Αντιδράσεις στην εκπαιδευτική κοινότητα προκάλεσε, όπως φαίνεται, η επιστολή της ΕΛΜΕ Ροδόπης σε εκπαιδευτικούς, στην οποία ασκείται σκληρή κριτική στο πρόγραμμα εκπαίδευσης μουσουλμανοπαίδων.

Μετά την απάντηση της επιστημονικής υπευθύνου Άννας Φραγκουδάκη, που την κοινοποίηση στα ΜΜΕ, τρεις εκπαιδευτικοί που είχαν λάβει τη σχετική επιστολή, απάντησαν με επιστολές τους στην ΕΛΜΕ , που κοινοποίησαν επίσης στους συναδέλφους τους, αποδέκτες της επίμαχης πρώτης επιστολής. Οι αντιδράσεις συνεχίζονται για τη συζήτηση που άνοιξε ξαφνικά και που, προφανώς, ενέχει το χαρακτήρα αμφισβήτησης εναντίον του προγράμματος, προφανώς λόγω της αλλαγής της πολιτικής κατάστασης που αλλάζει τις ισοροπίες. Από την άλλη οι εκπαιδευτικοί απαντούν με πολύ σκληρές εκφράσεις για το συνδικαλιστικό τους όργανο , αποκαλώντας το περιεχόμενο της ανακοίνωσης της ΕΛΜΕ «γκεμπελικές εμπνεύσεις», «ρατσιστικό κείμενο», «συκφονατικό και λασπολόγο» και «κουτσομπολίστικο» ζητώντας να ανακληθεί άμεσα.

Οι τρεις επιστολές των εκπαιδευτικών Μακρυδήμα, Φακούδη, Πολίτου αλλά και η επιστολή της ΕΛΜΕ Ροδόπης:

Συνάδελφοι

Είμαι μόνιμη εκπαιδευτικός και διδάσκω τέσσερις ώρες στην ενισχυτική διδασκαλία του Λυκείου Σουφλίου στα πλαίσια του προγράμματος εκπαίδευσης μουσουλμανοπαίδων. Με πραγματική έκπληξη διάβασα μια ανακοίνωσή σας όπου αφού κάνετε μια αναφορά στην όντως προβληματική μειονοτική εκπαίδευση, κάνετε μια (άνευ προηγουμένου) συκοφαντική επίθεση κατά την άποψή μου στο πρόγραμμα και στους ανθρώπους που το στελεχώνουν. Κατόπιν τούτου θέλω να απευθύνω κάποια ερωτήματα στα οποία ελπίζω να απαντήσετε δημόσια ως οφείλετε.

1. 1.Όταν η σχολική αποτυχία μιας μερίδας μαθητών είναι δεδομένη, παράλληλα με τις προτάσεις για βελτίωση της εκπαίδευσης των μελλοντικών μαθητών οφείλουμε ή όχι να κάνουμε παρεμβάσεις για τους νυν μαθητές;
2. 2.Κατηγορείτε «τις κυρίες Φραγκουδάκη, Δραγώνα και άπασα την παρέα τους» ότι «χωρίς καμία απολύτως έρευνα διαπιστώνουν και διακηρύσσουν με πανηγυρική αμετροέπεια τα εντυπωσιακά αποτελέσματα της εκπαιδευτικής τους δραστηριότητας».

• Θέλω να με πληροφορήσετε από πού έχετε αντλήσει τις πληροφορίες για την ανυπαρξία έρευνας και θέλω επίσης να παραθέσετε τα στοιχεία που έχετε μια και η προσωπική μου εμπειρία είναι εντελώς διαφορετική. Μπορώ να σας αποστείλω μεγάλο αριθμό εκθέσεων που αφορούν τις προσωπικές μου παρεμβάσεις, την αξιολόγηση του προγράμματος, του υλικού του καθώς και της προόδου του κάθε μαθητή χωριστά.
• Μια και φαντάζομαι η δική σας «παρέα» θα έχει κάνει ενδελεχή έρευνα προκειμένου να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το πρόγραμμα είναι «ξεκάθαρα αποτυχημένο», απαιτώ ως εργαζόμενη τη δημοσίευσή της.

1. 3.Τα ποσοστά αποτυχίας των μαθητών «στις ενδοσχολικές και πανελλήνιες εξετάσεις» αποτελούν για σας «την πλέον αξιόπιστη έρευνα για την αποτυχία μιας εκπαιδευτικής διαδικασίας». Ιδού πεδίο λαμπρό για την αξιολόγηση και με την προτροπή των συνδικαλιστών. Μήπως θα πρέπει να συμβουλέψετε τους συναδέλφους να φροντίσουν στο άμεσο μέλλον να μετατεθούν σε σχολεία με μαθητές που οι οικογένειές τους έχουν υψηλό μορφωτικό, κοινωνικό και οικονομικό στάτους; Αλλιώς κινδυνεύουν να δουν την πόρτα της απόλυσης από ανθρώπους που με τόση ευκολία και εμπεριστατωμένη εκπαιδευτική ανάλυση μπορούν να κρίνουν τη δουλειά τους.

