Σε ανακοίνωσή της η ευρωβουλευτής της ΝΔ Μ. Σπυράκη, αναφέρει:

                Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν απαγορεύει στις εθνικές κυβερνήσεις να χορηγούν ενίσχυση με εθνικούς πόρους σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε οικονομικά μειονεκτούσες περιοχές ακόμη και αν έχουν τη μορφή της επιδότησης μισθών, εφόσον αυτές πληρούν τις προϋποθέσεις του Κοινοτικού Κανονισμού Απαλλαγής.

                Η κ. Σπυράκη σε ερώτηση της προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή διευκρίνισε ότι η ενίσχυση επιχειρήσεων σε Ανατολική Μακεδονία και Θράκη παρέχεται μέσω επιδότησης ποσοστού του μισθολογικού κόστους από τον ΟΑΕΔ, με στόχο την άρση αντικειμενικών ανισοτήτων και την ενθάρρυνση της δημιουργίας και διατήρησης θέσεων εργασίας καθώς η έδρα των συγκεκριμένων επιχειρήσεων βρίσκεται σε μειονεκτούσες περιοχές.

                Η ευρωβουλευτής επεσήμανε τον κίνδυνο οι καθυστερήσεις στην καταβολή της ενίσχυσης από το ελληνικό κράτος να οδηγήσουν σε παραγραφή της οφειλής προς τις επιχειρήσεις που δικαιούνται την συγκεκριμένη ενίσχυση.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή από την πλευρά της απαντά ότι:

                «Το μισθολογικό κόστος μπορεί να επιδοτηθεί για έργα που υλοποιούνται σε αυτές τις περιοχές, εφόσον συνδέεται με αρχικές επενδύσεις. Επιπλέον, υπάρχουν δυνατότητες για χορήγηση ενισχύσεων στις ΜΜΕ (συμπεριλαμβανομένων των δαπανών μισθοδοσίας), καθώς και για την απασχόληση εργαζομένων σε μειονεκτική θέση. Τα εν λόγω μέτρα ενίσχυσης μπορούν να εφαρμοστούν από το κράτος μέλος χωρίς προηγούμενη κοινοποίηση στην Επιτροπή, υπό τον όρο ότι πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις που προβλέπονται στον Γενικό Κανονισμό Απαλλαγής κατά κατηγορία, αριθ. 651/2014»

και καταλήγει ότι:

                « Εάν ένα μέτρο κρατικής ενίσχυσης δεν πληροί όλες τις προϋποθέσεις του εν λόγω κανονισμού, μπορεί μολοντούτο να εγκριθεί ως συμβατή ενίσχυση από την Επιτροπή, κατόπιν κοινοποίησης του μέτρου από το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος και με την προϋπόθεση ότι πληρούνται οι σχετικές προϋποθέσεις συμβατότητας. Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση για το αν πράγματι χορηγηθεί κρατική ενίσχυση στο πλαίσιο των κανόνων αυτών, εναπόκειται, φυσικά, σε κάθε κράτος μέλος.»