Το θέμα που ανέκυψε στην πόλη μας με την σύλληψη του αφισοκολλητή και με την συνδρομή του Αντιδημάρχου Καθαριότητας (μια πράξη που δείχνει ανάγλυφα την αμηχανία της δημοτικής αρχής απέναντι σε ένα σοβαρό πρόβλημα, όπως είναι αυτό της καθαρής Ξάνθης), άνοιξε μία συζήτηση, δυστυχώς όχι πάνω στο επίμαχο θέμα της καθαριότητας της πόλης, αλλά οι περισσότερες τουλάχιστον κομματικές ανακοινώσεις αναφέρονταν στο γενικότερο πολιτικό ζήτημα, όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας (δεν είναι εκτός θέματος, αλλά το παρακάμπτουν με ευκολία).

Η αδυναμία της παρούσας δημοτικής αρχής να αντιμετωπίσει-και δεν εννοώ να το λύσει, -μόνη της εξ άλλου δεν θα μπορούσε-αλλά να θέσει κάποιες αρχές, να καλέσει τους πολίτες σε συνεργασία, να ελέγξει και εν τέλει-εφ’ όσον τα έκανε όλα αυτά-να αστυνομεύσει την τήρηση τους, είναι πασιφανής και την οδηγεί τώρα σε σπασμωδικές ενέργειες. Και ξέρετε, αυτές οι προσπάθειες δεν πρέπει να γίνονται επιλεκτικά, με διαχωρισμούς και συμφέροντα που πρέπει να υπερασπισθούμε. Αλλά με μια γενική και πάγια αντιμετώπιση όλων των παρανομούντων. Με σταθερότητα και ειλικρίνεια.

Από την άλλη , μέρος αυτού του προβλήματος είναι οι κάτοικοι της πόλης μας. Ζώντας μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, θεωρούν οι περισσότεροι φυσικό να μην το προσέχουν. Γεμάτη βρώμικες γωνιές είναι η πόλη (υπάρχει και το πρόβλημα των φιλόζωων, αλλά όχι φιλάνθρωπων που δεν φροντίζουν για την απομάκρυνση των περιττωμάτων των ζώων τους). Δεν θα μπορούσε ο Δήμος, ακόμη και αν ήθελε, να τις διαχειρισθεί όλες. Είναι αδύνατον. Οι γειτονιές μόνες τους πρέπει να φροντίσουν γι αυτό. Και αν μου πει κανείς ότι αυτό είναι ουτοπία, αλλοίμονο μας τότε. Αν δεν μπορούμε να λύσουμε ένα τόσο αυτονόητο πρόβλημα, πως θα αντιμετωπίσουμε τα συνθετότερα, που θα υπάρχουν και διαφωνίες;

Σ αυτήν την προσπάθεια-που η ανακύκλωση είναι ένα βασικό κομμάτι της, ακόμη και η πιο βασική που αφορά χαρτί, αλουμίνιο, γυαλί-μπορεί να συνδράμει και η ιδιωτική πρωτοβουλία (ξέρω ότι γίνονται κάποιες προσπάθειες, αλλά χρειάζεται ενημέρωση). Οι καταστηματάρχες επίσης έχουν ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Αδιαφορούν οι περισσότεροι, ακόμη και για τον χώρο τον “δικό” τους. Πέρα από το αυτοκίνητο τους που το παρκάρουν όλη την μέρα μπροστά στο μαγαζί τους, δεν έχουν άλλη ουσιαστική συμμετοχή. Εχουμε δει όγκους σκουπιδιών μπροστά σε καταστήματα να χάσκουν όλη την μέρα.

Στις γειτονιές-εκεί που το μάτι του νόμου δεν φτάνει εύκολα-υπάρχουν μικροί σκουπιδότοποι, που συνήθως γειτνιάζουν με τους κάδους περισυλλογής απορριμάτων , είτε γιατί οι υπάλληλοι του δήμου δεν τους αδειάζουν σωστά, είτε γιατί πολλοί κάτοικοι βαριούνται ή σιχαίνονται να τα ρίξουν στον κάδο και τα αφήνουν ή τα πετάνε δίπλα.

Στο δε κέντρο-τώρα ειδικά με τα πολλά άδεια καταστήματα-υπάρχει αυτή η έντονη αφισοκόλληση σε μια εποχή που οι τρόποι ενημέρωσης του κοινού για μια εκδήλωση έχουν αυξηθεί και -κυρίως-δεν είναι ρυπογόνοι.

Κλείνοντας θα πω ότι για την νέα δημοτική αρχή-που ελπίζω να είναι πραγματικά νέα, όχι ανακυκλωμένη- αυτό πρέπει να είναι το υπ αριθμόν ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσει από τα πρώτα της βήματα. Να συνεργασθεί με τους πολίτες, να δείξει συνέπεια σ αυτά που θα διακηρύξει , να ενισχύσει τους ελεγκτικούς της μηχανισμούς και σε λίγο καιρό -είμαι σίγουρος-θα έχουμε ορατά αποτελέσματα. Κανείς δεν θέλει να ζει σε βρώμικο περιβάλλον, αρκεί να ξέρει ότι και ο διπλανός του θα κάνει ότι μπορεί γι αυτόν τον σκοπό.

Σ. Σαρακενίδης