Μια και η αποτυχία των μουσουλμάνων μαθητών της Δ/θμιας εκπαίδευσης δεν μπορεί να βαραίνει μόνο την ενισχυτική διδασκαλία αλλά και το πρωινό πρόγραμμα, προτείνετε να καταργηθεί κι αυτό; Θα ζητήσετε ευθύνες και από τους εκπαιδευτικούς των σχολείων;

1. 4.Η δυνατότητα ένας εκπαιδευτικός μέσα στα πλαίσια της επιμόρφωσής του να παρακολουθεί μαθήματα ξένων γλωσσών κατάλαβα ότι είναι κάτι απαράδεκτο για σας αφού «στο κάτω-κάτω υπάρχουν εν τέλει τα φροντιστήρια»!!!!

Σας πληροφορώ λοιπόν ότι στο σχολείο μου όπου έχουμε μεγάλο αριθμό μουσουλμάνων μαθητών, εκπαιδευτικοί (συμμετέχοντες στο πρόγραμμα και μη) εξέφρασαν την επιθυμία (οι ποταποί; οι παραπλανημένοι; οι ανθέλληνες;) να παρακολουθήσουν μαθήματα τουρκικής με διδάσκουσα μια μουσουλμάνα συνάδελφο η οποία προσφέρει αμισθί τις υπηρεσίες της. Αν κατορθώσουμε να γίνει επ’ αμοιβή πιστεύετε ότι θα είμαστε υπόλογοι στην ελληνική κοινωνία;

Επειδή με απωθούν οι «μεγαλοστομίες» και δη από ανθρώπους που εκφράζουν μια έντονη αγωνία και συναισθήματα για να καταλήξουν ότι προς το παρόν μπορούν να προσφέρουν μόνο ευχές. Επειδή ως εκπαιδευτικός έχω δει να κατασυκοφαντείται ο κλάδος μου με τον πλέον σκαιό και απαράδεκτο τρόπο. Επειδή όλες οι περικοπές και το ξεπούλημα γίνονται με αόριστες καταγγελίες για κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος. Επειδή ως «πομφόλυγες» χαρακτηρίζονται οι αστήρικτες απόψεις. Επειδή η γνώση της Ιστορίας για το κυνήγι και τη συκοφάντηση των διανοούμενων σε περιόδους σκοταδισμού μου δημιουργεί αγωνία. Επειδή η γκεμπελικού τύπου άσκηση πολιτικής μου δημιουργεί απέχθεια. Ζητώ άμεση απάντηση από το ΔΣ της ΕΛΜΕ Ροδόπης.

Μακρυδήμα Βιργινία
Εκπαιδευτικός ΠΕ03

………………………….

Ως εκπαιδευτικός της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που εργάζομαι στο Πρόγραμμα για την Εκπαίδευση των παιδιών της Μουσουλμανικής μειονότητας (ΠΕΜ) στη Θράκη εκφράζω την βαθιά αγανάκτησή μου και με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο για την επαίσχυντη ανακοίνωση της 9^ης Νοεμβρίου 2012 που έστειλε στα σχολεία το ΔΣ της ΕΛΜΕ Ροδόπης.

Ένα κείμενο:

• γεμάτο ισοπεδωτικές κοινοτυπίες (όπως ότι οι μουσουλμάνοι υστερούν στα μαθήματα και ιδίως στην ελληνική γλώσσα),
• με υπερβάσεις και γενικεύσεις (όπως την αποτυχία των μαθητών στο Λύκειο λες και το πρόγραμμα εστίασε ποτέ στο Λύκειο ή στις εξετάσεις όλων των ειδών),
• συκοφαντικό και λασπολόγο (όπως «απομύζησης πόρων … από κρατικοδίαιτους και διαπλεκόμενους «διανοούμενους»),
• υποτιμητικό και προσβλητικό σε ανθρώπους, με ένα λόγο που δεν αρμόζει σε εκπαιδευτικούς (όπως «κυρίες Φραγκουδάκη, Δραγώνα και άπασα η παρέα τους»),
• σκόπιμα παραπλανητικό με ψευδή στοιχεία (όπως «σχηματισμού μικτών τμημάτων από μουσουλμάνους μαθητές δημοτικού και γυμνασίου»)
• ρατσιστικό (όπως «μέσω του ΠΕΜ παράδοση μαθημάτων τουρκικής γλώσσας σε εκατοντάδες πλειονοτικούς καθηγητές … είναι πραγματικά απαράδεκτο να συμβαίνει κάτι τέτοιο με δημόσιο χρήμα») γιατί μάλλον δεν θα είχατε πρόβλημα αν γίνονταν μαθήματα Αγγλικών.
• άκρως αντισυναδελφικό μια και χαρακτηρίζει «αποτυχημένο» ένα πρόγραμμα που συμμετέχουν 7 σχολεία και τουλάχιστον 50 συνάδελφοι, μόνο στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση του νομού Ροδόπης, εκ των οποίων οι 30 αδιόριστοι και ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει αυτό τις μέρες που ζούμε.

