Tην πολιτική απόφαση για την αποκατάσταση του “ξεχασμένου” Δημάρχου  Θεόφιλου Παπαδόπουλου, που διετέλεσε Δήμαρχος μετά την απελευθέρωση του 1944 και δεν μνημονεύεται στη σχετική μαρμάρινη πλάκα του παλιού Δημαρχείου, έκανε γνωστή ο Δήμαρχος Μιχάλης Στυλιανίδης, κατά τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Δευτέρας, στο Δήμο Ξάνθης.

Ο Αντιδήμαρχος Δημήτρης Μπένης, μέλος της αρμόδιας επιτροπής ανέφερε ότι η προσπάθεια συλλογής ιστορικών στοιχείων ουσιαστικά ολοκληρώθηκε ενώ  όπως σημείωσε ο Μιχάλης Στυλιανίδης, μετά από ερώτηση του Νίκου Ανταμπούφη που συμμετείχε στη σχετική επιτροπή του Δημ. Συμβουλίου, ο ίδιος φρόντισε να συνομιλήσει με ιστορικούς και ανθρώπους της πόλης, όχι μόνο για τον Δήμαρχο του ΕΑΜ αλλά και για άλλες περιπτώσεις. Όπως ανέφερε,  για την περίπτωση του Θεόφιλου Παπαδόπουλου δεν προκύπτει καμία αμφισβήτηση και διαφωνία και το όνομά του πρόκειται να συμπεριληφθεί κανονικά στη μαρμάρινη πλάκα που θα κοσμεί το νέο Δημαρχείο.

Ο Θεόφιλος Παπαδόπουλος (1913-1978) που αναδείχτηκε Δήμαρχος σε ηλικία 31 ετών, μετά την απελευθέρωση της Ξάνθης και την είσοδο του ΕΛΑΣ το 1944, προταθείς από το ΕΑΜ, διετέλεσε Δήμαρχος μέχρι το Μάρτιο του 1945, παραδίδοντας το Δήμο στον Πυγμαλίωνα Χρηστίδη.

Η διαδρομή μέχρι την αποκατάσταση

Το θέμα τέθηκε για πρώτη φορά το 1997 από τον Δημ. Σύμβουλο Θανάση Ξυνίδη χωρίς αποτέλεσμα. Τον Οκτώβριο του 2012 με έγγραφό της η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης επανήλθε με αίτημά της προς το Δημοτικο Συμβούλιο με αποτέλεσμα να συσταθεί σχετική επιτροπή του Δημοτικού Συμβουλίου αποτελούμενη από τους Μπάμπη Δημαρχόπουλο, Δημήτρη Μπένη και Νίκο Ανταμπούφη. Ακολούθησαν παρεμβάσεις του Ηλία Βασιλούδη για το θέμα, ενώ τα ιστορικά ντοκουμέντα που ήταν απαραίτητα, παρείχε ο συγγραφέας Θωμάς Εξάρχου, το βιβλίο του οποίου για τον “ξεχασμένο” Δήμαρχο, παρουσιάστηκε το Σεπτέμβριο του 2013, παρόντος και του νέου Δημάρχου Χ. Δημαρχόπουλου αλλά και των δύο κορών του Θ. Παπαδόπουλου.

Ο  συγγραφέας ήταν παρών με τον Θ. Παπαδόπουλο, στις διεργασίες της απελευθέρωσης και της ανάδειξης των πρώτων αρχόντων, αλλά και στις ταραγμένες μέρες που ακολούθησαν τη συμφωνία της Βάρκιζας ενώ ανακάλυψε και το ψηφοδέλτιο με το οποίο εξελέγη ο Δήμαρχος, το Δημοτικό Συμβούλιο και τα μέλη του Λαϊκού Δικαστηρίου που δίκασε τους συνεργάτες των κατακτητών.  Για το ίδιο θέμα είχε προηγηθεί  σημαντική έρευνα από τον καθηγητή του Παντείου Κώστα Αλεξίου, που έφερε το θέμα στην επιφάνεια, ενώ αναφορές έχουν γίνει και από τον παλιό Δικηγόρο Γιώργο Αποστολίδη.

Ποιος ήταν ο πρώτος Δήμαρχος μετά την απελευθέρωση

Ο Θεόφιλος Παπαδόπουλος εξελέγη στις 12/9/2014, μια μέρα μετά την απελευθέρωση από τους Βούλγαρους. Εξελέγη με συντριπτικό ποσοστό, προταθείς από το ΕΑΜ. Παρέμεινε στη Δημαρχία της Ξάνθης από τις 12/9/1944 μέχρι τις 7/3/1945 και, παρέδωσε την πόλη στις αρχές, όπως ορίζονταν από τη συμφωνία της Βάρκιζας. (Την ίδια μέρα είχε εκλεγεί ο συμβολαιογράφος Λάκης Παπαπέτρου ως Νομάρχης, όνομα που επίσης δεν μνημονεύεται στις αντίστοιχες πλάκες της Νομαρχίας)

Ο Θεόφιλος Παπαδόπουλος, ο άνθρωπος που κατέβασε τη σημαία των κατακτητών και σήκωσε την Ελληνική Σημαία, μετά την απελευθέρωση ήταν ο αδιαμσφισβήτητος ηγέτης των απελευθερωτών, όπως επισφραγίστηκε από τις πρώτες εκλογές, έχοντας επιστρέψει από τις Βουλγαρικές Φυλακές. Συνέβαλε ώστε να αποτραπεί κάθε ενέργεια εχθρική του βουλγαρικού στρατού, δεδομένου ότι το τελευταίο τμήμα του έφυγε στις 26 Οκτωβρίου.

Μεταξύ άλλων, εμπόδισε με κάθε τρόπο την αρπαγή υλικού και περιουσίας των πολιτών από τους Βουλγάρους. Προχώρησε στην σύσταση επιτροπής επισιτισμού και κοινωνικής πρόνοιας για την τροφοδότηση του πληθυσμού, λειτούργησε το ταχυδρομείο-τηλεγραφείο και το τηλέφωνο, φρόντισε για την καλλιέργεια των χωραφιών, λειτούργησε η κτηνιατρική υπηρεσία, ιδρύθηκε ιατρείο και λειτούργησε το νοσοκομείο. Λειτούργησαν όλα τα σχολεία, λειτούργησε κεντρική εκκλησιαστική επιτροπή από 21/9/44. άνοιξαν οι εκκλησίες και ως δήμαρχος υποδέχθηκε το νέο μητροπολίτη Ιωακειμ και αλλά πολλά.

Ο Θεόφιλος Παπαδόπουλος υποδέχθηκε τον εθνικό στρατό στις 23/3/1945 και στις 5/4/1945 με απόφαση του Διοικητή Θράκης απελύθη. Μετά τις πολιτικές αλλαγές και τη συμφωνία της Βάρκιζας, υπέστη διωγμούς, καταδικάστηκε σε φυλάκιση και εξορίστηκε στα ξερονήσια για 6 χρόνια.Παντρεύτηκε την Κ. Χριστοδούλου. Εργάστηκε ως ιδιώτης γεωπόνος. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη το 1978.