“Ο ποταμός Νέστος, το φυσικό σύνορο των νομών Καβάλας και Ξάνθης, σχηματίζει στο μακρύ του ταξίδι τοπία μοναδικής ομορφιάς με πλούσια δάση, σπάνιους υδροβιότοπους και εντυπωσιακούς γεωλογικούς σχηματισμούς. Μια φλέβα ζωής, φιλοξενεί ένα ευαίσθητο οικοσύστημα γεγονός που τον κατατάσσει ανάμεσα στους πέντε σημαντικότερους βιότοπους της Ευρώπης. Αναμφίβολα, το καλύτερο κομμάτι του ποταμού είναι τα Στενά του Νέστου, επονομαζόμενα και Θρακικά Τέμπη. Ένα αληθινό μνημείο της φύσης, ένας βοτανικός κήπος 23.800 στρεμμάτων, που έχει απόλυτα δικαιολογημένα χαρακτηρισθεί ως «Αισθητικό Δάσος»”

Με το παραπάνω κείμενο η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης υποδέχεται τους επισκέπτες στην ιστοσελίδα της σε μια εκτενή αναφορά για τον Νέστο ποταμό. Όμως η Περιφέρεια και ο Δήμος Τοπείρου αγνοούν η κλείνουν τα μάτια σε όσα συμβαίνουν στην Γαλάνη, σε αυτό που η Περιφέρεια χαρακτηρίζει ως “κήπο”

Αντίσκηνα, Μουσικές, γεννήτριες, μπουκάλια μπύρας, γόπες και ένα ατελείωτο WC

Το μέρος έχει καταληφθεί από νεαρούς οι οποίοι είναι βέβαιο ότι δεν είναι ενημερωμένοι για τον χώρο, τι ακριβώς είναι, ποιος είναι ο κανονισμός και τι επιτρέπεται και τι όχι. Σε αυτό  όλο το χάος την πλήρη ευθύνη την έχει ο Δήμος Τοπείρου αλλά και η Πυροσβεστική – Δασαρχείο. Από την 1η Ιουλίου απαγορεύεται να ανάβει οποιαδήποτε φωτιά στην ύπαιθρο αλλά όποιος πάει το βράδυ στο “Αισθητικό Δάσος” θα διαπιστώσει δεκάδες φωτιές.

Η απουσία ενημέρωσης αλλά και ελέγχου έχουν μετατρέψει το χώρο σε ένα ανεξέλεγκτο κάμπινγκ χωρίς καμιά υποδομή και πρώτα απ όλα υγιεινής. Αυτή την στιγμή οι κατασκηνωτές ξεπερνούν καθημερινά τους 100 ενώ τα σ/β μπορεί να ξεπεράσουν και τους 250, οι οποίοι έχουν μετατρέψει την περιοχή σε έναν απέραντο σκουπιδότοπο και ακόμα χειρότερα, ένα απέραντο WC. Μάλιστα είναι πολλές φορές όπου η δυσοσμία είναι τόσο ενοχλητική με τους επισκέπτες και κυρίως τους τουρίστες οι οποίοι αγανακτούν με αυτό που αντικρίζουν.

Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα για το ζωϊκό βασίλειο του “Αισθητικού Δάσους” αφού με το σούρουπο και ενώ βάση κανονισμού μετά την δύση στις όχθες του ποταμού δεν πρέπει να υπάρχει κόσμος και αυτό γιατί πολλά πουλιά έχουν ως καταφύγιο τις όχθες αυτές. Αντί αυτού, γεννήτριες συνδεδεμένες με ηχεία, μηχανάκια που κάνουν τις επιδείξεις στην άμμο και στις όχθες…η χαρά του Rizla με χιλιάδες γόπες.

Σε ομηρία οι επιχειρήσεις

Στον συγκεκριμένο χώρο λειτουργούν νόμιμα και επιχειρήσεις ήπιας μορφής οι οποίες είναι σε ομηρία της κατάστασης αυτής. Καταρχήν αυτές οι επιχειρήσεις είναι που ουσιαστικά κατέστησαν τον χώρο προορισμό αφού επί χρόνια είναι αυτές που συντηρούν τον χώρο και δημιουργούν τις συνθήκες ώστε να είναι επισκέψιμος. 

Τουρίστες αλλά και επισκέπτες από την περιοχή όταν θα επισκεφθούν έχουν την εντύπωση ότι θα βρεθούν σε έναν χώρο ήρεμο, μια φύση που δεν την έχει αγγίξει ο άνθρωπος και πάνω απ όλα, ένα “Αισθητικό Δάσος”. Οι επιχειρηματίες δεν είναι λίγες οι φορές που αναγκάζονται να απολογηθούν για την κατάσταση χωρίς να έχουν καμιά ευθύνη. 

Ένας Δήμος χωρίς σχέδιο για την περιοχή

Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να δεις τα ελλείμματα οργάνωσης, ενημέρωσης και κυρίως σχεδιασμού ώστε ο χώρος να είναι προς όφελος κυρίως του χωριού Τοξότες. 

Ας ξεκινήσουμε από την ενημέρωση, δεν υπάρχει πουθενά κανένα σημείο ώστε οι επισκέπτες να ενημερώνονται τι είναι το “Αισθητικό Δάσος” τι επιτρέπεται και τι όχι. Όσοι κάνουν ελεύθερη κατασκήνωση αυτή την στιγμή στο χώρο είναι βέβαιο ότι δεν γνωρίζουν ότι παρανομούν.

Στο θέμα της οργάνωσης και των υποδομών, το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο χώρος είναι το parking. Ο καθένας παρκάρει όπου και όπως θέλει αφού ο υποτυπώδης οργανωμένος χώρος αυτή την στιγμή δεν αρκεί για τον όγκο των αυτοκινήτων. Σε ένα διάλειμμα για ώριμη σκέψη, ο Δήμος θα είχε φροντίσει να δημιουργήσει ένα parking πιο μεγάλο και μάλιστα επί πληρωμή, ναι, ακριβώς. Αυτά τα έσοδα ο Δήμος Τοπείρου θα μπορούσε κάθε χρόνο να τα γυρνάει με υποδομές οι οποίες θα έκαναν ακόμα καλύτερο το χώρο για τους επισκέπτες.

Επίσης, είναι πολύ σημαντικό από τον χώρο να έχει όφελος και το ίδιο το χωριό των Τοξοτών. Ένας τρόπος θα ήταν η παρότρυνση στους οδηγούς να αφήνουν τα αυτοκίνητα μέσα στο χωριό. Από εκεί, με μικρά λεωφορεία η ακόμα και με ένα τουριστικό τρενάκι (ας νοικιάσουν αυτό του πρώην Δήμου Σταυρούπολης που κοντεύει να σαπίσει) οι επισκέπτες θα μεταφέρονται στο χώρο φυσικά με ένα αντίτιμο. 

Όμως, φαίνεται τόσο ο Δήμος Τοπείρου, όσο και οι υπηρεσίες όπως η Πυροσβεστική – Δασαρχείο, κάνουν μια Κοινωνική Πολιτική, δεν εξηγείται αλλιώς η απουσία τους από την καταστροφή που συντελείται.