Οι θέσεις που διατυπώνονται στο τέλος του κειμένου είναι απόψεις με βρίσκουν απολύτως σύμφωνο αλλά είναι ολοφάνερο ότι το κείμενο στήθηκε όχι για να εκφραστούν αυτές οι θέσεις αλλά για να συκοφαντηθεί το πρόγραμμα και οι άνθρωποι που δουλεύουν σ΄ αυτό.

Πιστεύω ότι τόσο η πολιτεία όσο και η εκπαιδευτική κοινότητα οφείλει να ενισχύσει τις όποιες ομάδες μαθητών υστερούν μαθησιακά γι αυτό η συμμετοχή μας στο πρόγραμμα (επιτρέψτε μου να μιλώ στον πληθυντικό γιατί γνωρίζω πολλούς εκπαιδευτικούς που δουλεύουν σ΄ αυτό) δεν γίνεται μόνο για βιοποριστικούς λόγους. Όσο για την εκμάθηση της τουρκικής από συναδέλφους, φυσικά και είναι προς τιμή τους το γεγονός ότι επιλέγουν να αποκτήσουν μεγαλύτερα εφόδια προκειμένου να είναι πιο αποτελεσματικοί τόσο με τη διδασκαλία όσο και με την επικοινωνία με μαθητές και γονείς. Άλλωστε ποιος είναι αυτός που μπορεί να ισχυριστεί ότι περισσότερη γνώση είναι κακή ή έστω πολυτέλεια; (εκτός κι αν πρόκειται για μεσαιωνικό ιεροεξεταστή). Δεν μπαίνω στη λογική των πολιτικών διαχωρισμού που θυματοποιούν εν τέλει τους μαθητές μας, απ’ όπου κι αν προέρχονται και με όποιο κραυγαλέο ή συγκαλυμμένο τρόπο.

Ως εκπαιδευτικός εργαζόμενος στο ΠΕΜ ρωτώ και περιμένω απάντηση:

• Ποιος από το ΔΣ της ΕΛΜΕ έφερε προς ψήφιση αυτό το απαράδεκτο κείμενο και από ποιους ψηφίστηκε;
• Με τι στοιχεία χαρακτηρίζετε το πρόγραμμα αποτυχημένο; Εμείς που εργαζόμαστε σε αυτό βλέπουμε πολύ σημαντικά βήματα και σε πολλούς μαθητές παρ’ όλες τις δυσκολίες που αντικειμενικά υπάρχουν. Αν κάποιος δεν θέλει να δει αυτά τα βήματα (ή πιθανόν δεν τα θέλει) είναι σίγουρο ότι δεν θα τα δει.
• Γιατί στο πρόσφατο συνέδριο του προγράμματος που έγινε στην Κομοτηνή δεν ήρθατε να το παρακολουθήσετε και να πείτε τις απόψεις σας; Ποιος κρύβεται και γιατί;
• Γιατί αφού «ανακαλύψατε» ότι ένα παρεμβατικό πρόγραμμα που εφαρμόζεται σε μεγάλη κλίμακα στην περιοχή μας είναι αποτυχημένο και με το δεδομένο (όπως εσείς αναφέρετε) ότι νοιάζεστε για την εκπαίδευση των μουσουλμανόπαιδων και την τύχη αυτών των μαθητών δεν καλέσατε γενική συνέλευση να συζητήσετε με τους ανθρώπους που εργάζονται σ΄ αυτό αλλά και με όλους τους συναδέλφους;
• ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να ζητάτε σήμερα με αστήριχτους αφορισμούς κουτσομπολίστικου τύπου να σταματήσει ένα πρόγραμμα μέσω του οποίου ενισχύουν το εισόδημά τους τουλάχιστον 20 μόνιμοι εκπαιδευτικοί του νομού Ροδόπης, καλύπτονται μέρος των λειτουργικών δαπανών 7 σχολείων και το πιο σημαντικό απασχολούνται 30 αδιόριστοι συνάδελφοι; Συνολικά σε όλη τη Θράκη εργάζονται 258 εκπαιδευτικοί εκ των οποίων οι μισοί περίπου αδιόριστοι για τους οποίους προτείνετε να μείνουν άνεργοι. Για να μη μιλήσουμε φυσικά για τα ΚΕΣΠΕΜ, Δημιουργικά Εργαστήρια Νέων, Κινητές μονάδες των ΚΕΣΠΕΜ, μαθήματα ελληνικών σε ενήλικες κ.λ.π. Με ποιον τρόπο τελικά προασπίζεστε τα εργασιακά δικαιώματα των συναδέλφων όταν με τόση «αμετροέπεια» χαρακτηρίζετε απολύτως αποτυχημένο το έργο τους και προτείνεται να μείνουν άνεργοι;
• Μήπως κατά την άποψή σας θα πρέπει να κλείσουν και όλα τα σχολεία μια και η επίδοση στις ενδοσχολικές και πανελλήνιες εξετάσεις πολλών χριστιανών μαθητών είναι απελπιστικά χαμηλή;

Επειδή:

–                      είναι πραγματικά πρωτοφανές μια συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων να ακυρώνει και να συκοφαντεί την εργασία αυτών που εννοείται ότι εκπροσωπεί (;).

