Το φλέγον θέμα των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών στη χώρα είχαν θίξει στις 9 Σεπτεμβρίου με ερώτησή τους προς τον Υπουργό Ανάπτυξης 9 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ανάμεσά τους και οι βουλευτές της Θράκης Ζειμπέκ και Καραγιουσούφ.
Στο κείμενο της ερώτησής τους θέτουν το ζήτημα των εργασιακών σχέσεων εντός των ΕΟΖ και αμφισβητούν το όλο εγχείρημα χαρακτηρίζοντας τις ΕΟΖ αναπτυξιακό εργαλείο των χωρών του τρίτου κόσμου. Επισημαίνουν τις επιφυλάξεις τους για διάφορα ζητήματα και κάνουν λόγο για κινεζοποίηση και φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, με μοχλό εσωτερικής υποτίμησης τις ΕΟΖ.
Απάντηση Μηταράκη: Φορολογικά κίνητρα εντός ΕΟΖ και αντισταθμιστικά εκτός ΕΟΖ
Την απάντηση έδωσε τελικά ο Υφυπουργός Νότης Μηταράκης, ο οποίος επιχειρέι να διασκεδάσει τις επιφυλάξεις που εκφράζονται στην ερώτηση και σημειώνει ότι από το καθεστώς των ΕΟΖ δεν θα διαταραχθούν τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, ότι υπάρχει θετική άποψη για τη διεθνή εμπειρία υποστηρίζοντας όμως ότι δεν θα ακολουθηθεί κάποιο γνωστό σήμερα μοντέλο, παραπέμπει στη μελέτη της Περιφέρειας ΑΜΘ για τη σκοπιμότητα δημιουργίας ή μη ενώ επικαλείταιτις θετικές γνώμες διαφόρων Γερμανών κυρίως πολιτικών όπως της Καγελαρίου Μέρκελ (!)
Πάντως ο Υφυπουργός Ανάπτυξης κάνει λόγο σαφώς για ύπαρξη φορολογικών κινήτρων που θα υπάρξούν και υποστηρίζει ότι μελετώνται αντισταθμιστικά ωφέλη για τις λειτουργούσε επιχειρήσεις που θα παραμείνουν εκτός ΕΟΖ ενώ επισημαίνει ότι για τη λειτουργία ΕΟΖ θα απαιτηθεί εξαίρεση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, περιορισμένης χρονικής διάρκειας.
Το κείμενο της ερώτησης:
Με πρόσφατες δηλώσεις του, ο Υπουργός Ανάπτυξης κ. Χατζηδάκης ανέφερε πως η ελληνική κυβέρνηση σχεδιάζει να δημιουργήσει Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ) στην ελληνική επικράτεια. Σκόπος της κυβέρνησης, σύμφωνα με τα λεγόμενα του κ. Υπουργού είναι δοθεί «ώθηση στη βάση της πραγματικής οικονομίας, αφενός σε σχέση με τις επενδύσεις διαμορφώνοτας ένα ειδικό καθεστώς προσέλκυσης τους, αφετέρου και σε σχέση με τις εξαγωγές».
Η πρακτική της υιοθέτησης αυτού του υποτιθέμενου «αναπτυξιακού εργαλείου» μέχρι σήμερα συναντάται σε αναπτυσσόμενες χώρες του τρίτου κόσμου (Μπακγλαντές, Φιλιππίνες, Μαυρίκιος, Σρι Λάνκα, Καμπότζη, Κόστα Ρίκα κτλ) καθώς και σε χώρες πιο αναπτυγμένες όπως η Κίνα, το πρότυπο ανάπτυξης της οποίας σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με την Ελλάδα, αφού βασίζεται στα τεράστια αποθέματα εργατικού δυναμικού, με έτσι κι αλλιώς εξαιρετικά χαμηλούς μισθούς και ανυπαρξία νομοθετικής προστασίας της εργασίας. Στην Ευρώπη οι ΕΟΖ συναντώνται μόνο στην Πολωνία, και θεωρούνται αποτέλεσμα μιας βίαιης μετάβασης της χώρας στο σύστημα της αγοράς, που προκάλεσε ακραία δυσμενείς κοινωνικές επιπτώσεις.
Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι οι ΕΟΖ αποτελούν για τους επενδυτές εργασιακό, φορολογικό, δασμολογικό και διοικητικό «παράδεισο», ενω για τους εργαζόμενους εργασιακή και κοινωνική «κόλαση». Επιπλέον, η διεθνής εμπειρία αμφισβητεί τις θετικές επιπτώσεις στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και στη δημιουργία θέσεων απασχόλησης. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι εξαιτίας του γεγονότος ότι οι περισσότερες παραγωγικές μονάδες που εγκαθίστανται σε ΕΟΖ χρησιμοποιούν εισαγόμενο κεφαλαιουχικό εξοπλισμό και πρώτες ύλες, οι εισαγωγές που απαιτούνται σε πολλές περιπτώσεις υπερτερούν των εξαγωγών. Από την άλλη, είναι πολλές οι περιπτώσεις που οι θέσεις απασχόλησης που δημιουργούνται στην ουσία αποτελούν μεταφορά θέσεων απασχόλησης εντός της χώρας, όπου επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνταν στο παρελθόν μετεγκαθίστανται εντός ΕΟΖ, με αποτέλεσμα το καθαρό αποτέλεσμα για την απασχόληση μερικές φορές να είναι και αρνητικό!
Αυτό που δεν αμφισβειτείται από κανέναν είναι ότι όπου εγκαταστήθηκαν ΕΟΖ οι μισθοί κατακρημνίστηκαν και οι οποιεσδήποτε εργασιακές σχέσεις διαλύθηκαν. Η επιβολή εργασιακού μεσαίωνα, η υποβάθμιση της ασφάλειας και της υγιεινής στους εργασιακούς χώρους, η απαγόρευση του συνδικαλισμού και οι απλήρωτες υπερωρίες αποτελούν τα επακόλουθα σε όλες απαρεκλίτως τις ΕΟΖ που έχουν εγκατασταθεί παγκοσμίως.
Ο σχεδιασμός Ειδικών Οικονομικών Ζωνών εντός της ελληνικής επικράτειας στην ουσία δεν πρόκειται να αποτελέσει έναν αναπτυξιακό μοχλό για την ελληνική οικονομία, αλλά ένα ακόμη βήμα για τη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Πρόκειται για ένα καθοριστικό βήμα στην πλήρως αποτυχημένη πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, η οποία όχι μόνο δεν έχει επιτύχει να δώσει έναυσμα στην αναπτυξιακή διαδικασία, αλλά αντιθέτως έχει επιταχύνει δραματικά τους ρυθμούς της ύφεσης και το δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Πρόκειται για ακόμη ένα δώρο στους πιστωτές μας οι οποίοι αφού έχουν εξασφαλίσει τα συμφέροντα των τραπεζών τους, θέλουν να εξασφαλίζουν και τα συμφέροντα του βιομηχανικού τους κεφαλαίου, μετατρέποντας την Ελλάδα σε πάρκο αναψυχής.
Με βάση τα παραπάνω
Ερωτάται ο κ. Υπουργός
Οι ερωτώντες Βουλευτές:Σταθάκης Γιώργος, Τσακαλώτος Ευκλείδης, Γάκης Δημήτριος, Ζεϊμπέκ Χουσεϊν, Καραγιαννίδης Χρήστος, Καραγιουσούφ Αϊχάν, Κριτσωτάκης Μιχάλης, Πετράκος Θανάσης, Συρμαλένιος Νίκος
Το κείμενο της απάντησης με ένα κλικ εδώ
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies, για την συλλογή στατιστικών στοιχείων και την διασφάλιση της καλύτερης εμπειρίας σας.
Με τη χρήση αυτού του ιστότοπου, αποδέχεστε τη χρήση των cookies. Tι είναι τα Cookies;