νερού πλύσης

–                     Παράθεση των  υπολογισμών και των απαιτούμενων    μεγεθών διαστασιολόγησης

–                     Βασικά τεχνικά χαρακτηριστικά όπως «άνοιγμα οπών»          (mesh)

–                     Reference list

–                     Ποιότητα στραγγιδίων, περιεκτικότητα σε βαριά μέταλλα       κ.λ.π.

β.       Δεν υπάρχουν επαρκείς εφεδρείες π.χ. η χωρητικότητα της εγκατάστασης διάθεσης τελμάτων ανέρχεται σε 9.900.000 m³, όση ακριβώς και η υπολογισθείσα ποσότητα τελμάτων.

γ.       Όσον αφορά την διαχείριση του νερού, στο κεφάλαιο 5.8 στην § 5.8.1 της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων αναφέρεται : « Η κύρια ιδέα πίσω από το σύστημα διαχείρισης νερών του έργου Περάματος είναι να εμποδίσει την διάθεση των υγρών αποβλήτων σε οποιονδήποτε φυσικό αποδέκτη, έτσι ώστε το συνολικό σύστημα διαχείρισης των νερών να λειτουργεί ως ένα ελεγχόμενο κλειστό σύστημα».

Η επιλογή αυτή της πλήρους ανακύκλωσης των εν δυνάμει αποβλήτων απαιτεί να αποδεικνύεται η ικανότητα των ενδιάμεσων μονάδων επεξεργασίας ή κατακράτησης. Θα πρέπει δηλαδή να αναφέρεται και  να  αποδεικνύεται η  ακριβής  περιεκτικότητα τόσο των υγρών αποβλήτων όσο και των επεξεργασμένων αποβλήτων.

Στην Μ.Π.Ε. όμως απουσιάζουν πλήρως οι απαραίτητοι υπολογισμοί  και διαστασιολογήσεις των ενδιάμεσων μονάδων επεξεργασίας, όπως είναι οι λίμνες αποβλήτων, οι κυκλώνες,  οι πυκνωτές, οι φιλτρόπρεσσες κτλ.

δ.       Δεν γίνεται αναφορά στην ποιότητα και στην καθιζισημότητα, στην συσσώρευση των ιζημάτων της «λίμνης δυνητικά επιβαρημένων αποβλήτων»

ε.       Δεν αντιμετωπίζεται η αποκατάσταση της «λίμνης δυνητικά επιβαρημένων αποβλήτων». Αφήνεται στην τύχη της μία λίμνη τοξικών 160.000 m³.

στ.     Με δεδομένο ότι στην μονάδα καταστροφής κυανιόντων χρησιμοποιούνται αλλά και παράγονται αέρια, θα έπρεπε αυτή να αντιμετωπίζεται ως εν δυνάμει πηγή αερίων αποβλήτων, πράγμα το οποίο δεν γίνεται στην συγκεκριμένη μελέτη.

πλυντρίδων της δεξαμενής NaCΝ

ζ.       Ο χώρος απόθεσης τέλματος, που στην πράξη είναι ένας Χ.Υ.Τ.Ε.Α., δεν διαθέτει σύστημα απομάκρυνσης στραγγιδίων. Αντιμετωπίζεται ως χώρος παραγωγής μηδενικής ποσότητας στραγγιδίων. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία.

η.       Δεν αποδεικνύεται ότι ο χώρος διάθεσης των τελμάτων πληροί τις προδιαγραφές των Χ.Υ.Τ.Ε.Α., όσον αφορά στα στραγγίδια, στην στεγάνωση, στην κλήση των πρανών, κ.λ.π.

 

 

Κλείνοντας θα θέλαμε να πούμε ότι είναι συνταρακτικό και πρωτοφανές αυτό που συμβαίνει εδώ και 13 χρόνια.

Να γνωμοδοτούν επανειλημμένα αρνητικά όλα τα Δημοτικά, Νομαρχιακά, Περιφερειακά συμβούλια, Επιμελητήρια, Δημόσιες υπηρεσίες, Σύλλογοι κλπ.

Πιστεύουμε ότι δεν έχουμε πάθει όλοι εμείς ομαδική παράκρουση ή ότι δεν θέλουμε το καλό του τόπου μας.

Μένει να το πιστέψει και η κυβέρνηση εμπράκτως, αν δεν θέλει να μας βρει μπροστά της.

Το πώς θα την συμβουλεύαμε να μην το δοκιμάσει.   

 

Επίσης η ΔΗΜΑΡ ΑΜΘ αναφέρει:

Η Δημοκρατική Αριστερά εκφράζει την κατηγορηματική της αντίθεση στις μεταλλευτικές εγκαταστάσεις παραγωγής χρυσού στο Πέραμα του νομού Έβρου και στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης.

Η συζήτηση που διεξάγεται τα τελευταία χρόνια στην περιοχή μας με τη συμμετοχή και επιστημονικών φορέων, έχει αναδείξει με πληρότητα τις καταστροφικές συνέπειες από την προώθηση της επένδυσης. Οι διεργασίες αυτές έχουν οδηγήσει το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας και των φορέων της (Τοπική Αυτοδιοίκηση, επιστημονικοί και μαζικοί φορείς) να εκφράσουν μαχητικά την αρνητική τους θέση. 

Η επαναφορά στην επικαιρότητα της επένδυσης από τα «ΧΡΥΣΩΡΥΧΕΙΑ ΘΡΑΚΗΣ ΑΜΒΕ» με την υποβολή νέας μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, “τροποποιώντας” τη μέθοδο επεξεργασίας των κοιτασμάτων – πάντα όμως με χρήση κυανίου – δεν αναιρεί τους κινδύνους που εγκυμονεί.
Η περιβαλλοντική επιβάρυνση – ιδιαίτερα στην αναφερόμενη περιοχή – δεν μπορεί να αντισταθμιστεί ούτε με τις ελάχιστες θέσεις εργασίας που υπόσχεται η εταιρία ούτε με τα υποτιθέμενα οικονομικά οφέλη που θα προκύψουν για τη χώρα και που με τα δεδομένα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας θα είναι ασήμαντα. 

Με αφορμή τη συζήτηση που διεξάγεται στα όργανα της Τ.Α. για έκφραση γνώμης επί της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, καλούμε το Υπουργείο να σταθμίσει τόσο τα αντικειμενικά επιστημονικά δεδομένα όσο και τη γνώμη των πολιτών και των φορέων του και να σταματήσει την επένδυση. Οι ομόφωνες αρνητικές αποφάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων δεν εκφράζουν αντίδραση στην ανάπτυξη. Δείχνουν στην κυβέρνηση το δρόμο της λογικής.