–                      είναι πρωτοφανές να ζητά αυτή η συνδικαλιστική οργάνωση να σταματήσει ένα υποστηρικτικό πρόγραμμα που χρηματοδοτεί πάρα πολλές δράσεις για την μαθησιακή υποστήριξη χιλιάδων παιδιών (6.928 το 2011-12), με ιδιαίτερα πολιτισμικά χαρακτηριστικά και πολλά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.

–                      το πρόβλημα δεν είναι συντεχνιακό αλλά κοινωνικό, ηθικό, παιδαγωγικό και αν θέλετε και εθνικό. Αν σταματήσει αυτό το πρόγραμμα τότε τι έχετε εσείς να δώσετε τώρα σ΄ αυτά τα παιδιά; Προφανώς τίποτα. Αλλά μάλλον ο κοινωνικός αποκλεισμός και ο λειτουργικός αναλφαβητισμός είναι λέξεις που σας χαϊδεύουν ευχάριστα τ’ αυτιά και πρόσχημα όχι μόνο για να μην κάνετε απολύτως τίποτα αλλά και να πυρπολείτε ότι προσπαθούν να κάνουν οι άλλοι.

–                      δεν συζητήσατε ποτέ μαζί μας, να σας ενημερώσουμε ότι για μας η εμπλοκή στο πρόγραμμα δεν γίνεται μόνο για βιοποριστικούς λόγους. Για μας η εργασία και η επαφή με παιδιά που υστερούν για λόγους κοινωνικούς, πολιτισμικούς, οικονομικούς, γεωπολιτικούς είναι κατάθεση ψυχής. Και αυτό δεν πληρώνεται, ούτε αποτιμάται. Κάτι που είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό από ανθρώπους που δεν λειτουργούν έτσι.

–                      λέμε ΝΑΙ στην κριτική (άλλωστε θεσμοθετημένα γίνεται από το πρόγραμμα τρεις φορές το χρόνο) αλλά λέμε ΟΧΙ στη λάσπη, στην διαπόμπευση και στις ρατσιστικές λογικές.

–                      οι επιμορφώσεις του προγράμματος, μας έχουν βοηθήσει ουσιαστικά και έχουν αλλάξει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη φύση της μάθησης και της διδασκαλίας αλλά και την διαχείριση πολυπολιτισμικών τάξεων.

ΖΗΤΩ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΤΕ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΕΣΕΤΕ ΑΜΕΣΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΑΣ.

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΓΚΕΜΠΕΛΙΚΗΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΑΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ.

Ευάγγελος Φακούδης

Εκπαιδευτικός ΠΕ03

…………

Εντυπωσιακή, από πολλές πλευρές, η ανακοίνωση του ΔΣ της ΕΛΜΕ Ροδόπης. Εντυπωσιακό, μεταξύ άλλων, το πώς «αναμιγνύει» θέματα γενικότερης κρατικής εκπαιδευτικής πολιτικής με πρωτοβουλίες και δράσεις του Προγράμματος για την Εκπαίδευση των Παιδιών της Μουσουλμανικής Μειονότητας στη Θράκη (ΠΕΜ). Πιο εντυπωσιακό το ότι ο ίδιος ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ εργάζεται στο ΠΕΜ.

Όσον αφορά εμένα, έχω να δηλώσω τα εξής:

Εργάζομαι από το σχολικό έτος 2001-2 στο Γυμνάσιο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών, δηλαδή σε ένα σχολείο όπου οι περισσότεροι μαθητές είναι παιδιά από τη μουσουλμανική μειονότητα. Και αρνούμαι δημόσια να δεχτώ για όλα αυτά τα παιδιά που τόσα χρόνια έχουν «περάσει από τα χέρια μου» τον αφορισμό ότι έρχονται στο σχολείο μας με «άκρως προβληματική (στις καλύτερες των περιπτώσεων) ελληνομάθεια» και ότι προέρχονται από περιβάλλοντα που χαρακτηρίζονται από «πνευματική και κοινωνική καθυστέρηση». Μπορώ να υποδείξω στον πρόεδρο της ΕΛΜΕ μας, ο οποίος διδάσκει από πέρυσι στο Λύκειο Δ.Ε. Σαπών, πολλές περιπτώσεις μαθητών που διαψεύδουν τις εκτιμήσεις του.

