Η εικόνα της Βουλής χθες, ήταν η αποτύπωση της ελληνικής πραγματικότητας. Μια χώρα εκφράζεται από τον κάθε Μπαλούρα, τον κάθε Κασιδιάρη, στο χώρο υποτίθεται του πολιτικού διαλόγου, της ιδεολογικής ευπρέπειας. Δε μιλάνε, γαυγίζουνε, διότι πολύ απλά δεν έχουν τι να πουν.

Για τον πρώτο, η ιδεολογική τρικυμία κόπασε, οι ανοησίες τελείωσαν, μείναν τα παρδαλά αγωνιστικά πουκάμισα, εικόνα απόμαχου συνταξιούχου στο καφενείο που διαφωνεί με τους συμπαίκτες του στην πρέφα.Για τον δεύτερο μετά την πονηρή αφωνία για την δίκη που ξεκίνησε, μιλάει η τεστοστερόνη, τα μπράτσα. Η ίδια εικόνα σε κάθε συλλογική εκδήλωση, είτε συνέλευση δικηγόρων είναι, είτε αγροτών.

Δεν μιλάμε, δεν διαλεγόμαστε, δεν επιχειρηματολογούμε, είμαστε έτοιμοι να πιαστούμε στα χέρια, όταν ο απέναντι μας φωνάζει περισσότερο. Χάθηκε η υπομονή. Βουλιάξαμε στον λαϊκισμό και τώρα αντιδρούμε με άναρθρες κραυγές. τρώμε στην μάπα την κάθε ιδιοφυή βλακεία της κάθε Θεοπεφτάτου (Θεοπεφτάτου και ΣΥΡΙΖΑ όπως λέμε Παπαροκάς) γιατί τρέμουμε στην ιδέα μήπως είναι αλήθεια ότι ένας χρόνος ΣΥΡΙΖΑ μας στοίχισε 86 δις. Ο Αλέξης της ελπίδας που έρχεται, και ο Πανούλης του “Είμαστε ανεξάρτητοι, Ειμαστε Ελληνες και ότι λέμε ισχύει για πάντα”, μας άλλαξαν και μας παραμόρφωσαν, σε κάτι αποκρουστικό. Αξιοι!