Δεν εργάζομαι για το ΠΕΜ και δεν αμείβομαι από το ΠΕΜ. Όλα όμως αυτά τα χρόνια έχω επιμορφωθεί από το ΠΕΜ, όπως και από το Πρόγραμμα για την Εκπαίδευση των Παλιννοστούντων και Αλλοδαπών Μαθητών, το οποίο «τρέχει» στην περιοχή μας (και σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, μαζί με το Πρόγραμμα για τους Ρομά μαθητές∙ ποιος, αλήθεια, πληροφόρησε τους συντάκτες του κειμένου ότι εκτός Θράκης «δεν «τρέχει» κανένα απολύτως πρόγραμμα»;). Επίσης έχω σε μεγάλο βαθμό χρησιμοποιήσει (και χρησιμοποιώ) τα υλικά του ΠΕΜ, και έχω υιοθετήσει τις εναλλακτικές προσεγγίσεις που προτείνονται για τη διδασκαλία των διαφόρων μαθημάτων. Πρόκειται ως επί το πλείστον για παιδαγωγικές μεθόδους και υλικά απολύτως σύμφωνα με τη σύγχρονη βιβλιογραφία, τα οποία έχουν σαφώς συμβάλει στη βελτίωση της διδακτικής μου πράξης καθώς και της πράξης πολλών συναδέλφων μου. Και ναι, όπως και πολλοί άλλοι, θέλω και εγώ να τελειώσουν τα Προγράμματα και να περάσουν οι σύγχρονες παιδαγωγικές προσεγγίσεις και τα αντίστοιχα υλικά μέσα στις κανονικές εκπαιδευτικές δομές.

Επισημαίνω την αντίθεσή μου με τους συντάκτες του κειμένου. Δεν πιστεύω ότι η θεωρία (χωρίς εισαγωγικά) αντιδιαστέλλεται προς την «καθημερινή εμπειρία μέσα στην τάξη». Θέλουν, δηλαδή, να μας πουν πως οι δάσκαλοι δεν διαβάζουν βιβλία Παιδαγωγικής, Διδακτικής Μεθοδολογίας κλπ. και πως δεν έχουν σχεδιασμούς και αντίληψη των πρακτικών τους; Αυτοί που το πιστεύουν, προφανώς δεν μελετούν… Αλλιώς θα αντιλαμβάνονταν, μεταξύ άλλων, και την παιδαγωγική σκοπιμότητα του να γνωρίζουν οι εκπαιδευτικοί κάποια από τις μητρικές γλώσσες των μαθητών τους.

Είναι σίγουρο ότι μέσα σε αυτά τα 15 χρόνια δεν έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα της εκπαίδευσης των παιδιών από τη μειονότητα στη Θράκη. Δεν έχουν καν αντιμετωπιστεί επαρκώς σε πολλές περιπτώσεις. Ωστόσο, θα ήθελα πολύ να μάθω ποιοι είναι οι παιδαγωγικοί τρόποι που προτείνουν οι συντάκτες της ανακοίνωσης, σε αντικατάσταση των προτεινομένων από το ΠΕΜ, εφόσον οι προτάσεις τους «ουδόλως περιλαμβάνουν μέσα τους το ΠΕΜ». Γιατί τα «απλά» βήματα που προτείνουν δεν λένε τίποτα για τη δράση του εκπαιδευτικού μέσα στην τάξη. Πέρα από το ότι, μέχρι να μάθουν «καλά ελληνικά» οι μαθητές μας (πόσοι άραγε, ακόμα και ελληνόφωνοι μαθητές, κατέχουν επαρκώς τον ακαδημαϊκό σχολικό λόγο;), εμείς είναι «πρακτικά αδύνατον» να τους διδάξουμε. Να αρνηθούμε δηλαδή να διδάξουμε όσους δεν ξέρουν ήδη τα ελληνικά που εμείς θα θέλαμε;

Πάω παραπέρα. Είναι εξόχως σημαντικό το ότι σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, ακόμα και η Χρυσή Αυγή εμφανίζεται ως ισότιμος συνομιλητής στη συζήτηση για τη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση. Ζητώ λοιπόν οι αιρετοί εκπρόσωποί μου στον κλάδο να ξεκαθαρίσουν το όραμά τους για το ελληνικό σχολείο, για το σχολείο που υπηρετούν και υπηρετούμε. Ίσως να ονειρεύονται ένα σχολείο όπως τα «παλιά καλά σχολεία», στο οποίο οι μαθητές θα γνωρίζουν τη λέξη «πομφόλυγες» και θα γράφουν το «θράσος» με δύο σ –ενώ θα τους «ξεφεύγει» ότι η «άρση των προκαταλήψεων για τα κορίτσια» δύσκολα θα μπορούσε να θεωρηθεί «αντικειμενικός παράγοντας, άκρως μετρήσιμος». Ή ένα σχολείο όπου οι δάσκαλοι θα περιμένουν αυτή την «άρση των προκαταλήψεων» μέχρι να αναλάβουν την ευθύνη της διδασκαλίας των κοριτσιών που θα τους απευθύνονται ως μαθήτριες.

Θέλω να πιστεύω πως δεν συμμερίζονται ένα τέτοιο «όραμα» όλοι οι εκπαιδευτικοί της Ροδόπης!

Σάπες, 12.11.12

Εύα Πολίτου, ΠΕ02

……………

Η επίμαχη επιστολή της ΕΛΜΕ Ροδόπης που έφτασε στους εκπαιδευτικούς

Η έναρξη μιας ακόμη σχολικής χρονιάς μάς έφερε δυστυχώς αντιμέτωπους με ένα σύνολο θλιβερών συμπερασμάτων σε σχέση με την όλη εκπαιδευτική διαδικασία, την οποία προσπαθούμε να υπηρετήσουμε. Πέραν δε του ευρύτερου προβληματισμού μας για το πού βαδίζει η εκπαίδευση σήμερα στη χώρα μας (ερώτημα που τίθεται με ολοένα και πιο επιτακτικό τρόπο τα τελευταία χρόνια και παρά τις μεγαλεπήβολες «μεταρρυθμίσεις» και λοιπές πομπώδεις διακηρύξεις εκ μέρους της Πολιτείας), ένα γεγονός που μας ανησυχεί ιδιαίτερα είναι και η κατάσταση σχετικά με την εκπαιδευτικώς χειμαζόμενη μουσουλμανική μειονότητα της περιοχής μας. Η νέα εκκωφαντική αποτυχία των μειονοτικών μαθητών στις φετινές Πανελλήνιες Εξετάσεις (αλλά βεβαίως και οι θλιβερές επιδόσεις τους στις ενδοσχολικές) αποτελεί το πλέον ατράνταχτο – και συνάμα τραγικό – τεκμήριο για το πόσο βάσιμη είναι αυτή η αγωνία μας. Γιατί σε πείσμα όσων διατείνονται ότι το εν λόγω πρόβλημα έχει εσχάτως μειωθεί, η μόνη αλήθεια είναι ότι στη Μέση Εκπαίδευση συνεχίζουν να έρχονται μουσουλμάνοι μαθητές με άκρως προβληματική (στις καλύτερες των περιπτώσεων) ελληνομάθεια. Με βαθιά λύπη (γιατί εμείς δεν θέλουμε αμόρφωτα τα παιδιά της μειονότητας), διαπιστώσαμε και φέτος το τεράστιο πρόβλημα – και βέβαια όχι θεωρητικά αλλά στην καθημερινή μας εμπειρία μέσα στην τάξη – επιστρατεύοντας όλες τις δυνάμεις μας στην προσπάθειά μας να συνταιριάξουμε την διδακτέα ύλη του Λυκείου με την κάλυψη κενών σε παιδιά 16 και 17 ετών, που αγνοούν ακόμη και την προπαίδεια ή τις στοιχειωδέστερες έννοιες της δομής της ελληνικής γλώσσας.

Το γεγονός μας αναγκάζει – ως στοιχειώδες καθήκον μας ως δασκάλων και παιδαγωγών – να εκφράσουμε αρχικά και πάλι την αντίθεσή μας προς αυτό το εντελώς παρωχημένο εκπαιδευτικό μοντέλο του δίγλωσσου δημοτικού σχολείου. Μια απολύτως πρωτόγονη εκπαιδευτικά κατάσταση στην Ελλάδα του 2012 – γιατί πόσο «σύγχρονη» μπορεί άραγε να θεωρείται μια εκπαίδευση όπου τα μισά μαθήματα διδάσκονται στα ελληνικά και τα άλλα μισά στα τουρκικά, αλλά και πόσο συμβατή μπορεί να είναι και με το Διεθνές Δίκαιο – όπως φτάνει να αναρωτιέται ακόμη και ο Κ.Τσιτσελίκης – μια εκπαίδευση με τόσο οριοθετημένους θρησκευτικούς διαχωρισμούς (μουσουλμάνοι δάσκαλοι και μουσουλμάνοι μαθητές); Και μια κατάσταση, η οποία δεν βασίζεται βεβαίως σε κάποια διεθνή συνθήκη, αλλά αποκλειστικά στα χουντικά Μορφωτικά Πρωτόκολλα του 1968, και στην πράξη συντρίβει κυριολεκτικά τους μειονοτικούς μαθητές στις συμπληγάδες ενός παρανοϊκής σύλληψης και βαθύτατα αντιεκπαιδευτικού δίγλωσσου προγράμματος (αγνοώντας εξάλλου προκλητικά και τις άλλες μειονοτικές γλώσσες της περιοχής, όπως η πομακική και η ρομανί). Και μια κατάσταση τέλος που επιτείνεται τα τελευταία χρόνια και με την πεισματική εμμονή των πλέον σκληροπυρηνικών κύκλων της μειονότητας για δίγλωσσα νηπιαγωγεία (για να μην σταθούμε καν στη δεδομένη λειτουργία στη Θράκη παράνομων ιδιωτικών νηπιαγωγείων που δεν είναι καν δίγλωσσα, αλλά αποκλειστικά τουρκόφωνα). Όλα αυτά ασφαλώς αποτελούν έναν από τους βασικότερους λόγους της γκετοποίησης της μειονότητας, της πνευματικής και κοινωνικής της καθυστέρησης, της ποδηγέτησής της από αλλότρια κέντρα (που τους συμφέρει αυτή η νοσηρή κατάσταση), της ενίσχυσης των διαχωριστικών γραμμών και της διαιώνισης εντέλει μιας παράλληλης κοινωνίας με καθαρά αποσχιστική λογική.

          Με αφορμή όμως και το σχετικά πρόσφατο τριήμερο συνέδριο στην Κομοτηνή, όπου οι κυρίες Φραγκουδάκη, Δραγώνα και άπασα η παρέα τους διατράνωσαν με πανηγυρική αμετροέπεια τα…εντυπωσιακά αποτελέσματα της εκπαιδευτικής τους δραστηριότητας στη Θράκη, νιώθουμε υποχρεωμένοι να προβούμε ακολούθως σε κάποιες διαπιστώσεις και για το περίφημο «Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων», δηλαδή το ακριβότερο από εντάξεώς μας σε ΕΟΚ-ΕΕ εκπαιδευτικό πρόγραμμα, που κοστίζει περίπου 3,5 εκατομμύρια € τον χρόνο και για το οποίο (μετά από 15 ολόκληρα χρόνια λειτουργίας του) εμείς μπορούμε ρητά να το χαρακτηρίσουμε όχι απλώς πρόγραμμα πενιχρών αποτελεσμάτων, αλλά ξεκάθαρα αποτυχημένο. Αποτυχημένο και γιατί προσπάθησε απλώς να επιφέρει κάποιες διορθώσεις στο προαναφερθέν απαράδεκτο μοντέλο της μειονοτικής εκπαίδευσης (το οποίο στην πραγματικότητα δεν μπορεί να διορθωθεί, αλλά η μόνη λύση είναι η άμεση κατάργησή του), αλλά και για τους τρόπους που επέλεξε για να τις επιφέρει (και ας αρκεστούμε εδώ π.χ. απολύτως ενδεικτικά να αναφέρουμε το…απίστευτο παιδαγωγικό επίτευγμα του σχηματισμού μικτών τμημάτων από μουσουλμάνους μαθητές δημοτικού και γυμνασίου, δηλαδή από παιδιά εντελώς διαφορετικών ηλικιών και συνεπώς γνωστικών επιπέδων, μέσα στα οποία τμήματα καλούνται οι εκπαιδευτικοί μέσα σε 45΄ να διδάξουν Μαθηματικά ή Νεοελληνική Γλώσσα).

Και βεβαίως διευκρινίζουμε ότι εμείς δεν στεκόμαστε αυτή τη στιγμή στο απίστευτο κόστος του προγράμματος (και ας αποτελεί φυσικά μία τρομακτική πρόκληση, ειδικά σε μια εποχή που συνταξιούχοι των 400€ και δάσκαλοι των 700€ πέφτουν σε απόγνωση). Αν και βαριά χειμαζόμενοι φορολογούμενοι όλοι μας, πιστεύουμε πραγματικά ότι στην εκπαίδευση δεν χωρούν οικονομικίστικες λογικές και πολιτικές περικοπών και λιτότητας. Δεν μπορούμε όμως να αγνοήσουμε κάποια σαφώς κοστοβόρα (όσο και εντελώς περιττά) δεδομένα, όπως π.χ. η μέσω του ΠΕΜ παράδοση μαθημάτων τουρκικής γλώσσας σε εκατοντάδες πλειονοτικούς καθηγητές – για λόγους μάλιστα εντελώς άσχετους προς τους στόχους του προγράμματος (είναι πραγματικά απαράδεκτο να συμβαίνει κάτι τέτοιο με δημόσιο χρήμα – στο κάτω-κάτω για όποιον θέλει να μάθει τα τουρκικά, υπάρχουν εν τέλει και τα φροντιστήρια). Και κυρίως βέβαια δεν μπορούμε να αγνοούμε και τα «εκπαιδευτικά» αποτελέσματα αυτού του πανάκριβου προγράμματος. Και αυτά είναι απλώς η διαιώνιση του παντελούς λειτουργικού αναλφαβητισμού των μειονοτικών μαθητών μας (μήπως όμως είναι άραγε τελικά και το ζητούμενο;), ενώ και οι θριαμβολογίες των επιστημονικών καθοδηγητών του προγράμματος για τον περιορισμό της σχολικής διαρροής, είναι και αυτές κενές περιεχομένου, αν ληφθεί υπόψη και το ότι αυτό συνέβη τα τελευταία χρόνια σε όλη την Ελλάδα (χωρίς να «τρέχει» κανένα απολύτως πρόγραμμα), αλλά κυρίως το ότι στη Θράκη άλλες είναι οι κυριότερες αιτίες αυτού του περιορισμού (όπως η ραγδαία αστικοποίηση, η άρση των προκαταλήψεων για τα κορίτσια, η βελτίωση του οδικού δικτύου σε Ξάνθη – Ροδόπη, η γενικότερη στροφή σε μορφωτικές αξίες και πάνω απ’ όλα βέβαια η ενθαρρυντική για τους μουσουλμανόπαιδες ποσόστωση για την εισαγωγή τους στα ΑΕΙ και ΤΕΙ). Αυτά όλα μάλιστα αποτελούν αντικειμενικούς παράγοντες, άκρως μετρήσιμους, ενώ το ΠΕΜ συνεχίζει εντελώς ανεξέλεγκτο εδώ και 15 χρόνια (άλλη μείζων πρόκληση αυτή), χωρίς καμία απολύτως έρευνα να έχει πραγματοποιηθεί για τα (όποια) ποιοτικά του αποτελέσματα. Ζητούμε επιτέλους αυτό να γίνει στην τωρινή (4^η φάση) του προγράμματος, για να επιβεβαιωθούν και οι συνάδελφοι που με απόγνωση διαπιστώνουν τον αναλφαβητισμό του συντριπτικού ποσοστού των μαθητών των μειονοτικών δημοτικών. Έναν αναλφαβητισμό που εμείς τον ζούμε καθημερινά μέσα στις τάξεις μας, που παλεύουμε ετεροχρονισμένα (και βεβαίως μάταια, γιατί είναι πρακτικά αδύνατον) να τον μειώσουμε στις ηλικίες των 16 και 17 ετών και που δυστυχώς, παρά τις απεγνωσμένες μας προσπάθειες, μοιραία τον διαπιστώνουμε και με τα ατράνταχτα τεκμήρια των βαθμολογικών καταρρεύσεων των μουσουλμάνων μαθητών μας στις ενδοσχολικές και κυρίως τις Πανελλήνιες Εξετάσεις. Και τα τεκμήρια αυτά αποτελούν ασφαλώς και την πλέον αξιόπιστη έρευνα για την αποτυχία του ΠΕΜ, κόντρα στις μεγαλόστομες πομφόλυγες των εμπνευστών του.

Μετά απ’ αυτά τι μπορούμε να περιμένουμε στο μέλλον; Οι προτάσεις που εμείς μπορούμε να σκεφτούμε ως εκπαιδευτικοί είναι ξεκάθαρες (και βεβαίως ουδόλως περιλαμβάνουν μέσα τους το ΠΕΜ και την οιαδήποτε σκέψη συνέχισής του). Αυτά που προτείνουμε λοιπόν είναι:

α) η άμεση καταγγελία των χουντικών πρωτοκόλλων του 1968 και η κατάργηση του αναχρονιστικού θεσμού της μειονοτικής εκπαίδευσης, που δοκιμάστηκε στην πράξη και καθήλωσε τη μειονότητα στην αμάθεια και την οπισθοδρόμηση,

β) η δημιουργία δημόσιων ελληνικών σχολείων, όπου θα διδάσκονται ως μαθήματα επιλογής η μητρική γλώσσα των μαθητών και το Κοράνιο (ας προσέξουμε τη μεγάλη απήχηση που βρήκαν τα δημόσια Ελληνικά Γυμνάσια στα Πομακοχώρια της Ξάνθης και της Ροδόπης),

γ) η θέσπιση ελληνόφωνων νηπιαγωγείων, όπου η μητρική γλώσσα θα χρησιμοποιείται επικουρικά, για να εμπεδωθεί η ελληνομάθεια (επιτέλους, ας αξιοποιηθεί η εμπειρία τέτοιων προγραμμάτων στο Βέλγιο, στον Καναδά και σε άλλα πολυγλωσσικά περιβάλλοντα).

Αυτά τα απλά βήματα χρειάζεται η περιοχή μας, για να αναδείξει το ανθρώπινο δυναμικό της και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξή της. Όλα τα άλλα «αδειανά πουκάμισα» των σχεδίων δράσης δεν έχουν να πουν τίποτα στους πολίτες. Το ίδιο και κάποια μεγαλόστομα εκπαιδευτικά προγράμματα, που κινήθηκαν με περίσσιο θράσσος και αμετροέπεια πάνω στην κυρίαρχη λογική της Μεταπολίτευσης, αυτή της απομύζησης πόρων (ευρωπαϊκών και ελληνικών) με αμφίβολα αποτελέσματα από κρατικοδίαιτους και διαπλεκόμενους «διανοουμένους». Τέτοια προγράμματα στην πραγματικότητα βαθαίνουν την κρίση στην εκπαίδευση και για τούτο απαιτούν επιτέλους από όλους μας υπεύθυνες και δυναμικές απαντήσεις…

ΤΟ ΔΣ ΤΗΣ ΕΛΜΕ